Είναι απλά ο…Εμπαπέ!

Δεν το κρύβω και το καταθέτω εξαρχής κι απερίφραστα: πραγματικά μου έκανε εντύπωση και τεράστια έκπληξη, τις μέρες του Παγκοσμίου Κυπέλλου (αλλά και μετά το τέλος του…), ότι σύμπασα η ποδοσφαιρική κοινή γνώμη, υποτίθεται, κατελήφθη εξαπίνης, από τις επιδόσεις του Κιλιάν Εμπαπέ στα Ρωσικά γήπεδα.

Αλήθεια γιατί; Μήπως ήταν κάποιος πρωτοεμφανιζόμενος νεαρός σ’ αυτό το επίπεδο;
Καταλαβαίνω την ανάγκη όλων (ειδικά εκείνης του μάνατζμεντ) για κάτι νέο στο “βασιλιά των σπορ”, μετά από μια 10ετία, που το “κάρο από τη λάσπη” το τράβηξε το “δίπολο” Μέσι-Κριστιάνο Ρονάλντο (κατά τα πρότυπα εκείνου των Μάτζικ–Μπερντ στο ΝΒΑ, στα 80’ς, και του Λεμπρόν–Κάρι, σήμερα).

Αλλά απ’ αυτό, μέχρι να κάνουμε ότι “πέσαμε από τα σύννεφα”, με τις επιδόσεις του, έλκοντα την καταγωγή του από το Καμερούν, άσου, παραπάει…

Ο 19χρονος, κάτοχος του βραβείου του καλύτερου νέου ποδοσφαιριστή του Μουντιάλ, είχε δώσει διαπιστευτήρια αγωνιζόμενος στο κορυφαίο ποδοσφαιρικό επίπεδο.

Το οποίο, από καιρού, δεν είναι το Μουντιάλ (των…Παναμάδων, της Σ. Αραβίας κι άλλων…υπερδυνάμεων), αλλά το Τσάμπιονς Λιγκ, που πραγματικά –ειδικά στα νοκ άουτ ματς– βρίσκεται η ποδοσφαιρική αφρόκρεμα.

Όταν λοιπόν ο Εμπαπέ πριν ενάμιση χρόνο (17.5 χρονών, ε…) κονιορτοποιούσε την (απείρως πιο οργανωμένη από κάθε ομάδας του Μουντιάλ…) άμυνα του Γκουαρντιόλα και της Σίτι, ή εκείνη του Τούχελ και της Μπορούσια Ντόρτμουντ -αποτελώντας τον μπροστάρη στην επιστροφή της Μονακό (του Λεονάρντο Ζαρντίμ) στην 4αδα του “Πολέμου των Άστρων” μετά το 2004, ή όταν οδηγούσε, την ίδια χρονιά, τους Μονεγάσκους στο πρώτο πρωτάθλημα μετά το 2000 βάζοντας “από κάτω” την, νεόπλουτη, Παρί- πιστεύει κανείς ότι θα είχε πρόβλημα να το κάνει με το “κάτι σαν άμυνα” του, ανεκδιήγητου, Σαμπάολι, κόντρα στην Αργεντινή;

Εκτός αν ξεχάσαμε ότι οι Καταριανοί της Παριζιάνικης ομάδας, πέρσι το καλοκαίρι, έβαλαν το όνομα του δίπλα στην ένδειξη “2η πιο ακριβοπληρωμένη μεταγραφή στα ποδοσφαιρικά χρονικα” με τα 180 εκ. ευρώ που κατέβαλαν για να τον αποκτήσουν!

Αλήθεια είναι πως ευρισκόμενος στο μέσον της ακήρυχτης κόντρας των Νεϊμάρ - Καβάνι για πρωταγωνισμό, ίσως και λόγω ηλικίας, πήγε…πάσο κάνοντας μια χαμηλότερων τόνων σεζόν σε διασυλλογικό επίπεδο.

Αλλά στο Μουντιάλ…εξερράγη!

Τα αίτια της Μουντιαλικής “έκρηξης”!

Το ότι ο Γκριεζμάν (απόντος Παγέ) επικεντρώθηκε στη δημιουργία, αλλά και το σχέδιο του Ντεσάν, που πήγε με παιχνίδι αντίδρασης να πάρει τον τίτλο, τον ευνόησε δίνοντας του “ζωτικό χώρο” να υπενθυμίσει τα ασύλληπτα αθλητικά του προσόντα που, σε συνδυασμό με την τεχνική του, τον καθιστούν ακαταμάχητο στο “ένας εναντίον ενός”.

Κόντρα στην Αργεντινή, βρίσκοντας…στρέμματα κενού χώρου, έγινε ο πρώτος τινέϊτζερ μετά τον Πελέ που σκοράρει δις σε Μουντιάλ. Και πρώτος, επίσης, μετά τον Βραζιλιάνο που βρίσκει δίχτυα σε τελικό.

Ο Εμπαπέ που, για τα κατορθώματα του στην Μονακό, αποκλήθηκε “νέος Ανρί” (λόγω της…προϋπηρεσίας του συμπατριώτη του εκεί) και για κείνα του Μουντιάλ “νέος Πελέ”, παρότι θα πρέπει να νιώθει κολακευμένος από την σύγκριση, δεν πρέπει ν’ αντιμετωπίζεται ως “κλώνος” τους.
Όχι γιατί δεν αντέχει την σύγκριση, αλλά γιατί, πολύ απλά, είναι ο…Εμπαπέ!

Ένα ολοκαίνουργιο (ποδοσφαιρικό) “υβρίδιο”.

Που, ίσως, δεν διαθέτει (ακόμη;) την τελειότητα στο πλασέ του “Τιτί”, ή την κεφαλιά του “βασιλιά”, αλλά το…ηλεκτρικό του παιχνίδι (με το ασύλληπτο ρεπρίζ, συν την τεχνική), αδιανόητο για αμφοτέρους, μοιάζει βγαλμένο από…παιχνιδοκονσόλα του μέλλοντος, δείχνοντας τα “προσεχώς” του αθλήματος!