Κώστας Νεστορίδης στο «ΦΩΣ»: «Με είχε πάρει ο Ολυμπιακός, αλλά...»

Συνέντευξη στον ΘΕΜΗ ΣΙΝΑΝΟΓΛΟΥ

Χαίρομαι που γνώρισα από κοντά τον μεγάλο Κώστα Νεστορίδη. Κάποιοι ποδοσφαιριστές έμειναν στην ιστορία ως σύμβολα του ελληνικού ποδοσφαίρου πιο πολύ και από σύμβολα των ομάδων τους.

Ο Θόδωρος Νικολαΐδης, ο ιστορικός εκδότης του «ΦΩΤΟΣ», που είχε δει όλους τους μεγάλους παίκτες, μου είχε πει ότι ο μεγαλύτερος Έλληνας επιθετικός που είδαν τα μάτια του ήταν ο Κώστας Νεστορίδης. Θαύμαζε ως κορυφές και τον Μπέμπη και τον Μουράτη και τον Λουκανίδη, αλλά από επιθετικούς ξεχώριζε ως Νο1 τον Νεστορίδη.

Ο Σπύρος Κερκύρας είναι Καλλιθεάτης και γνώριζε τον Νεστορίδη, έτσι μου είπε και πήγαμε από το πρακτορείο ΠΡΟ-ΠΟ που είναι κάτω από το σπίτι του. Πήγε 90 χρόνων και τα ‘χει τετρακόσια! Και δεν θα πεθάνει, λέει, αν δεν ξαναδεί την ΑΕΚ να παίζει μπάλα στο γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας. Το παλιό γήπεδο εκείνος το... είχε χτίσει με τα απίθανα που έκανε όταν έπαιζε μπάλα και μάζευε τους ΑΕΚτζήδες να πληρώνουν εισιτήριο να τον βλέπουν. Διαβάστε τη συνέντευξη

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο «ΦΩΣ» στις 15/2/2020

Ο Θόδωρος Νικολαΐδης σάς είχε ιδιαίτερη αδυναμία.

Παρότι ήταν φανατικός Ολυμπιακός κι εγώ ήμουν σε αντίπαλη ομάδα, το τι έγραφε για εμένα δεν λέγεται. Με σεβόταν και με παραδεχόταν. Με θεωρούσε κάτι εξωτικό, κάτι περίεργο. Έτσι όπως σου το λέω. Κάτι περίεργο. Μου έλεγε «εσύ είσαι το κάτι άλλο». Και με καλούσε στο γραφείο του στην Πειραιώς τότε, κοντά στην Ομόνοια. Πόσων χρόνων έφυγε από τη ζωή;

Ενενήντα ενός.

Ήταν ένας από τους μεγαλύτερους και καλύτερους δημοσιογράφους που έχω διαβάσει. Και ήταν πολύ καλός άνθρωπος, δίκαιος. Αγαπούσε όλους τους αθλητές και ήξερε να κρίνει ποδόσφαιρο.

Εσείς ποιον αντίπαλο από τον Ολυμπιακό θαυμάζατε; Απ’ όσους αντιμετωπίσατε. Κατ’ αρχάς, τι ομάδα ήσασταν μικρός;

Να λέμε την αλήθεια, περισσότερο συμπαθούσα τον Ολυμπιακό! Να μη λέω ψέματα.

Είναι φοβερό ότι και οι δύο σημαίες της ΑΕΚ, ο Νεστορίδης και ο Θωμάς Μαύρος, χάθηκαν μέσα από τα χέρια του Ολυμπιακού. Και ο Μαύρος στα τσικό του Ολυμπιακού ήταν.

Παιδί μου, εμένα με είχε πάρει ο Ολυμπιακός!

Πείτε μου την ιστορία. Αλλά να το πιάσουμε από την αρχή το διήγημα. Πώς ξεκίνησε η σχέση σας με το ποδόσφαιρο; Πώς ξεκίνησε η ζωή σας;

Από μικρό παιδί εδώ στην Καλλιθέα, κοντά στον Άγιο Νικόλαο, είχε χώμα τότε παντού, δεν είχε σπίτια και μέναμε σε μια παράγκα. Μου έφτιαχνε η μάνα μου με πανιά ένα τόπι για να μην αλητεύω και το κλότσαγα έξω από την παράγκα, στο χώμα.

Φτωχή οικογένεια.

Πάμφτωχη. Οι γονείς μου ήρθαν κυνηγημένοι από τους Τούρκους και πήγαν στη Μακεδονία πρώτα, γεννήθηκα στη Δράμα. Έπαιζα μπάλα με το τόπι έξω από το σπίτι μου στην Καλλιθέα, αν μπορούσες να αποκαλέσεις σπίτι εκείνο το πράγμα... Πέρναγε από εδώ κάθε πρωί ένας βετεράνος τότε παίκτης του Ολυμπιακού που δεν θυμάμαι το όνομά του (προσπαθεί να το θυμηθεί, αλλά δεν μπορεί). Με παρακολουθούσε και μια μέρα μου λέει «μικρέ, θες να σε πάω στον Ολυμπιακό;». Του λέω «βέβαια θέλω» και μου λέει «έμπα στο αμάξι»! Και με πάει κατευθείαν στον Ολυμπιακό.

Πόσων χρόνων ήσασταν;

Ήμουν 14-15. Με είδαν στον Ολυμπιακό, αλλά επειδή ήμουν πολύ μικρός με έδωσαν στην Ελλάδα Μοσχάτου που τη θεωρούσαν δική τους ομάδα τότε. Για να με πάρουν όταν «ψηθώ». Αλλά εγώ βάζω 30 γκολ εκείνη τη χρονιά με την Ελλάδα Μοσχάτου. Και πέσανε πάνω μου άλλες ομάδες. Ο Ολυμπιακός αδράνησε και με πήγε ο Κοτρίδης στον Πανιώνιο!

Ο Κοτρίδης;

Ναι, ο Κοτρίδης, ο παλιός παίκτης του Ολυμπιακού. Μάλιστα έδωσε και τα αληθινά μου στοιχεία στον Πανιώνιο, διότι τότε εγώ για να μη δεσμευτώ δεν έδινα το αληθινό όνομά μου, έπαιζα ως Κωνσταντίνος Μπρίντζος! Στον Πανιώνιο λοιπόν έπαιξα από μικρός και έκανα παπάδες στα επόμενα χρόνια. Ξέρεις πώς πήγα στην ΑΕΚ;

Για πείτε μου.

Χάρη σε έναν απίστευτο άνθρωπο, Σεβαστάκη τον έλεγαν, ο οποίος είχε εργοστάσιο με παπούτσια και το καλύτερο μαγαζί στην Πανεπιστημίου, από το οποίο έπαιρνε παπούτσια όλη η Ελλάδα. Αυτός είχε πάθει πλάκα μαζί μου. Το ότι πήγα στην ΑΕΚ και έβγαινα κάθε χρόνο πρώτος σκόρερ στην Ελλάδα επί 5 σερί χρόνια (!) με πολλά γκολ οφείλεται σε εκείνον.

Γιατί; Τι έκανε για να σας φέρει στην ΑΕΚ;

Σε μια εποχή,όπου δεν υπήρχαν λεφτά στο ποδόσφαιρο, μου πήρε το μαγαζί που είμαστε τώρα, το σπίτι από πάνω, έβαλε τον αδερφό μου που ήταν τσαγκάρης στο εργοστάσιό του να δουλεύει, με πήγε μαζί με τη γυναίκα του και τη γυναίκα μου σε όλη την Ευρώπη, με γύρισε ταξίδια! Και με πάντρεψε με τη γυναίκα μου! Αυτός τα έκανε όλα.

Τώρα πόσων χρόνων είστε;

90.

Φαντάζομαι πόσο θέλετε να δείτε το νέο γήπεδο της ΑΕΚ.

Δεν θα πεθάνω αν δεν μπω μέσα να δω εκεί να παίζει η ΑΕΚ!

Να το γράψω έτσι;

Να το γράψεις έτσι. Και μην ανησυχείς μην... εκτεθείς. Δεν πεθαίνω εγώ αν δεν δω την ΑΕΚ ξανά στη Νέα Φιλαδέλφεια, είμαι μια χαρά! Και ελπίζω να τηρήσει αυτό που είχε πει ο Μελισσανίδης, ότι θα έβαζε το ομοίωμά μου σε μία όψη του γηπέδου.

Ποιο ήταν το ατού σας ως παίκτη; Ήσασταν γρήγορος;

Γρήγορος; Δεν μπορούσαν να με πιάσουν. Και είχα φοβερή μέση, τους ξάπλωνα κάτω! Με τη μέση μου τους πετούσα δεξιά και αριστερά, έσπαγα τη μέση μου και πέρναγα ανάμεσα από τους αντιπάλους.

Ταλέντο από τον Θεό;

Γεννιέται ο παίκτης, δεν γίνεται. Δεν μου τα έδειξε αυτά κανένας. Μόνος μου, με το πάνινο τόπι που μου είχε φτιάξει η μάνα μου.

Πείτε μου ένα γκολ αξέχαστο.

Ήταν πάρα πολλά, τι να πρωτοθυμηθώ. Να, τώρα έπεσε το μάτι μου σε μια φωτογραφία στον τοίχο που είμαι με τον Σάββα Θεοδωρίδη. Έπαιζε ΑΕΚ- Ολυμπιακός και μας είχαν πάει την προηγούμενη μέρα στο γήπεδο για φωτογραφίες. Και του λέω του Σάββα «κοίτα τη γωνία εκεί ψηλά, εκεί θα σου το στείλω». Τα έχασε ο Σάββας. Με έπιασε ο φακός να του δείχνω τη γωνία. Και έτσι έγινε, εκεί του το έβαλα. Και βγήκε το τραγούδι, ολόκληρο τραγούδι, που έλεγε «Σαν τον Νεστορίδη κανένας δεν θα βγει, να λέει πως η μπάλα εκεί θα καρφωθεί»!

Σχολείο πήγατε;

Όχι. Και θα σου πω τον λόγο. Το σχολείο στην Καλλιθέα ήταν στο βουνό, όλη η περιοχή πήγαινε σε εκείνο το σχολείο τότε. Πήγα κι εγώ, έπαιζα μπάλα στο προαύλιο κι έρχεται ένας δάσκαλος με τη γυναίκα του που ήταν κι αυτή δασκάλα και μου τραβάει ένα χαστούκι. Του δίνω μια κλοτσιά και το βάζω στα πόδια! Δεν ξαναγύρισα ποτέ στο σχολείο.

Πόσα αδέρφια είχατε;

Ένα κορίτσι κι ένα αγόρι. Ήμασταν τρία αδέρφια.

Τον χειμώνα πώς ζεσταινόσασταν στην παράγκα;

Με ένα μαγκάλι. Έβαζε η μάνα μου κάτι ξύλα μέσα και προσπαθούσε να ζεστάνει το παράπηγμα. Το καλοκαίρι ήταν καλύτερα, κοιμόμασταν έξω στον δρόμο!

Όταν πρωτοπαίξατε στη Νέα Φιλαδέλφεια, πόσες εξέδρες είχε το γήπεδο της ΑΕΚ;

Μία δεξιά και μία αριστερά μόνο! Μετά άρχισαν να χτίζονται οι υπόλοιπες.

Όταν κατεδαφίστηκε, κλάψατε;

Ε, βέβαια. Εκεί μεγάλωσα, εκεί έγινα αυτό που έγινα. Στο εργοτάξιο απαγορευόταν η είσοδος και έλεγαν οι οικοδόμοι «κύριε Νεστορίδη, μόνο εσύ θα μπαίνεις μέσα».

Ποιους αντιπάλους θαυμάζατε από τον Ολυμπιακό πιο πολύ; Ξεχάσαμε να το απαντήσουμε αυτό.

Για εμένα ο Νο1 που του είχα αδυναμία ήταν ο Σιδέρης. Αυτόν υπολόγιζα περισσότερο απ’ όλους. Τον αγαπούσα. Και εκείνος μου είχε αδυναμία. Επίσης, χρωστάω πολλά για ό,τι έγινα στον Μουράτη! Με γούσταρε, με ενθάρρυνε, μου έλεγε «μη φοβάσαι τίποτα, εσύ δεν πρέπει να φοβάσαι, είσαι μοναδική περίπτωση». Σε ένα ματς με την Εθνική, που νικήσαμε την Ιταλία με γκολ μου, με είχε πάρει ο Μουράτης στους ώμους του και με γύριζε στις εξέδρες να με αποθεώνει ο κόσμος. Τρομερός άνθρωπος. Πώς με αγαπούσε αυτός ο άνθρωπος έτσι. Και τρομερό μπακ, δεν υπήρχε τέτοιο μπακ άλλο.

Πείτε μου άλλο αξέχαστο περιστατικό αγάπης από τον κόσμο.

Όταν κερδίζαμε ντέρμπι, με περίμενε ο κόσμος έξω από το γήπεδο, με έπαιρναν στις πλάτες τους και κάποιες φορές φτάναμε μέχρι την Ομόνοια! Και από εκεί έπρεπε να πάρω ταξί να γυρίσω στο γήπεδο να πάρω το αυτοκίνητό μου! Την «Αραμπέλα»! Ένα αμάξι που ήταν κίτρινο και μαύρο!

Φαντάζομαι οι γυναίκες πώς θα έκαναν για εσάς...

(γελάει). Με τη γυναίκα μου είμαστε σχεδόν 70 χρόνια μαζί! 16 χρόνων την πήρα και εγώ ήμουν 21. Ξέρεις πώς την πήρα;

Τέτοια θέλω.

Θα σου πω να γελάσεις. Ήμουν φαντάρος και πέρναγα μια μέρα από τον συνοικισμό, εκείνη ήταν μοδίστρα, τη βλέπω στο παράθυρο να δουλεύει. Της λέω «καλημέρα» και γύρισε τα μούτρα της! Πέρναγα κάθε μέρα μετά και δεν μου μιλούσε. Γνώρισα τον πατέρα της, ο οποίος ήταν Ολυμπιακός. Στον Πανιώνιο έπαιζα τότε, πριν πάω στην ΑΕΚ. Και μου λέει ο πατέρας της «έχεις κάποια πρόσκληση για το Πανιώνιος - Ολυμπιακός;». Του λέω «έλα και πάρε και την κόρη σου μαζί». Πράγματι, ήρθανε λοιπόν να με δούνε. Ο πατέρας της ήθελε να δει τον Ολυμπιακό βασικά.

Παίξατε καλά;

Τρομερό ματς έκανα γιατί ήρθε εκείνη! Με σήκωσαν στα χέρια! Εντυπωσιάστηκε αυτή. Κι έτσι την πήρα.

Φλερτ φαντάζομαι θα σας έκαναν μετά.

Όλη η Νέα Σμύρνη έπεφτε πάνω μου. Αλλά όταν πήγα στην ΑΕΚ, τις είχα μουρλάνει όλες! (γελάει).

Τι σας ενοχλεί πιο πολύ από το σημερινό ελληνικό ποδόσφαιρο;

Ότι δεν ξέρουν ποδόσφαιρο! Δύσκολα βλέπεις παίκτες να τους χαρείς. Μόνο τρέξιμο, δύναμη, αλλά δεν βλέπουμε τεχνική να τραβήξει τον κόσμο.

Είχατε βάλει και 5 γκολ σε ένα ματς 5-0.

Ναι, με την ΑΕΚ. Και 6 γκολ έχω βάλει στην Αυστραλία όταν πήγα να παίξω.

Η βία σάς ενοχλεί;

Τότε πλακωνόντουσαν οι παίκτες. Τώρα πλακώνονται οι οπαδοί. Είναι κρίμα.

Εσείς πλακωνόσασταν με αντιπάλους;

Όχι, μπορεί να με χτυπάγανε, αλλά δεν μίλαγα. Με αγαπούσαν πάντως, με παραδέχονταν για την τεχνική μου. Ο γίγαντας Σιδέρης με αγκάλιαζε και με φιλούσε, το ίδιο και ο Λουκανίδης.

Αυτός ήταν που σας άρεσε πιο πολύ από τον Παναθηναϊκό;

Ναι. Οι παίκτες που ξεχώριζα ως μορφές ήταν ο Σιδέρης, ο Μουράτης και ο Λουκανίδης.

Με τα σημερινά δεν θέλω να ασχοληθούμε. Άντε να κάνω μια ερώτηση. Ποιος σας αρέσει πιο πολύ από την τωρινή ΑΕΚ;

(Σκέφτεται. Του λέει ένας άλλος στο μαγαζί «ο Μάνταλος;». Και κάνει μια γκριμάτσα ο Νεστορίδης που δεν θα την περιγράψω. Σκέφτεται και μου λέει…) Ο Λιβάγια είναι καλός παίκτης. Και ο Ολιβέιρα. Πρέπει να δώσουν οι ποδοσφαιριστές στον κόσμο περισσότερο θέαμα. Τώρα έχουν παράγοντες στις μεγάλες ομάδες που τους τα προσφέρουν όλα. Εμείς δεν είχαμε τέτοιες απολαβές, αλλά παίζαμε με την ψυχή μας και με το μεράκι μας για τον κόσμο. Θέλει περισσότερη τεχνική το ελληνικό ποδόσφαιρο. Βλέπεις σε ομάδες παίκτες που δεν ξέρουν να κλοτσήσουν την μπάλα.