Ισπανική υποχώρηση...

Το καλοκαίρι ήταν το...σίριαλ «Λοπετέγκι», που την παράτησε 48 ώρες πριν από την έναρξη του Μουντιάλ, για να ζήσει το όνειρο του (σ. άλλο που μετατράπηκε σε εφιάλτης) στην Ρεάλ Μαδρίτης κι ο ψυχολογικός του αντίκτυπος. Ο Φερνάντο Ιέρο, όσο κι αν προσπάθησε, δεν μπόρεσε σ’ αυτό το διάστημα να μπει «στα παπούτσια» του Βάσκου κι από αθλητικό διευθυντή οι παίκτες να τον δουν ως εκλέκτορα. Όμως, τώρα, τι συμβαίνει στην εθνική Ισπανίας και -για πρώτη φορά μετά από 20 ματς και 2 χρόνια- γνώρισε 2η σερί ήττα;

Η έλευση του Λουίς Ενρίκε χαιρετίστηκε από τους περισσότερους (εξαιρουμένων κάποιων μέσων στην Μαδρίτη που θέλουν να εμφανίζονται «βασιλικότερα» της...Ρεάλ) ως ενδεδειγμένη λύση και τα δύο πρώτα επίσημα ματς έδειχναν αλλαγή προς το καλύτερο: Θρίαμβος στο Έλτσε επί της φιναλίστ του Μουντιάλ Κροατίας με 6-0 (σ. η βαρύτερη ήττα των Βαλκάνιων στα χρονικά) και νίκη, 2-1, μ’ ανατροπή, στο Γουέμπλεϊ, επί της (4ης στο Παγκόσμιο Κύπελλο). Κι εκεί που η παρουσία των Ιβήρων στο φάϊναλ φορ έμοιαζε διαδικαστική, η ήττα στο «Μπενίτο Βιγιαμαρίν», της Σεβίλλης, από τα «λιοντάρια», με 2-3, «μουτζούρωσε» την αψεγάδιαστη, ως τότε, εικόνα τους, αφού οι Άγγλοι σε περίπτωση ισοβαθμίας θα ήταν «από πάνω» χάρη στα περισσότερα εκτός έδρας γκολ.

Παρότι η προειδοποίηση είχε έρθει οι Ισπανοί είχαν ένα τελευταίο...ματς μπολ, στο «Μάξιμιρ», του Ζάγκρεμπ. Όπου, όμως, όχι μόνο βρέθηκαν να κυνηγούν δις στο σκορ από τους, πικαρισμένους (από την 6αρα), Κροάτες, αλλά έχασαν 3-2 στις καθυστερήσεις. Έτσι, δίχως άλλο ματς στον 4ο όμιλο της 1ης Λίγκας του Nations League περιμένουν το αποτέλεσμα του αυριανού Αγγλία – Κροατία σταυρώνοντας τα δάχτυλα για να έρθει «Χ»!

Σε περίπτωση ανάδειξης νικητή οι Ισπανοί χάνουν την πρωτιά και την ευκαιρία να πάνε στο Φάϊναλ Φορ για να διεκδικήσουν το τρόπαιο της παρθενικής έκδοσης του θεσμού.
Aνεξαρτήτως του αν το πετύχουν, ή όχι, προκαλούν εντύπωση οι μετεωρικές μεταπτώσεις στην απόδοση τους.

Σ’ αναζήτηση νέων...Ινιέστα και Πικέ!

Που οφείλονται, κατά πολύ, στο ότι λίγοστεψαν οι αγωνιστικές τους σταθερές. Μετά το πέρας του Παγκοσμίου Κυπέλλου άλλοι δύο ακρογωνιαίοι λίθοι της ομάδας που κυριάρχησε την 4ετία 2008 – 2012 κατακτώντας και τα τρία μεγάλα τουρνουά (Εuro 2008, Παγκόσμιο Κύπελλο 2010 & Euro 2012) αποχώρησαν. Αντρές Ινιέστα και Ζεράρ Πικέ ολοκλήρωσαν τη διεθνή τους καριέρα, όπως είχαν κάνει, νωρίτερα, οι Πουγιόλ, Τσάβι, Κασίγιας, Τσάμπι Αλόνσο και Βίγια. Στο Ζάγκρεμπ η αναζήτηση του “νέου Πικέ” και του “νέου Ινιέστα” συνεχίστηκε. Ο Ινίγκο Μαρτίνεθ που…υποδύθηκε τον πρώτο, χάνει σε επίπεδο προσωπικότητας, ενώ ο Ίσκο πέραν του ότι δεν θα φτάσει ποτέ τα, ανυπέρβλητα, στάνταρ του αστέρα, πλέον, της Γιαπωνέζικης Βίσελ Κόμπε, δικαιώσε τον Σολάρι που τον έχει αναπληρωματικό στην Ρεάλ του…

Συνυπολογίστε και την κάκιστη παρουσία του Νταβίντ Ντε Χέα κάτω από τα γκολπόστ. Δεν είναι μόνο πως στο 3ο, Κροατικό, γκολ θα μπορούσε ν’ αποκρούσει καλύτερα, ή στο δεύτερο να βγει να καλύψει το κενό στο αριστερό άκρο. Είναι ότι από το καλοκαίρι που αναδείχθηκε ο χειρότερος τερματοφύλακας του Μουντιάλ, στην Ρωσία, δεν έχει καταφέρει ν’ ανανήψει. Δεν θυμίζει σε τίποτα τον γκολκίπερ της Μάντσεστερ Γιουναϊτεντ. Και να πεις ότι, εκεί, έχει καλύτερους αμυντικούς μπροστά του…Μέχρι στιγμής ο Λουίς Ενρίκε τον έχει στο απυρόβλητο. Όχι όμως ο Ισπανικός Τύπος που υπενθυμίζει ότι υπάρχει ο Κέπα της Τσέλσι,..

Ο παράγων Ντε Χέα, τα άκρα της Μπάρτσα κι οι επιθετικοί δίχως γκολ

Μια κι ο λόγος για την οπισθοφυλακή η απόφαση του Λουίς Ενρίκε να επαναφέρει τον Ζόρντι Άλμπα, παρά τη φημολογούμενη κόντρα τους (που κανείς δεν παραδέχεται) από την εποχή της Μπαρτσελόνα, ναι μεν επιβράβευσε τις επιθετικές αρετές του ακραίου μπακ των “μπλαουγκράνα”, αλλά δημιούργησε νέα προβλήματα ανάσχεσης. Η απουσία του τραυματία Καρβαχάλ έφερε τον Σέρχι Ρομπέρτο στη δεξιά πλευρά κι η Ισπανία πορεύθηκε με τους δύο, Καταλανούς, ακραίους, οπισθοφύλακες στο Ζάγκρεμπ. Μόνο που αμφότεροι δεν διακρίνονται για το ανασταλτικό κομμάτι στο παιχνίδι τους. Έτσι μετά τα 4 γκολ που πέτυχε η Μπέτις χτυπώντας από τις πτέρυγες την Μπαρτσελόνα, ήρθαν τα 3 Κροατικά. Από ένα λάθος του Σέρχι Ρομπέρτο και δύο γκολ από εκεί που θα έπρεπε να βρίσκεται ο Άλμπα. Προσθέστε και τις απουσίες στα χαφ των Τιάγκο και Κόκε που συνέτειναν στην αμυντική ανισορροπία…

Για να δέσει το…γλυκό υπάρχει το έλλειμα γκολ των επιθετικών της

Η Ισπανία γκολ έχει, όπως μαρτυρούν τα 12 (περισσότερα από κάθε άλλη ομάδα της Λιγκ Α). Μόνο που, συνήθως, προέρχονται από άλλες γραμμές. Στο Ζάγκρεμπ σκόρερ ήταν οι Θεμπάγιος – Ράμος και στα τέσσερα τελευταία τέρματα το μόνο που πέτυχε επιθετικός ήταν εκείνο του Αλκάθερ (που δεν ήταν στις τελευταίες κλήσεις) κόντρα στους Άγγλους. Ο Μοράτα παραδέχθηκε τις προάλλες ότι είχε ψυχολογικά προβλήματα και το απέδειξε χάνοντας κραυγαλέα ευκαιρία στην Κροατική πρωτεούσα, όπου αντικατέστησε τον, αναπληρωτή του (τραυματία) Ντιέγκο Κόστα, Ροντρίγκο Μορένο. Κι οι τρεις δεν διακρίνονται για την αποτελεσματικότητα τους στην εθνική.
Την ίδια στιγμή ο Ασένσιο μπήκε ως αλλαγή, αφού τις προάλλες αποποιούνταν των ευθυνών του λέγοντας ότι στα 22 του δεν μπορεί να τραβήξει το “κάρο” της Ρεάλ Μαδρίτης.

Κι αν η αναζήτηση των αιτίων ακουμπά και τον προπονητή και τις επιλογές του, παρότι πρώιμο ως συμπέρασμα, είναι δεδομένο ότι οι “φούριας ρόχας” δεν διαθέτουν τον καλύτερο τεχνικό που φέρει Ισπανικό διαβατήριο.

Αυτός είναι εγκατεστημένος στο Μάντσεστερ κι όχι μόνο δεν ενδιαφέρεται, επί της παρούσης, ν’ αναλάβει εθνική, αλλά, με τη δράση του υπέρ της Καταλανικής ανεξαρτησίας, δεν πρόκειται να κάτσει ποτέ στον συγκεκριμένο πάγκο…