Ο χαλκέντερος αμυντικός του Ολυμπιακού, Χρήστος Ζαντέρογλου, στο «ΦΩΣ»!

Συνέντευξη στον ΘΕΜΗ ΣΙΝΑΝΟΓΛΟΥ

«Ο Στεφανάκος με έπιασε στα αποδυτήρια και μου είπε "φεύγω, εσύ θα είσαι ο διάδοχός μου" και μου έδωσε τη φανέλα του με το Νο5»!

Η ευρύτερη περιοχή του Βόλου είχε δώσει εκείνη την εποχή τρία καμάρια στον Ολυμπιακό. Τον Μποτίνο, τον Ζαντέρογλου και τον Συνετόπουλο. Στον Βόλο οι Ολυμπιακοί είναι πολύ θερμοί, το ξέρω γιατί έχω κάνει φαντάρος 6 μήνες πάνω στην κορφή στο Πήλιο, στα ραντάρ.

Η ομαδάρα του Μπούκοβι με την οποία ασχοληθήκαμε στα προηγούμενα αφιερώματα, δεν είχε μόνο την μπροστινή πεντάδα που έγραψε ιστορία. Είχε και άλλους σπουδαίους παίκτες.

Όπως ήταν ο χαλκέντερος αμυντικός, ο Χρήστος Ζαντέρογλου. Τον βρήκα και μου μίλησε. Ήταν συγκινητικός με τον τρόπο που μίλησε για τρεις ανθρώπους. Τον ιδρυτή του «ΦΩΤΟΣ», Θόδωρο Νικολαΐδη, τον Μίμη Στεφανάκο, και τον Μάρτον Μπούκοβι.

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο ένθετο που κυκλοφόρησε με το «ΦΩΣ» στις 12/2/2019

Πού μένετε τώρα;

Φωκίωνος, Αγίου Μελετίου. Επί πολλά χρόνια.

Από τη Νέα Ιωνία του Βόλου ήρθατε στον Ολυμπιακό. Τι ομάδα ήσασταν μικρός;

Η αλήθεια είναι ότι ήμουν ΑΕΚτσής. Στη Νέα Ιωνία τότε ήμασταν όλοι με μικρασιατική καταγωγή. Έπαιξα στη Νίκη Βόλου και μετά πήγα στον Ολυμπιακό με Μπούκοβι που με είχε δει και με ήθελε αυτός, και ο Λάντος, ο βοηθός του.

Τώρα τι ομάδα είστε;

Ολυμπιακός. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον Ολυμπιακό και τον κόσμο του. Ο Ολυμπιακός με ανέβασε και με έφερε στην κορυφή. Δεν ξεχνιέται ποτέ αυτή η ομάδα, δεν βγαίνει από μέσα μου.

Όταν ήρθατε στον Ολυμπιακό, δέσποζε στην άμυνα ο Μίμης Στεφανάκος.

Του χρωστάω πολλά του Μίμη. Όπως και στον Θόδωρο Νικολαΐδη. Και βέβαια στον Μπούκοβι.

Να τα πάρουμε με τη σειρά.

Στον Μπούκοβι χρωστάω ότι χάρη σε αυτόν ήρθα στον Ολυμπιακό και με καθιέρωσε και είχαμε φτιάξει εκπληκτική ομάδα. Σε ότι αφορά τον Θόδωρο Νικολαίδη, να σου πω ότι ακόμα και τώρα που έχει πεθάνει, δεν έχω σταματήσει να παίρνω το «ΦΩΣ». Κάθε μέρα παίρνω το «ΦΩΣ» όλα αυτά τα χρόνια, δεκαετίες ατελείωτες. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το εξής: Όταν ήρθα στον Ολυμπιακό, ήρθα με φόβο, έλεγα «πού πας Χρήστο. Πού πας». Δεν ήταν μόνο ότι ο Ολυμπιακός ήταν τεράστια ομάδα, ήταν και ότι στη θέση μου ως σέντερ μπακ έπαιζε ο μεγάλος Μίμης Στεφανάκος.

Η γνώμη σας για αυτόν ως παίκτη;

Ήταν ο καλύτερος σέντερ μπακ της εποχής. Έλεγα λοιπόν «πού πάω»; Με φωνάζει ο Θόδωρος Νικολαίδης του «ΦΩΤΟΣ» στο γραφείο του. Και μου είπε μερικές κουβέντες που με βοήθησαν πολύ. Μου είπε «έχω μάθει ότι εκτός από καλός παίκτης, είσαι και καλό παιδί. Να μην φοβάσαι τίποτα. Θα έχεις τη βοήθειά μου. Ένα μόνο να ξέρεις: Η φανέλα που θα φορέσεις είναι πολύ μεγάλη. Η φανέλα του Ολυμπιακού είναι ιερή». Και πράγματι με βοήθησε το «ΦΩΣ» που ήταν τρομερή δύναμη.

Ο Στεφανάκος;

Ο Στεφανάκος με το που πήγα εκεί μου είπε «δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα από μένα». Και άκου τι έκανε το 1965. Θα παίζαμε με την Γουέστ Χαμ και με έπιασε στα αποδυτήρια και μου είπε: «Θα σου πω κάτι που δεν το ξέρει κανείς. Θα παίξω στο ματς με τη Γουέστ Χαμ και μετά θα φύγω από τον Ολυμπιακό. Θα πάω να στο εξωτερικό. Και όταν είναι να φύγω θα πω στον Μπούκοβι ότι διάδοχός μου θα είναι ο Ζαντέρογλου». Και πράγματι έτσι έγινε! Το τελευταίο του ματς στον Ολυμπιακό ήταν με τη Γουέστ Χαμ. Και πριν φύγει, με έπιασε πάλι ο Στεφανάκος και μου έδωσε τη φανέλα του! Τη φανέλα με το Νο5. Και μου είπε «από εδώ και πέρα εσύ είσαι».

Το 1968, χωρίς τον Μπούκοβι πια, δεν πάει καλά ο Ολυμπιακός και δεν παίρνει το πρωτάθλημα. Πήρε όμως το Κύπελλο σε τελικό με τον Παναθηναϊκό.

Είχαμε πολύ καλή ομάδα. Μεγάλους παίκτες. Χάσαμε το πρωτάθλημα αλλά πήραμε το Κύπελλο. Αν είχε μείνει ο Μπούκοβι θα παίρναμε τρίτο σερί πρωτάθλημα.

Τι ατού είχε ο Μπούκοβι;

Πειθαρχία. Ενέπνεε το σεβασμό στους παίκτες. Αλλά ήταν και καλός άνθρωπος, τον αγαπούσαμε. Δεν τον έχω ξεχάσει ποτέ, του οφείλω σχεδόν τα πάντα.

Γιατί έφυγε;

Ήταν η δικτατορία... Δεν περίμενε κανείς μας να φύγει. Όταν έφυγε, έχασε ισχύ η ομάδα.

Αληθεύει ότι ο Μποτίνος είχε πλακωθεί με τον Παπαποστόλου της Χούντας και του είχε βγάλει και πιστόλι;

Για πιστόλι δεν το ξέρω. Είχαν τσακωθεί όμως ναι.

Τι γνώμη έχετε για τον Μποτίνο;

Παρεξηγημένος. Πολύ καλό παλικάρι. Και μεγάλος παίκτης. Τα είχε όλα! Και τι δεν είχε ο Μποτίνος. Τι του έλειπε. Τίποτα δεν του έλειπε. Παικταράς από τους λίγους. Είχε τα πάντα αυτός ο άνθρωπος.

Ποιον παίκτη εκείνης της ομάδας ξεχωρίζετε;

Πώς να ξεχωρίσεις έναν, όταν έχεις στην ομάδα Σιδέρη, Γιούτσο, Μποτίνο, Πολυχρονίου, Βασιλείου. Εγώ έκανα δίδυμο με τον Πολυχρονίου πίσω. Πολύ σπουδαίος παίκτης.

Ποιος ήταν ο πιο δύσκολος αντίπαλος για εσάς;

Η αλήθεια να λέγεται. Ο Μίμης Παπαϊωάννου της ΑΕΚ ήταν πολύ μεγάλος παίκτης.

Τι σας άρεσε περισσότερο να κάνετε στο γήπεδο;

Να πηδάω για κεφαλιές. Και επίσης να μην αφήνω να με ντριμπλάρουν. Πριν που μίλησα για τον Θόδωρο Νικολαίδη, ξέχασα να πω τούτο: Ήξερε τα πάντα για τον αθλητισμό. Και ήταν κύριος. Ήταν πολύ κύριος. Δεν βρέθηκε ποτέ κανείς να πει κουβέντα για την ακεραιότητά του. Μου είχε πει «θα σε βοηθήσω όσο μπορώ». Για το καλό του Ολυμπιακού, διότι με πίστευε.

Λίγο πιο πολύ ποιον παίκτη ξεχωρίζατε;

Tον Στεφανάκο.

Πείτε μου τη γνώμη σας για τον Αγανιάν. Τον θεωρώ αδικημένο από την προβολή που είχε το όνομά του. Έχοντας μεγαθήρια εκείνη η ομάδα, υποβαθμίστηκε εκείνος ο καλός παίκτης. Ο οποίος ήταν και μορφή με ιδιαιτερότητες, θα ασχοληθώ κάποια στιγμή, έχουν γίνει απίθανες καταστάσεις με αυτόν πρωταγωνιστή.

Ο Αγανιάν ήταν λιοντάρι, δυνατός παίκτης. Ήξερε και μπάλα. Τα έδινε όλα. Μου άρεσε ο Αγανιάν, ήταν και καλό παιδί. Αμυντικό χαφ, το Νο6. Έπαιξε στη θέση του Πολυχρονίου. Είχε δηλαδή να διαδεχθεί μία μεγάλη ποδοσφαιρική μορφή του Ολυμπιακού τότε.

Πόσο χρονών είστε;

Είμαι του '40 γεννηθείς.

Είστε καλά στην υγεία σας;

Δόξα τω Θεώ, πολύ καλά.

Οικονομικά περάσατε ζόρια;

Ήμουν τυχερός που μπήκα στη ΔΕΗ. Εγώ ήρθα στον Ολυμπιακό από τη Νίκη Βόλου τα χρόνια της φτώχειας με ένα όνειρο: Να μπω στη ΔΕΗ ή στον ΟΤΕ! Και ξέρεις πώς μπήκα στη ΔΕΗ; Χάρη στον Ολυμπιακό αλλά με ένα παράδοξο τρόπο.

Πείτε μου την ιστορία αυτή. Δεν τη γνωρίζω.

Ήμουν ένας άνθρωπος μετρημένος πάντα στη ζωή μου. Δεν ζητούσα πολλά. Μια Κυριακή παίζαμε στο Καραϊσκάκη και πήγα στις 13.45 να περάσω την πύλη στο γήπεδο. Με σταματάει ένας φύλακας και μου λέει «ρε Χρήστο, βάλε αυτό το παλικάρι μέσα στο γήπεδο, δεν έχει εισιτήριο και θέλει πολύ να δει τον Ολυμπιακό». Πράγματι, το έκανα. Κοίτα να δεις η τύχη πώς μπορεί να σε βοηθήσει αν κάνεις το καλό.

Τελειώνει το ματς και εκείνο το παλικάρι με περίμενε από έξω. Μου λέει «κύριε Χρήστο, μένουμε κοντά, μπορείτε να με πάρετε μαζί γιατί δεν έχω αυτοκίνητο»; Στο δρόμο λοιπόν με ρώτησε αν έχω άλλη εργασία εκτός του ποδοσφαίρου. Του είπα όχι και ότι ο στόχος μου ήταν να μπω στη ΔΕΗ ή στον ΟΤΕ. Και μου λέει «αύριο θα συναντηθούμε έξω από το σπίτι σας στις 11.00 το πρωί». Και ξέρεις πού με πήγε; Στον Υπουργό Εργασίας! Είχε διασυνδέσεις με τον Υπουργό Εργασίας και έτσι μπήκα στη ΔΕΗ.

Άλλο περιστατικό που να δείχνει την αγάπη του κόσμου του Ολυμπιακού;

Με αγάπησε πολύ ο κόσμος του Ολυμπιακού και τον αγάπησα και εγώ. Δεν έχω κανένα παράπονο. Ακόμα και τώρα με χαιρετάνε στο δρόμο. Φόρεσα τη φανέλα αυτή και είμαι ευτυχής. Ήταν πολύ βαριά φανέλα και σε μια εποχή που ο Ολυμπιακός είχε σπουδαίους Έλληνες παίκτες που ακόμα τους μνημονεύει ο κόσμος. Μέσα από το «ΦΩΣ» που το παίρνω κάθε μέρα θα ήθελα να στείλω ένα θερμό ευχαριστώ και ένα χαιρετισμό στους φιλάθλους του Ολυμπιακού. Δεν υπάρχει άλλος κόσμος σαν αυτούς. Πάντοτε. Όχι μόνο τώρα.

Έτσι είναι. Πάντοτε. Γιατί ο Ολυμπιακός ξεκίνησε ως το 1960 με 15 πρωταθλήματα μόνος του και είχαν τα μισά όλοι οι άλλοι μαζί. Από την αρχή έκτισε το μεγαλύτερο φίλαθλο κοινό.

Είμαστε ευλογημένοι όσοι παίξαμε στον Ολυμπιακό.