Βιομηχανία του θεάματος: Οι σύγχρονοι μονομάχοι

Kάθε φορά που βλέπω -σαν τις μύγες- ποδοσφαιριστές να σωριάζονται λαβωμένοι στο (αποστειρωμένο) χορτάρι στη μετά κορονοϊό εποχή, μια εικόνα μού έρχεται ασυναίσθητα στο μυαλό: εκείνη των Ρωμαίων μονομάχων που πέφτανε ξέπνοοι στην αρένα. Αν και έχουν περάσει δυο χιλιάδες χρόνια λίγα πράγματα έχουν αλλάξει στο χώρο των θεαμάτων.

Προς τέρψη του όχλου διοργανώνονταν οι μονομαχίες. Για την ψυχαγωγία του κοινού διεξάγονται οι ποδοσφαιρικοί αγώνες. Πάντα υπάρχει ένας νικητής και ένας ηττημένος. Τον πρώτο περιμένει η αποθέωση, τον δεύτερο η κατακραυγή. Και τον απρόθυμο να αγωνιστεί, η αποδοκιμασία…

Ο νεκρός μονομάχος αποσυρόταν, άλλος έπαιρνε τη θέση του και το σόου συνεχιζόταν. Ο τραυματίας ποδοσφαιριστής θα γίνει αλλαγή, θα δώσει σε άλλον τη θέση του και ο αγώνας θα ξαναρχίσει από το σημείο που σταμάτησε, με κέρδος ίσως για την ομάδα του ένα ελεύθερο λάκτισμα.

Η μόνη διαφορά έγκειται στη διακομιδή των πεσόντων. Τα πτώματα των μονομάχων έσερναν Μαυριτανοί δούλοι έξω από την αρένα, τα «πτώματα» των ποδοσφαιριστών απομακρύνουν προσεκτικά πάνω σε φορείο εκπαιδευμένοι τραυματιοφορείς.

Πάνω κάτω η βιομηχανία του θεάματος εξακολουθεί να λειτουργεί στις μέρες μας με τους ίδιους κανόνες που λειτουργούσε την εποχή του Καίσαρα. Τότε υπήρχαν οι λανίστας, οι επιχειρηματίες που πουλούσαν, αγόραζαν και ενοικίαζαν μονομάχους. Ήταν δηλαδή, κάτι σαν τους σημερινούς μεγαλοατζέντηδες του ποδοσφαίρου.

Εννοείται ότι αυτοί, ποτέ δεν βγαίνανε χαμένοι. Αν σκοτωνόταν ο μονομάχος τους ο μουρέριους, ο διοργανωτής των αγώνων, έπρεπε να τους πληρώσει εκτός από το ενοίκιο κι ένα επιπλέον ποσό ως αποζημίωση για την απώλεια μελλοντικών κερδών.

Άλλες ομοιότητες: Οι ποδοσφαιριστές γυμνάζονται όλη εβδομάδα στα προπονητήρια για να εμφανιστούν έτοιμοι στην παράσταση της Κυριακής. Όπως ακριβώς έκαναν οι μονομάχοι στο Λούντους Μάγκνους, το γυμναστήριο που ήταν δίπλα στο Κολοσσαίο.

Οι τραυματίες ποδοσφαιριστές μεταφέρονται στο ιατρείο του γηπέδου για τις πρώτες βοήθειες. Οι τραυματισμένοι μονομάχοι διακομίζονταν στο σανιάριουμ, που ήταν απέναντι από το γυμναστήριο τους. Αλλά εννιά στις δέκα φορές κατέληγαν στο σπολάριουμ, το μέρος όπου αφαιρούσαν από τα πτώματα τις πανοπλίες. Ως προς αυτό τουλάχιστον προοδεύσαμε.