Ζε Ελίας στο ΦΩΣ: «Αν κάποτε γράψω ένα βιβλίο, ο Ολυμπιακός θα είναι το μεγαλύτερο κεφάλαιο»

Το καλοκαίρι του 2000 ο Ολυμπιακός έριξε τα δίχτυα του στο Καμπιονάτο. Οι Πειραιώτες ήθελαν έναν δυναμικό χαφ που θα «δάγκωνε» στη μεσαία γραμμή τους. Αυτόν τον βρήκαν στο πρόσωπο του Ζε Ελίας. Οι «ερυθρόλευκοι» χτύπησαν την πόρτα ενός ποδοσφαιριστή που είχε φορέσει τη φανέλα της Ίντερ και δύο χρόνια πριν είχε κατακτήσει το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Δεν φαινόταν και τόσο εύκολο να μπορέσει ένας ποδοσφαιριστής αυτού του επιπέδου να πει το «ναι» και να μετακομίσει στην Ελλάδα για μόνιμη εγκατάσταση. Αγωνίστηκε με την ερυθρόλευκη φανέλα τρία χρόνια και κατέκτησε τρία πρωταθλήματα. Είναι από τους ποδοσφαιριστές που έχει μείνει αξέχαστος στον κόσμο του Ολυμπιακού. Ο Ζε Ελίας ξεχώρισε για το πάθος του, το οποίο πολλές φορές τον έκανε και σκληρό μέσα στο γήπεδο.

Πρόκειται για έναν άνθρωπο που έχει ζήσει πολλά στη ζωή του και για όλα αυτά μιλά στο «ΦΩΣ» 17 χρόνια μετά την αποχώρησή του από τον Ολυμπιακό. Ζει μόνιμα στη Βραζιλία και είναι σχολιαστής του ESPN. Μας άνοιξε την καρδιά του και μας λέει συγκλονιστικά πράγματα, ακόμη και για το πώς σώθηκε από παραλίγο αεροπορικό δυστύχημα. Θυμάται εκείνες τις δύσκολες στιγμές που είχε ζήσει και ήταν η πρώτη φορά που είχε πιστέψει ότι θα πεθάνει. Μας εξηγεί ακόμη πως μπήκε στη φυλακή, έπειτα από απαίτηση της πρώην συζύγου του.

Μία εμπειρία που δεν την ξεχνά, διότι από τη μία στιγμή στην άλλη βρέθηκε μπλεγμένος και στη φυλακή και όλα αυτά για έναν παλιό νόμο που υπάρχει ακόμη στη Βραζιλία. Ο Ζε Ελίας θυμάται ακόμα την πρώτη φορά που άκουσε για τον Ολυμπιακό όταν τότε ήταν στην Τζένοα. Πώς πείστηκε να υπογράψει το συμβόλαιό του με την ομάδα του Πειραιά. Έκανε σπουδαία ποδοσφαιρική καριέρα και μάλιστα στο παλμαρέ του έχει ένα Κύπελλο ΟΥΕΦΑ με την Ίντερ, το 1998. Παρ’ όλα αυτά, όπου σταθεί και όπου βρεθεί ακόμη και σήμερα αναφέρεται με τα καλύτερα λόγια για τον Ολυμπιακό και την Ελλάδα και μας εξηγεί για ποιο λόγο συμβαίνει αυτό. Κι όλα αυτά παρά το γεγονός πως ο τρόπος με τον οποίο έφυγε από την ομάδα του Πειραιά του αφήνει μία πικρία. Το χρόνιο πρόβλημα τραυματισμού που αντιμετώπιζε είχε αποτέλεσμα να τον κρατήσει εκτός από προπονήσεις και κάπου εκεί θυμάται και τον τρόπο που έφυγε από την Ελλάδα και τον Ολυμπιακό και έχει ένα παράπονο. Στη συνέντευξή του στο «ΦΩΣ» θυμάται το περιβόητο 2-2 με τη Λα Κορούνια και μας λέει τι συνέβη ύστερα από εκείνο το ματς στα αποδυτήρια ανάμεσα σε Ελευθερόπουλο και Μπερμούδες. Ο 43χρονος πλέον Ζε Ελίας μάς λέει για την αγάπη του για τη μαγειρική, ενώ έχει ξεκινήσει και μαθήματα κιθάρας.

Ήταν απολαυστικός στο γήπεδο, έβγαζε πάθος και ένταση, κάτι που άρεσε πολύ στον κόσμο του Ολυμπιακού. Εξίσου απολαυστικός είναι και στη συνέντευξή του στο «ΦΩΣ». Πολύ μεγάλη κουβέντα γίνεται ακόμα και σήμερα για το τάκλιν που είχε κάνει στον Βερόν. Ο Ζε Ελίας μάς δίνει την εξήγηση γιατί το έκανε. Διαβάστε όλα όσα μας είπε, είναι πραγματικά απολαυστικός, 17 χρόνια μετά στο «ΦΩΣ».

Το… μικρόβιο του ποδοσφαίρου πώς μπήκε μέσα σου, πότε άρχισες να παίζεις ποδόσφαιρο;

Ξεκίνησα να παίζω όταν ήμουν 4 ετών, στην ομάδα του πατέρα μου, και τότε υπήρξε η ιδέα να δημιουργηθεί μία άλλη ομάδα. Συμμετείχα σε κάποιες δοκιμές της Κορίνθιανς και στις 22 Αυγούστου 1982 ήταν το πρώτο μου παιχνίδι με την Κορίνθιανς, ενώ στις 16 Αυγούστου 1996 ήταν το τελευταίο μου επαγγελματικό παιχνίδι με την ομάδα.

Τι θυμάσαι από εκείνη την πτήση, το 1996, όταν και κινδύνευσε η ζωή σου;

Ήταν μία πολύ δύσκολη στιγμή, που κινδύνευσα να πεθάνω ~νόμιζα ότι θα τελείωνα τότε. Ήταν μία πτήση από το Κίτο, για το Κόπα Λιμπερταδόρες. Το αεροπλάνο τελικά προσγειώθηκε. Ο πιλότος τότε πίστευε ότι το αεροπλάνο δεν θα κατάφερνε να κάνει αναγκαστική προσγείωση, αλλά τελικά σταμάτησε λίγα μέτρα από τα σπίτια. Πριν από αυτό το περιστατικό είχα φόβο για τα αεροπλάνα, αλλά έγινε ακόμα μεγαλύτερος έπειτα απ’ όσα έζησα σε εκείνη την πτήση.

Η ζωή σου είναι γεμάτη δυσκολίες, ενώ μετά το διαζύγιο από την πρώτη σου γυναίκα κατέληξες στη φυλακή. Πώς ακριβώς συνέβη αυτό;

Στη Βραζιλία υπάρχει ένας πολύ παλιός νόμος σχετικά με τη διατροφή. Σύμφωνα με αυτόν τον νόμο, αν δεν έχεις πληρώσει τη διατροφή για τρεις μήνες, η γυναίκα έχει το δικαίωμα να ζητήσει τη φυλάκισή σου. Στην περίπτωσή μου, όταν σταμάτησα το ποδόσφαιρο μπήκα σε μία διαδικασία να μειώσω τη διατροφή, διότι δεν έπαιζα πλέον ποδόσφαιρο και δεν είχα τα ίδια έσοδα με πριν. Σύμφωνα με τον νόμο, υπάρχει ένα «παράθυρο» που όταν τα έσοδά σου δεν είναι ίδια με πριν τότε μπορείς να μπεις σε μία διαδικασία και να ζητήσεις μείωση του ποσού. Τότε πλήρωσα το 50% του ποσού που είχε καθοριστεί από την αρχή, αλλά η διαδικασία αναθεώρησης του ποσού καθυστερεί αρκετά. Η δίκη διήρκεσε επτά χρόνια. Η πρώην σύζυγός μου ζήτησε να συλληφθώ, διότι απαιτούσε και το υπόλοιπο ποσόν της διατροφής. Έτσι με συνέλαβαν και κατέληξα στη φυλακή. Εκεί βέβαια είσαι σε ένα μέρος μαζί με άλλους που έχουν το ίδιο πρόβλημα. Όλοι που ήμασταν στη συγκεκριμένη πτέρυγα αντιμετωπίζαμε το ίδιο πρόβλημα.

Πόσο σε άλλαξε η περιπέτεια της φυλακής;

Δεν με επηρέασε, διότι ούτε έκλεψα ούτε σκότωσα. Είναι μία φυλακή για το συγκεκριμένο αδίκημα και δεν είναι φυλακή με εγκληματίες.

Τώρα έπειτα απ’ όλα αυτά ποια είναι η σχέση σου με τα παιδιά σου;

Με όλα τα παιδιά μου η σχέση μου είναι εξαιρετική, διότι ξέρουν πολύ καλά ποιος είμαι.

Με τι ασχολείσαι;

Είμαι σχολιαστής στο ESPN στη Βραζιλία. Ήταν κάτι που πάντα μου άρεσε και το ήθελα.

Ήσουν ένας παίκτης με σπουδαία καριέρα στο εξωτερικό. Αλήθεια, πώς προέκυψε η μεταγραφή σου στον Ολυμπιακό, πώς πείστηκες να πεις το «ναι»;

Ο μάνατζέρ μου εκείνη την εποχή ήταν ο Μπρανκουίνι. Μία ημέρα μου είπε ότι υπάρχει ενδιαφέρον από την Ελλάδα και πως υπάρχει η πιθανότητα να πάω να παίξω εκεί. Μου είπε: «Ζε, θα ταυτιστείς πολύ με αυτή την ομάδα και τους οπαδούς. Έχουν το ίδιο πάθος με εσένα στο γήπεδο». Το σκέφτηκα κάποιες ημέρες και τελικά του είπα να κλείσει τη συμφωνία να πάω να παίξω στον Ολυμπιακό.

Έχεις παίξει σε μεγάλα κλαμπ, έχεις κατακτήσει το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, γιατί έχεις δεθεί τόσο με τον Ολυμπιακό, γιατί ακόμα και σήμερα μιλάς πρώτα για τον Ολυμπιακό;

Το πάθος των οπαδών ήταν κάτι που δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Έχουν το ίδιο πάθος με εμένα όταν αγωνίζομαι. Επίσης αυτή η ομάδα έχει απίστευτο μεγαλείο. Δεν γίνεται να μη δεθείς μαζί της.

Πολλές φορές αυτό το πάθος σε έκανε και σκληρό μέσα στο γήπεδο, όπως σε εκείνο το μαρκάρισμα στον Βερόν…

Σε εκείνο το παιχνίδι χάσαμε με 4-0 και η ομάδα ήταν νεκρή, δεν είχε ούτε ψυχή ούτε τίποτα. Περίμενε απλά να τελειώσει το παιχνίδι. Εμένα δεν μου αρέσει να χάνω και σκέφτηκα πως έπρεπε να αλλάξω το πνεύμα της ομάδας. Είχα παρατηρήσει πώς υποδεχόταν τη μπάλα ο Βερόν και περίμενα την κατάλληλη στιγμή για να κάνω το τάκλιν. Προσπάθησα να προβλέψω τη στιγμή που θα έπαιρνε την μπάλα, αλλά εκεί έκανε ένα βήμα μπροστά για να την υποδεχθεί και κατέληξα να τον χτυπήσω πολύ σκληρά. Δεν είχα καταλάβει τη διάσταση του λάθους μου. Τρεις εβδομάδες αργότερα μίλησα με τον Τάκη Λεμονή και κατάλαβα πόσο βίαιο ήταν το μαρκάρισμά μου και ότι είχα κάνει λάθος.

Τι συνέβη ύστερα από εκείνο το περίφημο 2-2 με τη Λα Κορούνια στην Ισπανία; Έχουν ακουστεί πολλά για εκείνο το ματς…

Σε εκείνο το ματς, στο τέλος του, ο Μπερμούδες προστάτεψε την μπάλα για να βγει ο Ελευθερόπουλος να την μπλοκάρει. Ο Ελευθερόπουλος δεν κατάλαβε την πρόθεση του Μπερμούδες και έτσι το εκμεταλλεύτηκε ένας ποδοσφαιριστής της Λα Κορούνια και έστειλε την μπάλα στα δίχτυα, για να κάνει το 2-2. Στον δρόμο προς τα αποδυτήρια υπήρξε έντονος διάλογος μεταξύ των δύο. Εγώ εκείνο που είδα στα αποδυτήρια ήταν τον Μπερμούδες να έχει πιάσει τον Ελευθερόπουλο από τον λαιμό και να τον έχει σηκώσει στον αέρα. Κάπου εκεί μπήκαν όλοι οι άνθρωποι της ομάδας ανάμεσά τους και τους χώρισαν.

Αλήθεια, γιατί ο Ολυμπιακός με τόσο καλούς ποδοσφαιριστές εκείνα τα χρόνια δεν κατάφερε να κάνει κάτι καλό στην Ευρώπη;

Όταν μπαίνεις στο γήπεδο πρέπει να πιστέψεις ότι μέσα σε αυτό είναι έντεκα παίκτες εναντίον έντεκα. Αν το πίστευαν όλοι θα είχαν αλλάξει πολλά.

Τότε μπορούσατε τη μία στιγμή να νικήσετε με 6-2 τη Λεβερκούζεν και στο τέλος να μην περάσετε τον όμιλο…

Είναι αυτό που σου είπα και πριν. Έπρεπε να πιστεύουμε περισσότερο στις δυνάμεις μας και ότι μέσα στο γήπεδο μπορούσαμε να νικήσουμε τον οποιονδήποτε. Δεν συνέβαινε αυτό και γι’ αυτό δεν είχαμε διάρκεια στα θετικά αποτελέσματα.

Με ποιον προπονητή είχες την καλύτερη συνεργασία στον Ολυμπιακό;

Την καλύτερη συνεργασία στον Ολυμπιακό την είχα με δύο προπονητές. Ο ένας ήταν ο Τάκης Λεμονής και ο άλλος ο Γιάννης Μαντζουράκης.

Ποια είναι η άποψή σου για τον Γκιγιέρμε, έναν άλλο Βραζιλιάνο που έχει ο Ολυμπιακός στην ομάδα του;

Είναι ένας πολύ καλός ποδοσφαιριστής, με πολύ καλά στοιχεία. Είναι εγκέφαλος στο κέντρο και έχει εξελιχθεί πολύ τα τελευταία χρόνια.

Σου έμεινε κάποιο παράπονο φεύγοντας από τον Ολυμπιακό; Είχες αντιμετωπίσει και ένα σοβαρό πρόβλημα τραυματισμού όσο ήσουν στην ομάδα…

Είχα μία χρόνια φλεγμονή και έκανα ενέσεις πριν και μετά την προπόνηση για να μπορέσω να βγάλω το πρόγραμμα. Έκανα έξτρα θεραπείες με τον φυσικοθεραπευτή μας, τον Θόδωρο Μπαλίδη, για να δω αν μπορώ να ανακάμψω, διότι μετά την προπόνηση έπρεπε να μένω στο σπίτι ξαπλωμένος στο κρεβάτι. Δεν μπορούσα να περπατήσω από τον πόνο και σηκωνόμουν από το κρεβάτι για να πάω μόνο στο μπάνιο και αυτό το ήξεραν όλοι. Ο προπονητής γνώριζε ότι πονούσα στις προπονήσεις και ο βοηθός και φυσικά ο φυσικοθεραπευτής που με φρόντιζε. Οι γιατροί και οι φυσικοθεραπευτές ήξεραν ότι είχα πρόβλημα, ότι πονούσα και δεν μπορούσα ούτε να περπατήσω από τους πόνους. Με φρόντιζαν πριν και μετά τα παιχνίδια. Μέχρι που μία ημέρα ήρθε ένα χαρτί που μου ζητούσε να εξηγήσω γιατί απουσίαζα από την προπόνηση την προηγούμενη ημέρα. Ήμουν καλά, αλλά τότε πληγώθηκα. Όλοι στο δωμάτιο κοιτάζονταν. Κοιτούσε ο ένας τον άλλον. Τότε ρώτησα «γιατί το κάνουν αυτό σε μένα, αφού όλοι ξέρουν ότι πονάω και οι συμπαίκτες μου το γνωρίζουν;». Ήξεραν όλοι για τις θεραπείες μου, για τις ενέσεις και για τους πόνους μου. Εάν το πρόβλημα ήταν ότι δεν με ήθελαν, να μου το έλεγαν. Δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα από εμένα. Μπορούσα να πληρώσω κιόλας ό,τι χρωστούσα και να έφευγα. Έπειτα από αυτό έχασα την εμπιστοσύνη προς όλους. Πλέον δεν υπήρχε το περιβάλλον για να μπορέσω να συνεχίσω, δεν υπήρχε εμπιστοσύνη σε κανέναν.

Παρ’ όλα αυτά δεν κρατάς κακία σε κανέναν…

Ένιωσα άσχημα γιατί δεν μπόρεσα να πω αντίο στους οπαδούς και στους συμπαίκτες μου στα αποδυτήρια, αφού μου απαγόρευσαν να προπονούμαι και να χρησιμοποιώ τις εγκαταστάσεις του συλλόγου. Εγώ τα έχω καλά με τον εαυτό μου, γιατί ξέρω πως κάθε φορά που έπαιζα άφηνα και την ψυχή μου μέσα στο γήπεδο και πάντα σεβόμουν το επάγγελμά μου. Μόνο εγώ και οι γονείς μου γνωρίζουν τι έχω κάνει ως παιδί για να γίνω ποδοσφαιριστής. Δεν κρατάω κακία σε κανέναν, όλα αυτά είναι παρελθόν. Ο Ολυμπιακός ήταν και θα είναι πάντα το πιο συναισθηματικό κεφάλαιο της ζωής μου στο ποδόσφαιρο. Ο Ολυμπιακός θα είναι αιώνια στη ζωή μου και στην καρδιά μου.

Ο κόσμος πάντως σε αγαπά πολύ στην Ελλάδα, σκοπεύεις να έρθεις κάποια στιγμή να παρακολουθήσεις παιχνίδι του Ολυμπιακού;

Δυστυχώς λόγω της απόστασης δεν είναι πολύ εύκολο. Είναι λίγο δύσκολα τα πράγματα. Θέλω όμως να έρθω. Ελπίζω να τα καταφέρω.

Όταν αποκτήθηκες από τον Ολυμπιακό επέλεξες να φορέσεις το νούμερο «13» και έγινε μεγάλη κουβέντα γι’ αυτό. Δεν ήξερες ότι ήταν ένας αριθμός που ταυτίζεται με τον μεγάλο αντίπαλο του Ολυμπιακού, τον Παναθηναϊκό;

Είχα το νούμερο «13» στη φανέλα μου γιατί όταν ξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο σε ηλικία 5 ετών αγωνιζόμουν με αυτό το νούμερο στην πλάτη. Δεν ήξερα ότι ήταν ο αριθμός των οπαδών του Παναθηναϊκού.

Σε είδαμε πρόσφατα να μαγειρεύεις με έναν σεφ από την Ελλάδα. Πώς προέκυψε αυτό;

Κοίταξε, μου αρέσει η μαγειρική. Τότε ο φίλος μου ο Νίκος μού έκανε την πρόταση να μαγειρέψω μαζί με τον σεφ τον Δημήτρη και να το κάνουμε λάιβ και χωρίς δεύτερη σκέψη το δέχτηκα.

Ασχολείσαι και με τη μουσική;

Μου αρέσει πολύ. Έχω ξεκινήσει μάλιστα και μαθήματα κιθάρας. Έχω κιθάρα, αλλά ακόμα δεν ξέρω να παίζω. Τέσσερις μήνες κάνω μαθήματα.

Τώρα διατηρείς επαφές με κανέναν από τον Ολυμπιακό;

Ναι, μιλάω με τον αδερφό μου τον Κριστιάν Καρεμπέ και τον αδερφό μου τον Βαγγέλη Μεσσάρη.

Στη Βραζιλία υπάρχει πρόβλημα με τον ιό;

Κοίταξε, στη Βραζιλία δεν είναι πρόβλημα μόνο ο ιός. Πρόβλημα είναι οι ίδιοι οι πολιτικοί. Ο ιός είναι καταστροφικός, αλλά και οι πολιτικοί εδώ είναι ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα. Άλλα λέει πρόεδρος, άλλα λέει ο πρωθυπουργός, άλλα λέει ο υπουργός και στο τέλος ο κόσμος δεν ξέρει τι να κάνει. Οπότε καταλαβαίνεις πως το πρόβλημα εδώ είναι μεγαλύτερο και από τον ιό, διότι είναι δύσκολο να υπάρξει συνεννόηση για το τι θα κάνει ο κόσμος.

Τι μήνυμα θα έστελνες στον κόσμο του Ολυμπιακού που συνεχίζει να σε έχει στην καρδιά του και δεν σε ξεχνά;

Σας ευχαριστώ πολύ για όσα αισθάνεστε για εμένα. Εάν μία ημέρα γράψω ένα βιβλίο, το κεφάλαιο του Ολυμπιακού θα είναι το μεγαλύτερο. Είναι το μεγαλύτερο και συναρπαστικότερο κεφάλαιο της ζωής μου και θα έχει τον περισσότερο χώρο στο βιβλίο μου. Δεν σας ξεχνάω, σας έχω όλους στην καρδιά μου.