Ο Μπέιλ με το Εξκάλιμπερ πήρε το κεφάλι του Κάριους

Τα κλάματα του Σαλάχ και του Καρβαχάλ σημάδεψαν το πρώτο ημίχρονο. Το γέλιο που σκόρπισε ο Κάριους, με τις αστείες αντιδράσεις του στα δυο γκολ, σημάδεψε το δεύτερο.

Νομίζω ότι ούτε και ο πιο τολμηρός σεναριογράφος μπορούσε να εμπνευστεί την πλοκή που είχε αυτός ο τελικός. Ήταν μια παράσταση όπου η κωμωδία και το δράμα ανακατεύτηκαν τόσες φορές, που χάσαμε το λογαριασμό.

Όπως κάθε αγώνας που κρίνεται ένας τίτλος είχε κι αυτός τους ήρωες του. Τους μεγάλους νικητές και τους μεγάλους άτυχους. Φυσικά, ήταν αδύνατο να λείψει, ο απαραίτητος σε αυτές τις περιπτώσεις, αποδιοπομπαίος τράγος.

Ο Σαλάχ πρόλαβε να παίξει 30 λεπτά πριν να τον εξολοθρεύσει ο Σέρχιο Ράμος με μια λαβή που θύμιζε ελληνορωμαϊκή πάλη. Τον τραυμάτισε τόσο άσχημα που ο Αιγύπτιος πιθανότατα θα χάσει το Μουντιάλ. Τα δάκρυα του πότισαν το χορτάρι και άγγιξαν την κάρδια κάθε αληθινού φίλου της μπάλας.

Δάκρυσε και ο Καρβαχάλ, φεύγοντας τραυματίας από το γήπεδο αλλά αυτός στάθηκε άτυχος, χτύπησε μόνος του, δεν τον σακάτεψε κανένας αντίπαλος. Σοκαρισμένη Λίβερπουλ από τον τραυματισμό του κορυφαίου σκόρερ της, μαζεύτηκε στο καβούκι της και η Ρεάλ που δεν είχε τίποτα να φοβηθεί πια άρχισε να απειλεί...

Έγιναν πολλά στο α΄ μέρος αλλά τα πιο σημαντικά έμελλε να συμβούν στην επανάληψη. Τότε ήταν που ανέβηκε στη σκηνή ο Ουαλός με το Εξκάλιμπερ και τεμάχισε το όνειρο της Λίβερπουλ να επιστρέψει στην κορυφή της Ευρώπης.

Ο Μπέιλ, που στραβομουτσούνιασε όταν έμαθε ότι δεν ξεκινά στην 11αδα, μπήκε στο παιχνίδι αποφασισμένος να αποδείξει στον Ζιντάν το λάθος του. Πέτυχε ένα εκπληκτικό γκολ με ψαλίδι που έκανε τον Κριστιάνο Ρονάλντο να σκάζει από τη ζήλια του κι ένα δεύτερο που έκανε τον Γιούργκεν Κλοπ να σκάσει από το κακό του.

Ο Γερμανός τεχνικός, έφτασε τους έξι χαμένους τελικούς. Τον βαραίνει μήπως κάποια κατάρα; Μπορεί. Στο συγκεκριμένο ματς, όμως, μόνο η συνείδησή του θα πρέπει να τον βαραίνει. Που έφερε στη Λίβερπουλ τον Κάριους και τον έκανε βασικό τερματοφύλακά του.

Ο Κάριους υπέπεσε σε δυο γκάφες, από αυτές που δεν κάνουνε ούτε οι τερματοφύλακες στις ακαδημίες. Ιδιαίτερα η πρώτη, που έδωσε την ευκαιρία στον Μπενζεμά να ανοίξει το σκορ, έμοιαζε με κακόγουστη φάρσα αλλά δυστυχώς για τη Λίβερπουλ ήταν ένα πικρό γεγονός.

Από τη μια ο Κλοπ, από την άλλη ο Ζιντάν. Ευλογημένος τεχνικός; Αναμφίβολα, αφού έχει την τύχη να διαθέτει τέτοιους αστέρες στην ομάδα. Ξέρει, όμως, έχει τον τρόπο να τους διαχειριστεί και να πάρει από αυτούς το μάξιμουμ, ακόμη και από εκείνους που δεν τον γουστάρουν... Άξιος...