Ολυμπιακός: Σεβασμός στο ποδόσφαιρο

Καλημέρα από μια νύχτα που δεν τελείωσε ποτέ και πώς θα μπορούσε να τελειώσει όταν έχει φέρει ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο στο ελληνικό ποδόσφαιρο και έχει κάνει εκατομμύρια ανθρώπους να μη θέλουν να τελειώσει. Όμως αυτή η επιτυχία του Ολυμπιακού, η ιστορική και αιώνια, αξίζει να γιορταστεί για πολύ καιρό ακόμα. Το αξίζουν όλοι οι συντελεστές του θριάμβου και όλοι οι άνθρωποι που έχουν συνδέσει ολόκληρη τη ζωή τους με τη μεγαλύτερη ομάδα της χώρας. Κι όσοι ήταν στη Νέα Φιλαδέλφεια κι όσοι δεν ήταν. Όσοι αποθέωσαν τους ήρωες του τροπαίου στο Δημοτικό Θέατρο σε μια πρωτοφανή σε μέγεθος φιέστα κι όσοι το γλέντησαν σε κάθε μέρος της Ελλάδας και του κόσμου.

Είναι τόσα πολλά που μπορεί κανείς να σκεφτεί, να πει και να γράψει για την κορυφαία συλλογική ποδοσφαιρική διάκριση και για τον διεθνή αντίκτυπό της, για τη διαδρομή μέχρι την κούπα στα χέρια του Κώστα Φορτούνη, για τους πρωταγωνιστές της. Θα είναι μία ιστορία πανέμορφη που θα κρατήσει για χρόνια, θα γίνει αφιέρωμα, ντοκιμαντέρ, θα μιλούν όλοι για αυτήν, θα θυμούνται λεπτομέρειες, θα γεμίζουν πάλι δάκρυα τα μάτια. Όπως όλα αυτά τα δακρυσμένα από ευτυχία μάτια στο γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας, στη «θάλασσα του Πειραιά» από τα ηχεία και από τα στόματα να φτάνει μέχρι τη θάλασσα του Πειραιά κι ακόμη παραπέρα.

Και για τα αγωνιστικά του τελικού θα λέμε, θα σκεφτόμαστε και θα γράφουμε για καιρό. Για το θαύμα της ομάδας Μεντιλίμπαρ, για τη συνεισφορά όλων σε αυτό το επίτευγμα που μακάρι για το ελληνικό ποδόσφαιρο να μην είναι μοναδικό, αλλά να έχει και συνέχεια.

Μόνο μια μικρή ωδή για τον τεράστιο ποδοσφαιριστή που για μία χρονιά έπαιξε στον Ολυμπιακό και κατάφερε ΚΑΙ με τον Ολυμπιακό να πανηγυρίσει τρόπαιο Ευρώπης. Ο Βιθέντε Ιμπόρα, όχι σαν εμψυχωτής αποδυτηρίων και σύμβουλος λόγω των παραστάσεών του, αλλά σαν μαχητής στο γήπεδο, προπονητής μέσα σε αυτό, ρυθμιστής ξανά όλης της ομάδας, παραλίγο και σκόρερ προτού χρειαστεί να το κάνει πάλι ο σκόρερ της, ο Ελ Κααμπί.

Ο Βιθέντε Ιμπόρα είναι η επιτομή του ποδοσφαιρικού σεβασμού. Του σεβασμού που το ποδόσφαιρο δείχνει στους κορυφαίους και εκείνοι στο άθλημα. Πέντε ευρωπαϊκά. Αυτό ίσως το πιο ξεχωριστό, γιατί ήρθε μακριά από την πατρίδα του και σε μία ομάδα που κάποια στιγμή δεν φαινόταν να υπολογίζει πια στη δυνατότητά του να προσφέρει. Ένας καταπληκτικός, ολοκληρωμένος παίκτης, όπως ήταν στη λαμπρή θητεία του στην πατρίδα του. Κι όπως μπορεί (και μακάρι) να είναι και για τη νέα χρονιά στον Ολυμπιακό του Μεντιλίμπαρ.

Βαθιά υπόκλιση σε μία μεγάλη ποδοσφαιρική προσωπικότητα που τιμά με την παρουσία του τον Ολυμπιακό και το ελληνικό ποδόσφαιρο και ζει μέσα από τον Ολυμπιακό τεράστιες στιγμές διάκρισης και αποθέωσης που ίσως και ο ίδιος είχε πιστέψει πως παρήλθαν. Ευτυχώς για όλους, όχι...