Tο κενό του Φορτούνη και το ρίσκο με τους νεαρούς τερματοφύλακες

Φορτούνης, όπως Τζόλε

Από την πρώτη στιγμή που έμαθα – εν αδεία – για τον τραυματισμό του Κώστα Φορτούνη, το μυαλό μου πήγε στον Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς. Στα 24 του είχε πάθει την αντίστοιχη ζημιά, σε μια περίοδο που δεν είχε γίνει ακόμη ο κορυφαίος άσος του Ολυμπιακού και μετέπειτα εμβληματικός αρχηγός του. Δεν επηρεάστηκε, επέστρεψε γρήγορα και έγινε καλύτερος απ’ ό,τι ήταν. Διαγράφοντας αυτήν τη ζηλευτή για κάθε παίκτη καριέρα στην κορυφαία ελληνική ομάδα. Διαβάζοντας χτες όσα είπε ο Χρήστος Δάρας που ήταν τότε ο γιατρός του Ολυμπιακού, τόσο για τον Τζόλε όσο και για τους Τζιοβάνι και Ίβιτς, στη συνέντευξη στον Θέμη Σινάνογλου, συνειδητοποίησα ακόμη περισσότερο ότι αυτό που χρειάζεται ο Φορτούνης είναι αυτοπεποίθηση και στήριξη. Κι ότι όλο αυτό μπορεί να αποτελέσει μια παρένθεση στην πορεία του χαρισματικότερου Έλληνα ποδοσφαιριστή της εποχής μας.

Από την άλλη δεν μπορώ παρά να μη… διαφωνήσω με όσες γνώμες έχουν κατατεθεί σχετικά με τη δυνατότητα του Ολυμπιακού να καλύψει εκ των έσω αυτή την απώλεια για τη συγκεκριμένη σεζόν. Μέχρι και ότι θα είναι… ψυχολογικό χτύπημα για τον Φορτούνη εάν ο Ολυμπιακός προχωρήσει με μεταγραφική κίνηση στην κάλυψη του κενού που αφήνει για φέτος ο αρχηγός της ομάδας με τον τραυματισμό του. Φυσικά και ο Ολυμπιακός μπορεί με αλχημείες και αλλαγές σχηματισμών να βγάλει χωρίς μεταγραφή αυτή την απουσία ενός παίκτη που επί μία τετραετία είναι ο βασικός δημιουργικός και επιθετικός μοχλός της ομάδας. Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν μπορεί να το κάνει αυτό ώστε να προκαλέσει πρόβλημα στην πορεία επανόδου του ίδιου του Φορτούνη. Διότι κανένα τέτοιο πρόβλημα δεν θα έχει ο Φορτούνης, είναι δεδομένο.

Βαλμπουενά, Σουντανί, Γκερέρο...

Ο Ολυμπιακός, όμως, μπορεί να έχει πρόβλημα εάν δώσει αποκλειστικά στον Βαλμπουενά τον ρόλο του πλέι μέικερ ή πάει σε διαφορετικά συστήματα από αυτά με τα οποία έχει συνηθίσει να παίζει. Όντως ο Σουντανί έχει τη δυνατότητα να γίνει ο δεύτερος στράικερ ή ο Γκερέρο να πάρει αυτό το ρόλο, αλλά δεν είναι καθόλου κατανοητό γιατί θα είναι κακό αγωνιστικά εάν ο Ολυμπιακός προσθέσει στο δυναμικό του έναν παίκτη με τα χαρακτηριστικά του Φορτούνη. Ώστε να πλαισιώσει τον Βαλμποιυενά σε μια συγκεκριμένη θέση και σε έναν ρόλο με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά για το 4-2-3-1 που είναι μαθημένη να παίζει η ομάδα έχοντας τόσα χρόνια πρωταγωνιστή τον άτυχο διεθνή άσο. Όταν γυρίσει δυνατός ο Φορτούνης θα είναι πάλι ο Φορτούνης. Μέχρι τότε ο Ολυμπιακός δεν χρειάζεται να πάρει ρίσκα και ο προπονητής να μαθαίνει θέσεις σε παίκτες αντί να τους χρησιμοποιεί εκεί που ξέρουν να αποδίδουν καλύτερα.

Ρίσκο οι νεαροί τερματοφύλακες

Όπως κατά τη γνώμη μου θα είναι μεγάλο ρίσκο να μην πάει το κλαμπ σε απόκτηση ενός τερματοφύλακα με εμπειρία και επίγνωση ότι μπορεί να είναι όχι μόνο πίσω από τον Σα, αλλά και πίσω από τον Τζολάκη. Ή τον Σιαμπάνη. Να υπάρχει, όμως, στο ρόστερ ένας ακόμη γκολκίπερ με παραστάσεις, έστω και προχωρημένης ηλικίας. Έτσι ώστε εάν ο Σα δεν μπορεί για κάποιον λόγο να παίξει, να έχει ο προπονητής τη δυνατότητα να βάλει με την άνεσή του τον Τζολάκη βασικό ή να δώσει χρόνο και στον Σιαμπάνη. Με τη διαφορά των δύο νεαρών τερματοφυλάκων στην προετοιμασία να είναι ξεκάθαρα η εσωτερική ετοιμότητά τους. Ο Τζολάκης σε κάθε φάση έδειχνε ότι δεν έχει τρακ. Όχι μόνο στο πέναλτι που έπιασε. Γενικώς. Ο Σιαμπάνης έδειξε ότι είχε το άγχος των πρώτων εμφανίσεών του στον Ολυμπιακό, όχι μόνο στη φάση που έκανε την πάσα-δώρο για το γκολ του αντίπαλου. Με τον Τζολάκη να έχει ωραίες τοποθετήσεις και επεμβάσεις όποτε χρησιμοποιήθηκε, αλλά και τον Σιαμπάνη να αντιδρά με εντυπωσιακό τρόπο σε κάποια δύσκολα σουτ που δέχτηκε. Παρότι θα ήταν λογικό να τον «πάρει από κάτω» έπειτα από το μεγάλο σφάλμα που έκανε στην πρώτη επαφή του με την μπάλα.