Το καλό του… κορονοϊού

Το πιο απρόβλεπτο Champions League των τελευταίων ετών είναι το φετινό και αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον κορονοϊό, που ανάγκασε την UEFA να αλλάξει τον τρόπο διεξαγωγής του στις τελικές φάσεις, διοργανώνοντας φάιναλ 8 στη Λισαβόνα με μονούς αντί για διπλούς αγώνες, στα προημιτελικά και ημιτελικά.

Είδαμε έτσι δυο ομάδες που κανείς δεν τις υπολόγιζε, τη Λιόν και τη Λειψία, να φτάνουν στα ημιτελικά και τις Μάντσεστερ Σίτι και Ατλέτικο Μαδρίτης, που πολλοί θεωρούσαν από τα φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου, να παίρνουν ντροπιασμένες τον δρόμο του γυρισμού.

Οι «σταχτοπούτες» μάλιστα θα ήταν τρεις, αν η εκπληκτική Αταλάντα, που μέχρι το 90’ κρατούσε γερά το 1-0, δεν κατέρρεε στις καθυστερήσεις, δεχόμενη δυο γκολ από την Παρί Σεν Ζερμέν, που έκανε με αυτόν τον ανέλπιστο τρόπο την ανατροπή της χρονιάς στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση.

Όλα τα αποτελέσματα στα προημιτελικά ήταν εντυπωσιακά, με εκείνο το 8-2 της Μπάγερν επί της Μπαρτσελόνα να προκαλεί ισχυρό σεισμό και ταυτόχρονα τσουνάμι το οποίο αναμένεται να παρασύρει πολλούς και πολλά, όταν θα φτάσει στο ανοχύρωτο στρατόπεδο των «μπλαουγκράνα».

Ας μη γελιόμαστε, ωστόσο. Δίχως τις συνθήκες που υπαγόρευσε η πανδημία (νοκ άουτ αγώνες σε ουδέτερο γήπεδο χωρίς την παρουσία οπαδών) δεν θα ζούσαμε όλη αυτήν την κοσμογονία των τελευταίων ημερών που ήρθε να υπενθυμίσει (σε όσους το ξεχνούν) ότι το ποδόσφαιρο είναι ο βασιλιάς των σπορ…

Αν οι αγώνες ήταν διπλοί, η Λειψία θα είχε πολύ λιγότερες πιθανότητες να αποκλείσει την Ατλέτικο, όπως και η Λιόν να σοκάρει τη Μάντσεστερ Σίτι. Γιατί αποκλείεται οι τερματοφύλακες Γκουλάτσι και Λόπες να επαναλάμβαναν τις σωτήριες αποκρούσεις τους, ούτε μπορούσε ο Στέρλινγκ να χάσει εκείνο το άχαστο γκολ στο 2-1.

Κάτω από τις ειδικές συνθήκες (που από όλα τα σπορ μόνο στο ποδόσφαιρο διαμορφώνονται) το φαβορί μπορεί να την πατήσει μια φορά. Δεύτερη, αποκλείεται. Κι αντιστρόφως. Το αουτσάιντερ μια ευκαιρία έχει για να κάνει τη ζημιά. Δεύτερη δεν θα του δοθεί. Γι’ αυτό και το Κύπελλο Αγγλίας παραμένει -ακόμη και στις μέρες μας- ο κατεξοχήν θεσμός των εκπλήξεων.

Έστω και άθελά της η UEFA αφαίρεσε φέτος από την τελική φάση της διοργάνωσης την προβλεψιμότητα (όχι άλλη Ρεάλ, Γιουβέντους και Λίβερπουλ, που θα τραγουδούσε και ο συγχωρεμένος ο Τζιμάκος), προσδίδοντάς της μια άγρια ομορφιά που έλειπε ολότελα από τα προ κορονοϊού χρόνια.

Το πείραμα, υπό τις έκτακτες συνθήκες που πραγματοποιήθηκε, πέτυχε. Μήπως λοιπόν είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να κάνει η UEFA δεύτερες σκέψεις όσον αφορά την τελική φάση του Champions League (και γιατί όχι και του Europa League) με μπούσουλα τη φετινή διοργάνωση;

Φέτος ήταν η Λισαβόνα. Του χρόνου μπορεί να είναι το Παρίσι, το Άμστερνταμ, το Λονδίνο, η Ρώμη (ίσως η Αθήνα) που θα φιλοξενήσουν τα προημιτελικά, ημιτελικά και τον τελικό της διοργάνωσης. Με ή χωρίς κόσμο στις εξέδρες, ανάλογα με την πορεία της πανδημίας.

Μια τέτοια απόφαση θα άνοιγε την πόρτα του κλειστού κλαμπ και στις ομάδες που όλα αυτά τα χρόνια βλέπουν το πάρτι της ελίτ από το παράθυρο, θα μπόλιαζε τη διοργάνωση με νέο ενδιαφέρον και θα έκανε το προϊόν ακόμη πιο ελκυστικό για θεατές και χορηγούς.

Να έχουμε κι εμείς να λέμε ότι δεν ήταν όλα μαύρα κι άραχλα, ότι άφησε και κάτι καλό στο καταστροφικό πέρασμά του ο κορονοϊός...