Το… μηχανάκι έδειξε τον δρόμο

Ο Παναθηναϊκός κατάφερε να πάρει την πρόκριση στους «16» του Conference League κάνοντας απλώς το καθήκον του και αποκλείοντας μια ομάδα που μετά βίας θα έπαιζε στην Super League 2.

Θεωρητικά βέβαια, διότι η εικόνα των φιλότιμων και… τίμιων Ισλανδών ήταν συγκινητική στην προσπάθειά τους να γράψουν ιστορία.

Οι «πράσινοι» ωστόσο δεν είναι φτιαγμένοι απλώς να αποκλείουν ομάδες όπως η Βίκινγκουρ, αλλά για να προχωρήσουν βαθιά στη διοργάνωση.

Το ρόστερ, οι μεταγραφές, οι παίκτες που απαρτίζουν την ομάδα είναι τέτοια που βάζουν τον πήχη σαφώς ψηλότερα.

Ο Ρουί Βιτόρια είδε στο πρώτο μέρος την ομάδα του να μην μπορεί να λειτουργήσει από τα άκρα, διότι για να διασπάσει κανείς μια τόσο συμπαγή άμυνα, όπως εκείνη των Ισλανδών με τρία στόπερ και τον σέντερ φορ να είναι λίγο έξω από την περιοχή, πρέπει κάποιος να παίξει καλά με τα ακραία μπακ για να ανοίξουν οι διάδρομοι.

Μλαντένοβιτς και κυρίως Κώτσιρας αδυνατούσαν να παίξουν σωστά με τους εξτρέμ, δεν μπορούσαν να πλαγιοκοπήσουν με αξιώσεις την άμυνα και ο Παναθηναϊκός ήταν στατικός περιμένοντας μια λάθος πάσα, ένα τσαφ για να γίνει ευκαιρία.

Σαν να μην έφτανε αυτό αλλά σε δύο φάσεις οι γηπεδούχοι κινδύνευσαν να δεχθούν και γκολ, καθώς ήταν απρόσεκτοι και άτολμοι στις επεμβάσεις τους.

Οι αλλαγές των Βαγιαννίδη και Σφιντέρσκι, όπως και η διάταξη σε 4-4-2 πλέον έκανε τον Παναθηναϊκό πιο ευκίνητο. Πλέον από δεξιά δημιουργούνταν «ρήγματα», αλλά και πάλι η συμπαγής άμυνα των Ισλανδών δεν έκανε ούτε λάθος!

Χρειάστηκε λοιπόν η ατομική ενέργεια για να σπάσει η… πολιορκία καθώς ο Μλαντένοβιτς με ένα φαλτσαριστό σουτ από τη γωνία της περιοχής εκμεταλλεύτηκε το ελάχιστο κενό που βρήκε και έκανε το 1-0.

Η… μισή δουλειά είχε γίνει και πλέον η οξυδέρκεια του Τετέ να πηγαίνει συνεχώς έξω από την περιοχή, του έδωσε την δυνατότητα να είναι εκεί το 90+4’, για να πάρει το μακρινό ριμπάουντ και να διαμορφώσει το 2-0.

Προφανώς και πρέπει να βελτιωθεί ο Παναθηναϊκός και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό. Να επιστρέψουν οι «παίκτες κλειδιά» όπως ο Αράο και να γίνει συνείδηση σε όλους πως με την αυταπάρνηση και την αυτοθυσία που επιδεικνύει ο Μανώλης Σιώπης η ομάδα θα είναι τουλάχιστον ανταγωνιστική και μαχητική.

Ο διεθνής χαφ ήταν και στο ματς με τους Ισλανδούς παντού, κάνοντας τα πάντα και βοηθώντας τους πάντες όπου χρειαζόταν. Ήταν ο άνθρωπος για όλες τις δουλειές η «μαχητική ψυχή» που λέει και το σύνθημα…