To δικό τους Πρωτάθλημα! Πώς ο Ολυμπιακός έφτασε στο 45ο Πρωτάθλημα

Με αριστουργηματικό τρόπο από πλευράς απόδοσης και διάρκειας σε αποτελέσματα, όπως επίσης και με βαθμολογική διαφορά που ήδη είναι από τις μεγαλύτερες στην ιστορία των τίτλων του, ο Ολυμπιακός έφτασε φέτος στην κατάκτηση του 45ου πρωταθλήματος. Έπειτα από μία άνυδρη διετία, εξαιτίας είτε δικών του παραλείψεων (ειδικά την πρώτη σεζόν, με τις αλλαγές στους προπονητές και τις μεταγραφικές αστοχίες) είτε λόγω εξωαγωνιστικών εμποδίων εκ μέρους των φορέων του ελληνικού ποδοσφαίρου και των ίδιων των ανταγωνιστών του, ο πειραϊκός σύλλογος επέστρεψε εκεί που ανήκει: στο υψηλότερο βάθρο. Εκεί όπου βρίσκεται παραδοσιακά πάρα πολύ συχνά από τότε που ιδρύθηκε, αλλά κυρίως τις τελευταίες δεκαετίες, έχοντας πλέον 20 κατακτήσεις τίτλων στα τελευταία 24 χρόνια! Επίδοση που δεν μπορεί παρά να αποτελεί ένα τεράστιο παγκόσμιο επίτευγμα. Με τον Ολυμπιακό να έχει πάρει 45 πρωταθλήματα από τα 84 που έχουν διεξαχθεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Με δύο γεμάτες επταετίες κατακτήσεων. Και με στόχο να συνεχίσει στον ίδιο ρυθμό, κάνοντας τη φετινή σεζόν και την εμφαντική επικράτησή του αφετηρία για τη δημιουργία νέας σειράς διαδοχικών επιτυχιών.

Οι μάχες εκτός γηπέδου και η ευστοχία στις αποφάσεις

Η διοίκηση του Ολυμπιακού, ο Βαγγέλης Μαρινάκης και οι συνεργάτες του σε κάθε πόστο έπρεπε να τα κάνουν φέτος όλα στην εντέλεια, ώστε να επιτευχθεί ο βασικός στόχος που τέθηκε στην αρχή αυτής της μακράς, λόγω της πανδημίας, σεζόν. Της πρώτης στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, κατά την οποία ο πρωταθλητής της κανονικής περιόδου θα έπρεπε να διεκδικήσει τον τίτλο και σε διαδικασία πλέι οφ. Η διατήρηση του προπονητή, παρά την περσινή απώλεια, ήταν η κίνηση ματ. Δεν είναι εύκολο για ένα κλαμπ σαν τον Ολυμπιακό να αποδεχθεί την αποτυχία, αλλά ο Μαρινάκης πίστεψε ότι ο Μαρτίνς μπορεί να δημιουργήσει πανίσχυρο σύνολο και τον κράτησε κατόπιν των εισηγήσεων των ανθρώπων που ζούσαν καθημερινά τη δουλειά του Πορτογάλου: του Καρεμπέ, του Μοντέστο και των άλλων συνεργατών. Στις μεταγραφές ο Ολυμπιακός κινήθηκε με… ποικιλία επιλογών. Συνέχισε να κάνει επενδύσεις σε νεαρούς ποδοσφαιριστές με μεγάλη προοπτική, έχοντας την ευκαιρία να βγάλει στην επιφάνεια παίκτες μεγάλης αξίας, όπως ο Καμαρά και ο Μπα. Φρόντισε να προωθήσει με ουσιαστικό τρόπο Έλληνες ταλαντούχους άσους, όπως ο Τσιμίκας, ο Μπουχαλάκης και ο Μασούρας. Κράτησε έμπειρους όπως ο Σα, ο Ομάρ, ο Γκιγιέρμε, οι οποίοι είχαν μάθει καλά τον τρόπο δουλειάς του προπονητή. Πόνταρε σε ταλέντα διεθνών προδιαγραφών, όπως ο Ποντένσε, ενώ έφερε παίκτες από το εξωτερικό με τρομερές παραστάσεις, που οδήγησαν την ομάδα σε μεγάλες διακρίσεις και παραγωγή τερμάτων, όπως ο Βαλμπουενά και ο Ελ Αραμπί, αλλά και αμυντική σταθερότητα, όπως ο Σεμέδο.

Η διοίκηση του Ολυμπιακού και ο Βαγγέλης Μαρινάκης καθημερινά έδωσαν και συνεχίζουν να δίνουν έντονες «μάχες» κόντρα στο σύστημα που επικρατεί τα τελευταία χρόνια στο ελληνικό ποδόσφαιρο: αυτό της λεγόμενης «εξυγίανσης». Οι Πειραιώτες πέτυχαν πολλά, όπως ο ορισμός ξένων διαιτητών στα μεγάλα παιχνίδια και η ισονομία στους όρους διεξαγωγής των αγώνων, κυνήγησαν με πάθος το ζήτημα της κοινής ιδιοκτησίας του ΠΑΟΚ με την Ξάνθη και εξακολουθούν να παλεύουν για να υπάρχουν όσο το δυνατόν δικαιότερες συνθήκες τα προσεχή χρόνια. Αν και στη φετινή Σούπερ Λίγκα, με όλα όσα συνέβησαν στο παρασκήνιο, ο Ολυμπιακός απέδειξε ότι στο τέλος το ποδόσφαιρο είναι εκείνο που δικαιώνεται. Η ομάδα που κάνει τις πιο σωστές επιλογές, αυτή που ποντάρει σε συγκεκριμένο σχέδιο, αλλά και έχει τη δυνατότητα να το υποστηρίξει με οικονομικά μεγέθη και πολύ κόσμο στο πλευρό της, αυτή στο τέλος κυριαρχεί. Και για τον φετινό Ολυμπιακό, η κατάκτηση του τίτλου αποτελεί τη μεγαλύτερη απόδειξη κυριαρχίας.

Ο επίμονος Πορτογάλος «στρατηγός»…

Για τον Πέδρο Μαρτίνς, ο στόχος σε ό,τι αφορά το πρωτάθλημα ήταν διπλός από την αρχή της σεζόν. Αφ’ ενός να ανταποκριθεί στην εμπιστοσύνη που δέχτηκε από τον σύλλογο, παρά το γεγονός ότι δεν είχε καταφέρει να τον επαναφέρει στην κορυφή την προηγούμενη σεζόν, αφ’ ετέρου να μπορέσει να πανηγυρίσει ο ίδιος τον πρώτο τίτλο στην καριέρα του. Άλλωστε η απόφασή του να αφήσει την πατρίδα του και να εργαστεί στην Ελλάδα είχε να κάνει και με αυτή την προσωπική επιδίωξη.

Η τρέχουσα σεζόν θα μείνει αξέχαστη στον προπονητή του Ολυμπιακού διότι είχε μεγάλη ένταση από το ξεκίνημα, με τον παράλληλο στόχο της πρόκρισης στο Τσάμπιονς Λιγκ. Και παρόλο που η ομάδα του κατόρθωσε να συμμετάσχει στη διοργάνωση των αστέρων και να αντιμετωπίζει κορυφαία κλαμπ της Ευρώπης, η προσήλωση στους αγώνες της Σούπερ Λίγκας ήταν πάντοτε η προτεραιότητά του.

Το πολύ μεγάλο αγωνιστικό πρόβλημα που αντιμετώπισε προτού καν αρχίσουν οι επίσημες υποχρεώσεις ήταν ο τραυματισμός του Κώστα Φορτούνη. Ο Μαρτίνς ποτέ δεν έκρυψε την «αδυναμία» και τον θαυμασμό του για τον συγκεκριμένο παίκτη, πάνω στον οποίο είχε «χτίσει» στην προετοιμασία (ως συνέχεια της προηγούμενης περιόδου) όλο το αγωνιστικό πλάνο. Ο ανασχεδιασμός από αυτή τη μεγάλη ατυχία έγινε άμεσα. Με διαφορετικούς ρόλους σε παίκτες όπως ο Βαλμπουενά ή ο Καμαρά, αλλά και με «ανασχηματισμό» σε πολλές περιπτώσεις ολόκληρου του αγωνιστικού συστήματος, καθώς από το κλασικό 4-2-3-1, ο Ολυμπιακός του Μαρτίνς παρουσιάστηκε φέτος βασικά με το 4-3-3. Με την προώθηση του Καμαρά, τη μεγάλη ενεργοποίηση σε ρόλο φουλ μπακ των Ελαμπντελαουί και Τσιμίκα, τη γενική αναδιάταξη σε ό,τι αρχικά είχε σχεδιαστεί. Η ασθένεια του Σισέ και ο τραυματισμός του Σουντανί στη διάρκεια της περιόδου ήταν επίσης σοβαρά ζητήματα προς αντιμετώπιση από τον 49χρονο κόουτς, καθώς δεν μπορούσε να υπολογίζει για μεγάλο διάστημα σε παίκτες-«κλειδιά» για την ομάδα. Όπως φυσικά και η πώληση τον χειμώνα του Ντανιέλ Ποντένσε, ενός παίκτη που ήταν πάντοτε βασικός και από τους πλέον επικίνδυνους επιθετικά για το σύνολο που είχε δημιουργηθεί. Όμως πάντοτε και για κάθε πρόβλημα ο Πορτογάλος τεχνικός παρουσίαζε μία λύση, η οποία αποδεικνυόταν επιτυχημένη. Εν ολίγοις, η κατάκτηση του φετινού πρωταθλήματος από τον Ολυμπιακό οφείλεται σε πολύ μεγάλο βαθμό στη δουλειά, στην επιμονή, στο πείσμα, στην ψυχραιμία και στην ικανότητα διαχείρισης από την πλευρά του Πέδρο Μαρτίνς. Ένας προπονητής-«κόσμημα» για το ελληνικό ποδόσφαιρο, ο οποίος επιβραβεύτηκε με την πρόωρη ανανέωση του συμβολαίου του έως το 2022. Και με στόχο πια να γράψει τη δική του μεγάλη ιστορία σε αποτελέσματα και διακρίσεις στον πάγκο του Ολυμπιακού…