Συγκλονιστική Λόλα Νταϊφά για Σαλιαρέλη, Κοσκωτά, Νταϊφά, Βαρδινογιάννη και «πέτρινα» χρόνια

Θέλω οι συνεντεύξεις να διαβάζονται σαν διήγημα. Με γεγονότα. Με ιστορίες, καλές και κακές. Η γυμνή αλήθεια που λέμε. Η Λόλα Νταϊφά έδωσε στο «ΦΩΣ» μια συνέντευξη σαν βιβλίο. Αυτός είναι ο γοητευτικότερος σύλλογος της χώρας, ο Ολυμπιακός. Είναι μια μικρογραφία της ιστορίας του Ολυμπιακού των «πέτρινων χρόνων»- και όχι μόνο. Χωρίς σκαλέτα. Ερωτήσεις και απαντήσεις ατάκτως ερριμένες. Για αλλού ξεκινήσαμε και αλλού η συζήτηση μας πήγε.

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο ένθετο που κυκλοφόρησε με το «ΦΩΣ» στις 22/10/2019

«Οι ράβδοι χρυσού, o Σαλιαρέλης, ο Κοσκωτάς και το ΠΑΣΟΚ»...

Αρχίστε από όπου θέλετε εσείς, τι σας έρχεται στο μυαλό όταν ακούτε «πέτρινα χρόνια» του Ολυμπιακού.

Ο Σαλιαρέλης... Αυτός είχε ξεκινήσει λέγοντας ότι είναι ο πάμπλουτος! Το διέδιδαν οι δικοί του... Ο κόσμος του Ολυμπιακού είχε την άποψη ότι οι εφοπλιστές έπρεπε να βάζουν περισσότερα λεφτά και έλεγαν τον Νταϊφά «καβούρια», τον εξόργιζε αυτό τον Σταύρο. Παρ' ότι είχε πάρει 5 πρωταθλήματα -τα 4 σερί- και είχε δώσει και πολλά λεφτά, είχε κουραστεί, δεν άντεχε άλλο. Ο κόσμος ζήταγε συνεχώς να έρχονται στον Ολυμπιακό μεγάλοι παίκτες. Για πρώτη φορά στη ζωή μου είδα εγώ ράβδους χρυσού! Με τον Νταϊφά και τους εφοπλιστές.

Αμάν. Αφήστε τον Σαλιαρέλη, πάμε σε αυτόν αργότερα. Πείτε μου για τις ράβδους χρυσού. Πρώτα όμως, από πότε μέχρι πότε ήσασταν στον Ολυμπιακό;

Από το 1979, μέχρι τον Σαλιαρέλη. Πολλά χρόνια. Τότε δεν είχαμε email, είχαμε τα τέλεξ. Δεν ήθελα ούτε καν να μου απαντήσει ο Σαλιαρέλης, δεν ήθελα καν να έχω διάλογο μαζί του, πήγα λοιπόν σε ένα γραφείο που ήταν απόρρητη η γραμμή και του έστειλα την παραίτησή μου.

Γιατί;

Διότι είχα βιώσει όλη τη μεθόδευσή του και την επιδίωξή του να πάρει τον Ολυμπιακό εκμεταλλευόμενος την κάψα του κόσμου να παίρνουμε συνεχώς μεγάλους παίκτες και τάζοντας λαγούς με πετραχήλια. Οι εφοπλιστές είχαν αποχωρήσει και είχε μείνει μόνος του ο Νταϊφάς που είχε κλείσει την κάνουλα, δεν μπορούσε να δίνει άλλα λεφτά και να τον βρίζουν.

Πείτε μου για τις ράβδους χρυσού.

Τις είχαν φέρει από την Ελβετία για να πάρουμε τον Αναστόπουλο! Ο Καραγιώργης και ο Νταϊφάς- οι άλλοι είχαν δώσει μετρητά. Ήμουν στο γραφείο του Σταύρου και έρχονται οι εφοπλιστές εκεί. Σε ένα τραπέζι πιο πέρα υπήρχε ένα πακέτο με εφημερίδα. Μου λέει σε κάποια στιγμή ο Καραγιώργης που ήταν τζέντλεμαν «Λόλα, μου φέρνεις σε παρακαλώ αυτό το πακέτο»; Εγώ δεν ήξερα τι είχε μέσα, πάω να το σηκώσω και μου έφυγε το χέρι! Ήταν πολύ βαρύ. Λέω «τι έχει μέσα»; Και μου λέει «άνοιξέ το». Το άνοιξα και έμεινα άφωνη. Έλαμπε τόσο πολύ ο χρυσός. Ήταν για τη μεταγραφή του Αναστόπουλου.

Χαλάλι όμως τα λεφτά του ε;

Αδυναμία και δική μου ο ποδοσφαιριστής Νίκος Αναστόπουλος.

Πείτε μου τώρα για τον Σαλιαρέλη αυτά που θέλατε.

Ο Σαλιαρέλης εμφανίστηκε ελέω Ανδρέα Παπανδρέου και ΠΑΣΟΚ, είχε διαδώσει ότι είχε ορυχείο με ρουμπίνια στην Κένυα και ότι θα σκορπούσε πολλά λεφτά για τον Ολυμπιακό. Τον έλεγαν «ο ρουμπίνιας». Ο Νταϊφάς έβαλε ένα δικηγορικό γραφείο στην Κένυα που λεγόταν "Assos" να κάνει σοβαρή έρευνα και βρήκαν ότι δεν υπήρχαν αυτά που λεγόντουσαν! Παρά μόνο ένα μικρό ορυχείο, από τα πολλά που υπάρχουν στην Κένυα, το οποίο δεν είχε λειτουργήσει ποτέ! Η Μαργαρίτα Παπανδρέου είχε ιδρύσει ένα σύλλογο ΕΓΕ, Ένωση Γυναικών Ελλάδας, είχε βάλει κάποιες επώνυμες εκεί, και ο Σαλιαρέλης για να δημιουργήσει αίσθηση ότι έχει πολλά λεφτά, τις πήρε τις ΕΓΕΣ- τις έλεγαν κάποιοι κοροϊδευτικά ΑΙΓΕΣ, κατσίκες δηλαδή- και τις πήγε στην Κένυα ταξίδι.

Περιβόλι είστε.

Τις πήγαινε με ένα ελικόπτερο και τις γύριζε σε μια μεγάλη περιοχή που τους έλεγε ότι όλη αυτή είναι δική του! Και ήρθαν αυτές εδώ και σκόρπισαν τη φήμη ότι η... μισή Κένυα του ανήκει! (γελάει θλιμμένα). Φόραγε κι ένα τεράστιο χρυσό ρολόι και όλη την ώρα το είχε έξω από το πουκάμισό του για να φαίνεται...

Γιατί ο Νταϊφάς εμπιστεύτηκε τον Κοσκωτά;

Ο Σταύρος είχε κουραστεί. Πίστευε ότι ο κόσμος είχε γίνει αχάριστος και ήθελε να τον δώσει τον Ολυμπιακό. Τον ενοχλούσε πολύ που τον έλεγαν «καβούρια». Ο Κοσκωτάς ήταν νέος, πλούσιος, εμφανιζόταν με πάρα πολλά λεφτά, έλεγε και ότι ήταν Ολυμπιακός.

Παναθηναϊκός ήταν με διαρκείας εισιτήριο.

Η πληροφόρηση του Νταϊφά ήταν ότι ο Σταύρος Κοσκωτάς ήταν Παναθηναϊκός, ο αδερφός του. Όχι ο Γιώργος Κοσκωτάς. Ο Σταύρος Κοσκωτάς είχε και ένα κομπολόι του Παναθηναϊκού! Ο Γιώργος Κοσκωτάς όμως τον αγάπησε πολύ τον Ολυμπιακό και πάσχισε για το καλύτερο. Μέσα από την ψυχή μου πιστεύω ότι ο Γιώργος Κοσκωτάς δεν ήταν ο χειρότερος Έλληνας, ούτε ο μεγαλύτερος κλέφτης - σε σχέση με κλέφτες και ψεύτες και καραγκιόζηδες που έχουν περάσει από την Ελλάδα. Αν ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν είχε αρρωστήσει, δεν θα άνοιγε μύτη με τον Κοσκωτά... Ο Κοσκωτάς δεν προκαλούσε, δεν έκανε έκλυτο βίο. Το γραφείο του λειτουργούσε τότε ως... υπερυπουργείο!

Μου λέτε βαριά πράγματα και ελπίζω να διαβάζει ο κόσμος προσεκτικά.

Από ένα χωριό της Ρόδου για παράδειγμα μας ζήταγαν να φτιάξουμε το καμπαναριό, μας έρχονταν τέτοια αιτήματα και τα έκανε ο Κοσκωτάς. Η Μελίνα Μερκούρη είχε έναν οδηγό που η γυναίκα του αρρώστησε σοβαρά και την έστειλε ο Κοσκωτάς στις ΗΠΑ. Έγινε καλά η γυναίκα και ο οδηγός της Μερκούρη έφερε έναν τενεκέ λάδι στον Κοσκωτά - τόσο μπορούσε, αυτό του έδωσε.

Τώρα κάποιοι θα αναρωτιούνται τι σχέση έχουν αυτά με τον Ολυμπιακό. Ενώ αυτό είναι το ζουμί. Ο Ολυμπιακός δίνει μεγάλη δύναμη. Και η πολιτική διαπλοκή πάντα υπήρχε. Έγινε Ολυμπιακός ο Κοσκωτάς;

Ναι, έγινε. Δεν μπορείς να μην γίνεις Ολυμπιακός. Κι εγώ δεν ήμουν τίποτα πριν αναλάβω στον Ολυμπιακό, κορόιδευα μάλιστα αυτά τα «ημίθεος» που έγραφαν οι εφημερίδες. Και τελικά έγινα... χούλιγκαν! Μέχρι και κόκκινο τρένο έβαλα για τους οπαδούς. Επειδή είχαμε πληροφορίες από την αστυνομία ότι οι ΠΑΟΚτσήδες θα την έστηναν στα Τέμπη να επιτεθούν στα πούλμαν των Ολυμπιακών. Έβαλα κόκκινο τρένο που άφησε εποχή, πήγα στο σταθμό και μοίραζα σημαίες, οργάνωνα τους οπαδούς με ντουντούκα! Έγινα... πασιονάρια. Μπαίνει στο αίμα σου ο Ολυμπιακός.

«Οι σχέσεις με τον Γιώργο Βαρδινογιάννη»...

Ξέρω ότι είναι λεπτή η θέση σας γιατί έχετε εργαστεί τα τελευταία χρόνια σε τηλεοπτικά κανάλια και σε επιχειρήσεις του ομίλου Βαρδινογιάννη. Είχατε την αίσθηση τότε στον Ολυμπιακό ότι ο Βαρδινογιάννης έκανε ό,τι ήθελε στο ελληνικό ποδόσφαιρο;

Ναι, είχα αυτήν την αίσθηση. (Με ψιθυριστή φωνή). Ήταν δυνατός παράγων.

Από όλους τους παίκτες που βούτηξε ο Παναθηναϊκός τότε από τον Ολυμπιακό, ποιος σας στεναχώρησε περισσότερο;

Ο Σαργκάνης. Πολύ.

Τον Νταϊφά ποιος τον στεναχώρησε πιο πολύ από όσους έφυγαν;

Ο Σταύρος με όλους «έσκαγε».

Μα δεν έκανε και πάρα πολλά για να τους κρατήσει.

Ο Νταϊφάς ήταν άνθρωπος με πολύ δυνατή προσωπικότητα. Είχε επίγνωση ότι θυσίαζε λεφτά και χρόνο χωρίς ανταμοιβή αφού τον φώναζαν «καβούρια» ενώ είχε πάρει τόσους τίτλους. Με ισχυρούς αντιπάλους. Τον έπιανε και ο εγωισμός...

Μπορείτε να μου πείτε τη διακύμανση των σχέσεων του με τον Βαρδινογιάννη;

Πριν μπουν στο ποδόσφαιρο είχαν συναισθηματικό δέσιμο, ήταν κουμπάροι και φίλοι πραγματικοί. Μετά εξελίχτηκε σε πόλεμο, αλλά όταν έφυγαν και οι δύο από το ποδόσφαιρο έγιναν πάλι φίλοι! Συναντιόντουσαν και έπαιζαν χαρτιά! Ο Γιώργος Βαρδινογιάννης ήταν εξαιρετικά συγκινημένος και στεναχωρημένος με το θάνατο του Σταύρου Νταϊφά. Είχε χάσει τον φίλο του.

Είχε φτάσει ποτέ στα αυτιά σας ότι ο Γιώργος Βαρδινογιάννης ήταν παλιότερα Ολυμπιακός πριν ασχοληθεί με τον Παναθηναϊκό;

Όχι.

Το ρωτάω διότι είχε τρέλα με τους παίκτες του Ολυμπιακού. Γιατί έπαιρνε τόσους παίκτες από τον Ολυμπιακό;

Γιατί μπορούσε.

Μου κάνει εντύπωση η απλότητα της απάντησης. Οι μεγαλύτερες αδυναμίες σας από τους παίκτες;

Ο Αναστόπουλος και ο Κοκολάκης. Γλυκό παιδί και αγωνιστής ο Κοκολάκης. Ο Γούναρης επίσης. Ο Λεμονής, φίλος μου ως τώρα. Ήταν εξαίρετος από τότε ο Λεμονής και πολύ Ολυμπιακός. Ο Σταύρος Παπαδόπουλος, ο ανδρειωμένος.

Ο Νταϊφάς μισούσε τον Αναστόπουλο και τον Μητρόπουλο; Του έκαναν χουνέρια με τα λεφτά.

Είχαν έρθει και στο σπίτι μου μια φορά ο Αναστόπουλος με τον Μητρόπουλο. Το ότι του ζήταγαν πιο πολλά είναι γεγονός. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό που ενοχλούσε τον Σταύρο. Είχαν θεωρήσει ότι έπρεπε να αρχηγεύουν της ομάδας. Δεν μπορούσε να γίνει αυτό αποδεκτό διότι και οι άλλοι παίκτες ήταν η αφρόκρεμα του ποδοσφαίρου. Λογικό να υπάρχουν ζήλιες.

Είχατε κλάψει για την ομάδα;

Δεν κλαίω μπροστά στους άλλους. Το μέρος που έκλαιγα ήταν το αυτοκίνητό μου.

Τον Νταϊφά τον είδατε να κλαίει ποτέ;

Όχι. Τον είχα δει να στεναχωριέται πολύ, να μην τρώει καθόλου, και κάτι ξεχωριστό: Εκεί που καθόταν και σκεφτόταν μόνος του, ξαφνικά χτύπαγε τη γροθιά του στο τραπέζι! Εκεί που δεν το περίμενες και έλεγες ότι είναι ήσυχος.

Μόνος του χτύπαγε τη γροθιά στο τραπέζι;

Ναι, μόνος του.

«Έγινε σκνίπα ο προπονητής από το άγχος, πεσμένοι νεκροί κάτω στους διαδρόμους οι παίκτες»

Πείτε μου τη χειρότερη στιγμή που θυμάστε με τον Ολυμπιακό, πότε είδατε τον Νταϊφά πιο στεναχωρημένο.

Η χειρότερη νύχτα που έχω ζήσει με τον Ολυμπιακό ήταν στην Μπενφίκα. Έγιναν πράγματα και θάματα τότε.

Μπορείτε να τα διηγηθείτε;

Το 1983 ο Ολυμπιακός είχε αποκλείσει τον Άγιαξ και είχε γίνει πανζουρλισμός στο ΟΑΚΑ. Μετά πέσαμε με την Μπενφίκα. Νικάμε την Μπενφίκα 1-0 και παίρνουν τα μυαλά αέρα! Έγιναν τόσα πολλά...

Θέλω να τα πείτε όλα.

Ήθελε ο Νταϊφάς πάση θυσία να προκριθούμε. Το πίστευε και έλεγε «θα πάμε και θα τους πατήσουμε»! Και τι κάνει. Καλεί μαζί με την ομάδα τον Παναγούλια από τις ΗΠΑ και τον Παπαποστόλου με τον Αρχοντίδη που ήταν οι δυο προπονητές στην Εθνική! Και τους ζητάει να δώσουν συμβουλές στον προπονητή του Ολυμπιακού τον Χέερ! Ο προπονητής μας είχε τρελαθεί, τον είχαν βάλει σε ένα τραπέζι και του μίλαγαν, είχε ένα τετράδιο και είχε γίνει καζάνι το κεφάλι του. Ήταν ένα ράκος. Είχε αγχωθεί τόσο πολύ που μετά πήγε στο μπαρ του ξενοδοχείου το βράδυ πριν το ματς και έγινε σκνίπα! Ήπιε πολύ και έγινε τύφλα!

Πείτε μου κι άλλα.

Υπερτιμήσαμε την ομάδα μας και υποτιμήσαμε τους αντιπάλους. Ήμουν η μόνη γυναίκα στα επίσημα από την αποστολή του Ολυμπιακού και θυμάμαι τον πρόεδρο της Πορτογαλίας τον Εάνες να μου δίνει λουλούδια στο γήπεδο, να μου προσφέρει καφέ- ο πρόεδρος της χώρας! Η Μπενφίκα είναι στην Πορτογαλία ότι ο Ολυμπιακός στην Ελλάδα.

Και ειδικά τότε ακόμα περισσότερο, διότι δεν είχε αρχίσει τις επιτυχίες η Πόρτο.

Το γήπεδο της Μπενφίκα το έλεγαν «ο τάφος» διότι οι εξέδρες ήταν κάθετες και το τερέν χωμένο, ήταν λες και έπαιζες σε... πηγάδι. Οι οπαδοί της Μπενφίκα φανατισμένοι, τους είχαν ενοχλήσει οι δηλώσεις των δικών μας ότι θα τους πατήσουμε. Στο πρώτο γκολ παγώνουμε. Στο δεύτερο σπάνε οι καρδιές μας. Στο τρίτο γκολ βλέπω τον Εάνες να βγάζει τα παπούτσια του και να τα πετάει! Ο πρόεδρος της Πορτογαλίας! Ο κύριος αυτός... Γυρνάμε στο ξενοδοχείο και τι να σου πω...

Τι έγινε;

Οι παίκτες δεν πήγαιναν στα δωμάτιά τους, ήταν ξαπλωμένοι νεκροί στους διαδρόμους! Ήρθαν από το ξενοδοχείο και μου ζήτησαν να πω στους παίκτες να μπούνε στα δωμάτια. Λέω στον αρμόδιο «δεν έχουμε κλείσει όλη την πτέρυγα για τον Ολυμπιακό; Τι θέλετε; Αφήστε τους κάτω, είναι πένθος αυτό που ζούμε». Ο Νταϊφάς δεν έτρωγε τίποτα, μόνο κάπνιζε...

«Νυχτερίδες και αράχνες στα γραφεία του Ολυμπιακού»...

Τα «πέτρινα χρόνια» είναι το θέμα αλλά είναι συναρπαστικά αυτά που λέτε και ξεφεύγουμε. Πλέον δεν αφήνουν τον κόσμο να μαθαίνει τέτοια παρασκήνια, να δένεται με την ομάδα του.

Για τα «πέτρινα χρόνια» που είπες. Θυμάμαι μία περίοδο που δεν ξέραμε ποιος θα είναι πρόεδρος του Ολυμπιακού, υπήρχαν μέρες που ερχόμουν στα γραφεία και ήμουν μόνη μου. Ο Χάρης Παπαγεωργίου είχε γράψει «νυχτερίδες και αράχνες στα γραφεία του Ολυμπιακού! Μόνο η Λόλα απαντάει στα τηλέφωνα»... Ήταν τόσο δύσκολη η κατάσταση που αγωνιούσαμε να πάμε να παίξουμε εκτός έδρας γιατί δεν ξέραμε αν θα υπάρχουν λεφτά για τα έξοδα της αποστολής...

Άλλο περιστατικό της ανυποληψίας;

Υπήρξε μέρα που εφημερίδα -όχι το ΦΩΣ- δεν ήθελε να βάλει ανακοίνωση του Ολυμπιακού! Ο Νταϊφάς ήταν στο εξωτερικό, είχε αποτραβηχτεί. Με πήρε τηλέφωνο ο διευθυντής της εφημερίδας και μου είπε «ποιος την έφτιαξε την ανακοίνωση»; Του λέω «εγώ». Και μου λέει «ποιος την υπογράφει; Δεν υπάρχει πρόεδρος». Και του λέω «την υπογράφει ο Ολυμπιακός».

Πείτε μου για Θόδωρο Νικολαϊδη. Ξέρω ότι σας εκτιμούσε πολύ.

Με τον Θόδωρο μιλούσα κάθε μέρα στις δύσκολες εποχές, είχε ένα νοιάξιμο για τον Ολυμπιακό όχι μόνο ρεπορταζιακό. Με ρώταγε κάθε μέρα «έχουμε κάνα νέο»; Η πρώτη του κουβέντα αυτή ήταν, «κάνα νέο»; Ήταν εκδότης με πάθος, αλλά το πάθος του για τον Ολυμπιακό δεν τον τύφλωνε, είχε ορθολογισμό. Ο ορθολογισμός του ήταν το μεγάλο του προσόν. Το ΦΩΣ ήταν «Ευαγγέλιο» χωρίς όμως να παρασύρεται από το πάθος.

Με τον Νταϊφά είχε καλή σχέση ο Θόδωρος Νικολαίδης;

Και καλή και κακή, περνάγανε τα φεγγάρια τους... Και στο σπίτι του Θόδωρου είχαμε πάει με τον Νταϊφά και μας περιποιήθηκε εξαιρετικά. Ακόμα και όταν είχαν κακές σχέσεις, ο Νταϊφάς με ρώταγε «ο Νικολαΐδης τι λέει για αυτό; Εσύ που μιλάς μαζί του, τι λέει για αυτό το θέμα»; Η γνώμη του είχε κύρος, είχε βάρος.

Ο Νταϊφάς με μπερδεύει με αυτά που μου λένε οι παίκτες για εκείνον...

Ο Σταύρος ήταν ισχυρή προσωπικότητα, έφερε τον Ολυμπιακό ξανά στους τίτλους ύστερα από χρόνια. Και ήταν πολύ Ολυμπιακός. Καθυστέρησε να πάει στο γάμο του 45 λεπτά επειδή ένα ματς του Ολυμπιακού πήγε στην παράταση! Και τον περίμενε η νύφη στη Μητρόπολη!

Ποια νύφη;

Η Ελένη, μία πολύ ωραία γυναίκα, ένας άνθρωπος ηρωϊκός, αρρώστησε, και έζησε ο Νταϊφάς όλα τα χρόνια μαζί της. Έκανε τα πάντα για να τη βοηθήσει να γίνει καλά, δεν μπόρεσε. Ήταν το αδύνατο σημείο του.

Παίκτες που είχε αδυναμία ο Νταϊφάς; Ο Σταύρος Παπαδόπουλος;

Ναι. Πολύ καλό παιδί, και δυνατός, ψηλός. Αρχηγός, παλικάρι. Θυμάμαι μια φορά είχε έρθει στο γραφείο και περίμενε τον Νταϊφά. Ο Κωνσταντινίδης παραπονιόταν ότι έχει πονοκέφαλο. Και μου λέει σοβαρά ο Σταύρος «τι νιώθετε όταν έχετε πονοκέφαλο»; Ήταν τόσο δυνατός που δεν είχε αισθανθεί ποτέ του ούτε πονοκέφαλο! Κύπριος με δύναμη και φλόγα. Και δεν ήταν σαχλαμάρας, ήταν σοβαρός.

Τα τρελά που έγιναν με τον Ντέταρι!

Κεφάλαιο Ντέταρι. Περιστατικά που ζήσατε να μου πείτε.

Όταν φέραμε τον Ντέταρι έγινε η μεγαλύτερη συγκέντρωση όλων των εποχών στο κέντρο του Πειραιά- χωρίς να έρθουν πούλμαν! Είχαν ανέβει πάνω στα δέντρα! Ήταν ένα πράγμα συγκλονιστικό. Πενήντα χιλιάδες κόσμος. Ρίχναμε από τα μπαλκόνια χιλιάδες κόκκινα και λευκά γαρύφαλλα, υπήρχαν λεφτά τότε... Μου έχουν πει άνθρωποι έπειτα από χρόνια ότι φυλάνε γαρύφαλλο από εκείνη τη μέρα, το έχουν αποξηράνει. Είχε δώσει ο Ανδριανόπουλος το δημαρχείο, ένθερμος Ολυμπιακός. Εγώ έβγαλα τον Ντέταρι στο μπαλκόνι, τα είχε χαμένα. Ένα παιδί που δεν ήξερε καν αγγλικά. Του έδωσα τη φανέλα με το 10 και βγήκε στο μπαλκόνι σε αποθέωση όχι με το πρόσωπο αλλά με το 10! Μετά γύρισε με το πρόσωπο. Του είχα μάθει λίγες λέξεις στα ελληνικά και είπε στα μικρόφωνα «είμαι Ολυμπιακός, θα κερδίζουμε πάντα»! Πυροτεχνήματα πολλά, είχαμε φτιάξει και μια τεράστια σημαία του Ολυμπιακού που κάλυπτε όλη την πρόσοψη του δημαρχείου! Δούλευαν επί μέρες ράφτρες για να τη φτιάξουν.

Τι έγινε εκείνη η σημαία μετά;

Κόπηκε κομματάκια και πήρε ο καθένας ένα αναμνηστικό από τη σημαία!

Τρελά πράγματα.

Ναι τρελά, αλλά ωραία.

Άλλο με τον Ντέταρι;

Ένας ξένος παίκτης ενώ είχε πάρει πάρα πολλά λεφτά και ενώ του είχαμε βρει το καλύτερο σπίτι, κάποια στιγμή μας είπε ότι θα σηκωθεί να φύγει από τον Ολυμπιακό διότι η γυναίκα του δεν είχε όλη τη σειρά κατσαρόλες που χρειαζόταν στην κουζίνα!..

Κατάλαβα. Άλλο περιστατικό με γυναίκα;

Θυμάμαι τον Κέσλερ που είχε έρθει με περγαμηνές εδώ και είχε φέρει τη γυναίκα του η οποία τα είχε χάσει με τον κόσμο. Πήγα να τους πάρω από το αεροδρόμιο με ένα «κατσαριδάκι» αμάξι που είχα για να περάσω απαρατήρητη, αλλά είχε γραφτεί στον Τύπο ότι θα ερχόταν ο Κέσλερ και είχε μαζευτεί κόσμος με πανό. Τρόμαξε ο Κέσλερ και νόμιζε ότι γινόταν διαδήλωση! Η γυναίκα του μπήκε σε άλλο αμάξι, ο Κέσλερ μαζί μου. Τρόμαξε ακόμα πιο πολύ και ξαφνικά μου είπε «το αμάξι χάλασε, προσέξτε». Δεν είχε χαλάσει το αμάξι, ο κόσμος το είχε λίγο σηκώσει στον αέρα! Την έλεγε συνέχεια την ιστορία αυτή μετά.

Η καχυποψία του Νταϊφά ότι «τα έπιαναν» παίκτες

Ο Νταϊφάς ήταν πολύ καχύποπτος ότι «τα έπιαναν» ποδοσφαιριστές από αντιπάλους;

Ήταν, ναι. Τον πείραζε πολύ αυτό. Για εκείνον ο Ολυμπιακός ήταν ιδέα και του φαινόταν εσχάτη προδοσία. Δεν το δεχόταν με τίποτα. Ήταν και διάφοροι κοντά του που τον φιτίλιαζαν, του έβαζαν λόγια, «αυτός τα παίρνει», «αυτός σε βρίζει πίσω από την πλάτη σου», τον κούρδιζαν διαρκώς! Τον έβγαζαν έξω από τα ρούχα του, κοκκίνιζαν τα μάτια του!

Ο Μιλτιάδης Μαρινάκης;

Προσπαθούσε να αμβλύνει αυτές τις εντάσεις λόγω της αγάπης του στους παίκτες και στον Ολυμπιακό. Μιλούσε στους παίκτες σαν πατέρας, σαν ίσος προς ίσο, σαν φίλος. Τον εκτιμούσα τον Μιλτιάδη, ήταν ένας καταπληκτικός άνθρωπος, ήταν μπεσαλής, και δεν καμωνόταν το μεγάλο εφοπλιστή δίπλα σε μεγάλους όπως ήταν ο Χατζηιωάννου ο οποίος ήταν πρώτος στον κόσμο τότε. Ο Μαρινάκης ήταν ένας άνθρωπος λαϊκός, με καρδιά, με συναισθήματα, αγαπούσε τους παίκτες.

Πότε τον θυμάστε πιο έξαλλο τον Νταϊφά από ποτέ;

Με το θέμα του Μπουμπλή. Νίκησε ο Ολυμπιακός τελικά. Θυμάμαι μια φορά υπουργός αθλητισμού ήταν ο Στάθης και είχα φτιάξει ένα μεγάλο πανό «Μπαρμπαστάθη πιάσε τα φασολάκια και άσε τον Ολυμπιακό»! Αργότερα έμαθα ότι ο Στάθης έμενε απέναντί μου στην Αγία Παρασκευή!

Για όσους δεν ξέρουν, εσείς με τον Νταϊφά τι συγγενική σχέση είχατε;

Ο άντρας μου και ο Σταύρος Νταϊφάς ήταν πρώτα ξαδέρφια.