Μάντσεστερ Σίτι και Γκουαρντιόλα προκρίθηκαν με τα «όπλα» της... Ατλέτικο Μαδρίτης και του Σιμεόνε!

Δεν ήταν το καλύτερο από άποψη ποιότητας θεάματος το ζευγάρι Ατλέτικο Μαδρίτης - Μάντσεστερ Σίτι.

Ούτε το ματς στην Αγγλία ούτε εκείνο της Τετάρτης (13/04).

Άλλωστε το ότι σημειώθηκε μόλις ένα τέρμα στα 180 και ...βάλε αγωνιστικά λεπτά των δύο προημιτελικών του Champions League το πιστοποιεί.

Ωστόσο δύσκολα μπορεί να φανταστεί κανείς ότι στο υπόλοιπο της διοργάνωσης θα υπάρξει ματς που εκλύει τόση ένταση και του τελικού συμπεριλαμβανομένου.

Η πρόκριση ήταν ζήτημα τιμής για τις δύο ομάδες αλλά και τους προπονητές τους.

Οι οποίοι είναι οι κυριότεροι πρεσβευτές των δύο, διαχρονικών, ποδοσφαιρικών τάσεων και στυλ.

Εκείνο που αποθεώνει την επιθετικότητα, τη δημιουργία, την κατοχή της μπάλας, εκφράζεται από το 2008 κι εντεύθεν από τον Πεπ Γκουαρντιόλα, ενώ εκείνο που προτάσσει την ανάσχεση, την προσαρμογή της ομάδας στις απαιτήσεις του κάθε αγώνα αναζητώντας τον τρόπο που θα κάνει τον αντίπαλο να υποπέσει σε λάθος έχει πλέον ως κύριο εκφραστή τον Ντιέγκο Σιμεόνε (αφού ο, προηγούμενος... Πάπας του, Ζοσέ Μουρίνιο ...ξέφτισε εδώ και κάμποσα χρόνια).

Το πρώτο ματς στο Μάντσεστερ ήταν η επιτομή της «μετωπικής» των δύο αγωνιστικών στυλ, αλλά ούτε η επικράτηση των πρωταθλητών Αγγλίας, επί των αντίστοιχων της Ισπανίας με 1-0 ( με...σταλινικά ποσοστά κατοχή μπάλας) άλλαξε τα δεδομένα του επαναληπτικού.

Τουλάχιστον στα πρώτα 45 λεπτά.

Παρότι ο Γκουαρντιόλα μετά το πρώτο ματς είχε μιλήσει για ...προϊστορικές τακτικές και για... 5-5-0 του Σιμεόνε.

Ο Αργεντινός είναι σίγουρο ότι το κράταγε... μανιάτικο, θέλοντας να στείλει τον Καταλανό στα αποδυτήρια του «Μετροπολιτάνο» με σκυμμένο κεφάλι όπως είχε κάνει το 2016, όταν τον απέκλεισε ως τεχνικός Μπάγερν Μονάχου, παρά το επικό ...μονότερμα στην πρωτεύουσα της Βαυαρίας, χάρη στο εκτός έδρας γκολ (1-0, 2-1).

Ο «Τσόλο» τόλμησε (εκών - άκων), προϊόντος του χρόνου, στην επανάληψη, βοηθούντων των δύο αναγκαστικών αλλαγών (σε 8 λεπτά) των Ντε Μπρούινε – Γουόκερ , αφού οι «σίτιζενς» έχαναν μέτρα μην αντέχοντας στο ανελέητο κυνηγητό (μετά... ξύλου που άφησε, στη λογική του physical game, ο διαιτητής).

Έτσι κατέληξαν, οι «πρεσβευτές» της επίθεσης ν’... αμύνονται μαζικά και εκείνοι που είναι... μάστορες στο να βρίσκονται πίσω από την μπάλα, να την έχουν συνεχώς στα πόδια τους στο τελευταίο κομμάτι του αγώνα!

Mάλιστα οι Μαδριλένοι κατηγορούν τους αντιπάλους τους ότι επιδόθηκαν σε ...βουτιές και καθυστερήσεις για να «ροκανίσουν» τον χρόνο, αλλά αφενός (κάνουν ότι) ξεχνούν ότι είναι μια συνήθη δική τους πρακτική (όταν το σκορ τους ευνοεί...) προκειμένου να παγώσουν τον ρυθμό των «απέναντι», αφετέρου μάλλον θα έπρεπε να κάνουν περισσότερη αυτοκριτική.

Όχι μόνο για το αν θα έπρεπε να είναι περισσότερο τολμηροί και στα δύο 90λεπτα, αφού παίκτες έχουν ποιοτικούς (π.χ Καράσκο, Ντε Πολ, Κορέα, Σουάρες, όλοι ήρθαν από τον πάγκο στη ρεβάνς...) ώστε να κάνουν το πρώτο τους σουτ στα προημιτελικά μετά από 125 αγωνιστικά λεπτά (!), αλλά γιατί ο Φελίπε, ενεργώντας θερμοκέφαλα, χτύπησε εκτός φάσης τον Φόντεν (που τον είχε.. περιποιηθεί και νωρίτερα μ’ αποτέλεσμα να έχει δεμένο κεφάλι) αφήνοντας την ομάδα του με 10 να κυνηγά το γκολ που θα έστελνε το ματς στην παράταση.

Ακόμη κι έτσι η προσπάθεια των υπολοίπων ήταν συγκινητική, αλλά δεν έφτασε και τα όσα συνέβησαν στην φυσούνα και τ’ αποδυτήρια ήταν η συνέχεια της σύρραξης στην αποβολή του Φελίπε, αλλά και του σινιάλου που έδωσε (εν είδη... οργανωτή εξέδρας) ο «Τσόλο» στο γήπεδο να χειροκροτεί ειρωνικά τις καθυστερήσεις των αντιπάλων του ώστε να τους πικάρει...

Συμπερασματικά: η Μάντσεστερ Σίτι μπήκε στη λογική του «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», υιοθετώντας τις ...προϊστορικές τακτικές (όταν την βόλεψαν) και η Ατλέτικο Μαδρίτης δοκίμασε το «χάπι» που προσφέρει στους αντιπάλους της όλα αυτά τα χρόνια και βρήκε τη γεύση του απαίσια, όπως τόσοι άλλοι πριν την ίδια...