Οζίλ: Αριβίστας, ή εξιλαστήριο θύμα;

Διαδηλωτές -κρατώντας Τουρκικές και Γερμανικές σημαίες και φορώντας μπλουζάκια με την φωτογραφία του Μεσούτ Οζίλ, που ανέγραφαν “Είμαι Οζίλ”- περικύκλωσαν το σπίτι του Άξελ Σπρινγκερ, ιδρυτή κι ιδιοκτήτη της, μεγαλύτερης σε κυκλοφορία εφημερίδας της Γερμανίας, «Βild». Στόχος τους να δηλώσουν την συμπαράσταση τους στον μέσο της Άρσεναλ, διαμαρτυρόμενοι για τον ρόλο του εντύπου στην παρουσίαση των γεγονότων στην υπόθεση του, που τον οδήγησε, βράδυ Κυριακής, στην ανακοίνωση, πως αποχωρεί (μετά από 92 συμμετοχές) από τα «πάντσερ».

Ανακοίνωση καταγγελτική, περί «ρατσιστικών κρουσμάτων κι ασέβειας», προς τις τουρκικές ρίζες του...

Ο 30χρονος άσος ανέφερε πως, την περασμένη εβδομάδα, έλαβε μέϊλ, έμπλεα μισαλλοδοξίας κι απειλών, όπου κατηγορούνταν για την παταγώδη αποτυχία της Γερμανίας να περάσει (πρώτη φορά στα χρονικά) την φάση των ομίλων του Παγκοσμίου Κυπελλου, καταλήγοντας με την φράση «Είμαι Γερμανός όταν νικάμε, αλλά μετανάστης όταν χάνουμε»...

«Σκηνικό» που θυμίζει την περίπτωση του, γνώριμου μας, Τζίμι Ντουρμάζ, ο οποίος, κατά τη διάρκεια του Ρώσικου Μουντιάλ -και πιο συγκεκριμένα μετά την ήττα των Σουηδών, από τους Γερμανούς- βρέθηκε στο επίκεντρο της κριτικής για το φάουλ που έκανε (αλλά και τη γενικότερη εμφάνιση του...) κι από το οποίο προήλθε το φάουλ-γκολ του Κρόος στο 95’...

Αντίθετα, όμως, με τους Σουηδούς, που στάθηκαν, ομοθυμαδόν (ομοσπονδία, συμπαίκτες, Τύπος και πολιτικός κόσμος της Σκανδιναβικής χώρας), στο πλευρό του πρώην παίκτη του Ολυμπιακού, στην περίπτωση Οζίλ δεν συνέβη το ίδιο...

Οι διαφορές από την περίπτωση Ντουρμάζ...

Ο κάτοχος του Μουντιάλ του 2014 βρέθηκε «στο μάτι του κυκλώνα», μαζί με τον (επίσης Γερμανό διεθνή με Τουρκικές ρίζες...) Ιλκάϊ Γκουντογκάν για την περίφημη φωτογραφία τους με τον Τούρκο πρόεδρο, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του, τον περασμένο Μάη.

Ο παλαίμαχος Γερμανός διεθνής και τεχνικός διευθυντής της Άϊντραχτ Φρανκφούρτης, Φρέντι Μπόμπιτς, ήταν άκρως επικριτικός για τον τρόπο απόσυρσης του Οζίλ από το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα: «Νομίζω ήταν λιγάκι δειλό από μέρους του» είπε στην «Bild», πριν συνεχίσει: «Η κριτική του στα σόσιαλ μίντια, για την Ομοσπονδία, είναι απαράδεκτη. Αυτές οι τυφλές κατηγορίες, περί ρατσισμού δεν ανταποκρίνονται στην αλήθεια. Θα μπορούσε να δώσει μια συνέντευξη. Για μας, τους ποδοσφαιριστές, υπάρχει ο κανόνας ‘’να’σαι άντρας, να στέκεσαι στο ύψος σου’’...»

Την ίδια στιγμή, η Γερμανική Ομοσπονδία απέρριπτε τις αιτιάσεις του γεννηθέντα, στο Γκελζενκίρχεν, 3η γενιάς Τουρκογερμανού, περί ρατσιστικών κρουσμάτων...

Άλλωστε, ο πρόεδρος της, Ράϊνχαρντ Γκρίντελ, όταν ξέσπασε το σκάνδαλο της φωτογραφίας είχε δηλώσει: «Οζίλ και Γκουντογκάν λάθεψαν». Κατά τη διάρκεια του τουρνουά, όταν δεν εμφανίστηκε σε συνέντευξη Τύπου, είπε, δηκτικά, «Ίσως αν δεν θέλει ν’ απαντήσει σε ερωτήσεις, να θέλει ν’ απαντήσει στο γήπεδο...», ενώ, μετά το τέλος του, τον έβγαλε στην....σέντρα, λέγοντας πως, εν αντιθέσει με τον Γκουντογκάν, δεν ζήτησε συγνώμη...

Το φιάσκο της “Νάσιοναλμανσαφτ” στην Ρωσία έφερε τον Οζίλ σε ρόλο “αποδιοπομπαίου τράγου”. Όχι μόνο από εκπροσώπους της Γερμανικής Άκρας Δεξιάς. Τον έπιασε στο στόμα του κι ο (επιστήθιος φίλος της Άνγκελα Μέρκελ) παλαίμαχος Γερμανός άσος και πρόεδρος της Μπάγερν Μονάχου Ούλι Χένες λέγοντας :“Οι δικαιολογίες του δεν επαρκούν, για το ότι δεν κάνει τάκλιν από το 2014…”

Η κόντρα με την Ομοσπονδία…

Την ίδια στιγμή η “Βild” τιτλοφορούνταν «Αρκετά πια», κατηγορώντας τον για ποδοσφαιρικό αριβισμό. Ότι χρησιμοποίησε την Εθνική Γερμανίας (όπου ήταν βασικός από το 2010, ως το ματς με την Σουηδία, σε κάθε μεγάλο τουρνουά) για ν’ απογειώσει την καριέρα του.

Εξάλλου ο διχασμός της Γερμανικής κοινωνίας (και της ποδοσφαιρικής...) φάνηκε από το ότι ο (διευθύνων σύμβουλος της Μπάγερν Μονάχου) Καρλ Χάϊντζ Ρουμενίγκε κατηγορούσε για «ερασιτεχνισμό» την Γερμανική Π.Ο.

Όπως και να’χει, ανεξάρτητα του αν ο Οζίλ είναι ένας ποδοσφαιρικός αριβίστας, ή εξιλαστήριο θύμα, το ζήτημα είναι ευρύτερο κι αφορά Εθνικές ομάδες που εκφράζουν πολυπολιτισμικές κοινωνίες, όπως η Γερμανική, ή η Γαλλική. Άλλωστε εκατοντάδες παιδιά μεταναστών έχουν τον Οζίλ και τους άλλους νικητές του 2014 (Κλόζε, Ποντόλσκι, Κεντίρα, Μπόατενγκ) ως πρότυπα αποδοχής στην Γερμανική κοινωνία, μέσω του ποδοσφαίρου.

Μια κι ο λόγος για τον Μπόατενγκ, μπήκε κι εκείνος στο στόχαστρο πολιτικού της Γερμανικής Άκρας Δεξιάς, που δήλωσε ότι δεν θα τον ήθελε για γείτονα...

Τέσσερα χρόνια, νωρίτερα, προφανώς, δεν είχε κανένα πρόβλημα να πανηγυρίσει την κατάκτηση του Μουντιάλ.

Ποιος είναι αριβίστας λοιπόν;