Ήταν δίκαιο κι έγινε πράξη
Η πρόκριση της Παρί μέσα στο «Άνφιλντ» επισκίασε πλήρως την άδικη, βάση εικόνας, ήττα της στο Παρίσι.
Ένα ζευγάρι που άνετα θα μπορούσε να είναι ο τελικός του φετινού Champions League. Δύο από τις πιο φορμαρισμένες ομάδες στην Ευρώπη, που απλώς έτυχε να βρεθούν νωρίς στον θεσμό. Λίβερπουλ και Παρί Σεν Ζερμέν μας χάρισαν ένα υπέροχο, από άποψη θεάματος, ζευγάρωμα στους «16» της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης. Ήταν με διαφορά το πιο ενδιαφέρον παιχνίδι της συγκεκριμένης φάσης, χωρίς ξεκάθαρο φαβορί, ενώ όποια ομάδα κι αν έπαιρνε την πρόκριση θέτει μεγάλη υποψηφιότητα για την κατάκτηση της κούπας με τα μεγάλα αυτιά.
Στην προημιτελική φάση θα βρεθεί τελικά η ομαδάρα του Λουίς Ενρίκε, αυτή η συμπαθέστατη Παρί, η πιο συμπαθητική των τελευταίων χρόνων. Μια ομάδα με αρχή, μέση και τέλος. Που παίζει πλέον για το σύνολο και όχι για τη μονάδα. Σημαντικό ρόλο έπαιξε και η αποχώρηση του Εμπαπέ το περασμένο καλοκαίρι για χατίρι της Ρεάλ Μαδρίτης. Όμως την παρακολουθούμε να παίζει ένα επιθετικό, άκρως ελκυστικό ποδόσφαιρο, που μπορεί να τα βάλει κόντρα σε όλους. Όσοι την αμφισβήτησαν, επειδή υπερέχει μόνο στη Γαλλία, τους διέψευσε περίτρανα στις δύο συναντήσεις με τη Λίβερπουλ.
Εκεί όπου και στα δύο ματς ήταν καλύτερη και άξιζε τη νίκη. Μιλώντας πάντα με βάση την εικόνα στον αγωνιστικό χώρο, τόσο του «Παρκ ντε Πρενς» όσο και του «Άνφιλντ». Στο Παρίσι οι γηπεδούχοι απείλησαν 27 (!) φορές την εστία του Άλισον που ήταν απροσπέλαστος και, ο λόγος που η γαλλική ομάδα δεν κατάφερε να σκοράρει. Ακόμη κι αν ολοκλήρωσε το παιχνίδι με 1.82 xGoals. Η ποιότητα όμως των Reds και η κυνικότητα στη συγκεκριμένη αναμέτρηση της έδωσε τη νίκη, αφού το μοναδικό σουτ που επιχείρησε στην εστία, εκείνο του Έλιοτ στο 87', κατέληξε στο βάθος της εστίας του Ντοναρούμα.
Έπειτα από το γκολ αυτό υπήρξε έντονη κριτική στο πρόσωπο του Ιταλού γκολκίπερ, που πήρε πάντως το αίμα του πίσω με τις επεμβάσεις που έκανε στο «Άνφιλντ», τόσο στη ροή του αγώνα όσο και στη διαδικασία των πέναλτι. Παιχνίδι όπου η Παρί ήταν και πάλι καλύτερη, πιο απειλητική, όμως δεν κατάφερε να πάρει την πρόκριση στα 120 λεπτά, οπότε και χρειάστηκε η ρώσικη ρουλέτα. Μια πρόκριση που ήταν δίκαιη κι έγινε πράξη, σε μια χρονιά όπου η «δίψα» για ευρωπαϊκή διάκριση είναι μεγαλύτερη και ίσως πιο πιθανή από ποτέ.
