ΠΑΣ Γιάννινα: Ιστορία έγραψε και ο κόσμος του

Ο ΠΑΣ Γιάννινα μπορεί να μην έχει κάποια μεγάλη διάκριση στα 55 χρόνια παρουσίας του στο ελληνικό ποδόσφαιρο, να μην έχει πάρει κάποιον τίτλο ή να μην έχει παίξει σε τελικό Κυπέλλου, αλλά έγινε ομάδα-θρύλος λόγω της παρουσίας χιλιάδων φιλάθλων στο πλευρό του. Ο κόσμος έκανε και κάνει τη διαφορά σε αυτήν την ομάδα. Αυτός τη σήκωσε πολύ ψηλά, πανηγύρισε με τις επιτυχίες της και τη στήριξε στα δύσκολα. Οι ομάδες που έχουν Ιστορία και κόσμο δεν χάνονται ποτέ. Ο δρόμος του ΠΑΣ δεν ήταν πάντα στρωμένος με ροδοπέταλα. Υπήρξαν και δύσκολα χρόνια, μεγάλες ανηφοριές, φουρτούνες, υποβιβασμοί, αποτυχίες. Όμως, αργά ή γρήγορα, πάντα έβρισκε τον δρόμο του. Έκλειναν οι πληγές, δυνάμωνε και ξαναγύριζε στα μεγάλα σαλόνια. Σημείο αναφοράς πάντα ο φίλαθλος κόσμος. Κινητήριος μοχλός και ασπίδα προστασίας. Στα δύσκολα έβαζε πλάτη, μέχρι η ομάδα να πάρει τα πάνω της και να γυρίσει αλλιώς ο τροχός. Ποιος μπορεί να ξεχάσει την άνοιξη του 2003 με τα συλλαλητήρια των φιλάθλων για τον άδικο υποβιβασμό λόγω των χρεών. Ή ποιος μπορεί να ξεχάσει τον έρανο στα Γιάννινα, την ίδια χρονιά, για να πάρει η ομάδα άδεια συμμετοχής στο πρωτάθλημα. Ο ΠΑΣ είναι ένα δυναμικό κομμάτι της τοπικής κοινωνίας. Ανέκαθεν είχε πολύ κόσμο στο πλευρό του. Δεν υπάρχει γήπεδο στην Ελλάδα που να μην έκαναν οι Γιαννιώτες έντονη την παρουσία τους. Στα εντός έδρας παιχνίδια, το στάδιο «Ζωσιμάδες» γέμιζε αρκετή ώρα πριν ξεκινήσουν τα ματς. Ακόμη και σήμερα, που ο κόσμος αραίωσε από τις εξέδρες των γηπέδων (μιλάμε για την προ κορονοϊού εποχή) για πολλούς και διάφορους λόγους, ο ΠΑΣ έχει έναν ικανοποιητικό αριθμό πιστών φιλάθλων. Δεν γεμίζει το γήπεδο όπως παλιά, εκτός έδρας έχουν απαγορευτεί οι μετακινήσεις, αλλά σε σχέση με άλλες ομάδες ο ΠΑΣ είναι σε καλύτερη μοίρα. Αλλά και ο κόσμος που δεν πάει στο γήπεδο, λόγω και της οικονομικής κρίσης, δεν παύει να ενδιαφέρεται για την ομάδα, να μαθαίνει τα νέα της και να εκφράζει τα συναισθήματα αγάπης.

Στους φιλάθλους του ΠΑΣ, στον… δωδέκατο παίκτη του, αναφέρεται το σημερινό μας αφιέρωμα. Θα καταγράψουμε ιστορίες από τα παλιά, από αυτές που δεν έσβησαν στις μνήμες του κόσμου, για τις εκτός έδρας εξορμήσεις, τους πανηγυρισμούς, τις διαμαρτυρίες, παραθέτοντας και ενδιαφέροντα στοιχεία για την ιστορία των συνδέσμων φιλάθλων. Τα Γιάννινα γενικά είναι μια ποδοσφαιρούπολη. Στην πόλη ανθούν και άλλα αθλήματα με μεγάλες επιτυχίες, όπως η κωπηλασία και η άρση βαρών που ανέδειξαν ολυμπιονίκες και παγκόσμιους πρωταθλητές. Όμως το ποδόσφαιρο και ο ΠΑΣ έχουν την πρωτοκαθεδρία. Φαινόμενο που παρατηρήθηκε από παλιά, πριν ακόμη ιδρυθεί ο «Άγιαξ της Ηπείρου». Χαλούσε ο κόσμος στις δεκαετίες του ’50 και του ’60 από τα τοπικά ντέρμπι Αβέρωφ και Ατρόμητου. Το ποδόσφαιρο εκείνα τα χρόνια είχε ευρύτερες κοινωνικές διαστάσεις. Ήταν διέξοδος από τα προβλήματα της καθημερινότητας. Η προσμονή για το πότε θα έρθει η Κυριακή για να πάνε γήπεδο ήταν ένα χαμόγελο για τον κόσμο που πάλευε με τα προβλήματά του. Ειδικά στη δεκαετία του ’50 υπήρχαν βαθιές πληγές στην τοπική κοινωνία από τον πόλεμο, την πείνα, την κατοχή και τον εμφύλιο.

^{Ο Λίσα στους ώμους των φιλάθλων, πανηγυρίζοντας την πρώτη άνοδο στην Α’ Εθνική, καλοκαίρι του 1974}

Η ίδρυση του πρώτου συνδέσμου φιλάθλων στα Γιάννινα συνέπεσε με την απογείωση του ΠΑΣ και το πέταγμα ψηλά. Μετά την άφιξη των έξι παικτών από την Αργεντινή (Παστερνάκης, Γκλασμάνης, Κοντογιωργάκης, Μοντέζ, Αλβαρέζ, Λίσα) ξεκίνησε η πορεία των θριάμβων και των επιτυχιών. Άρχισε να γράφεται η Ιστορία του «Άγιαξ της Ηπείρου». Από το 1970 και μετά άρχισαν οι εκδρομές στα εκτός έδρας παιχνίδια. Αυτό οδήγησε στην ίδρυση του πρώτου συνδέσμου φιλάθλων, για να γίνονται οργανωμένα οι μετακινήσεις σε άλλες πόλεις, με όλα τα συνακόλουθα ζητήματα. Το καλοκαίρι του 1971 ιδρύθηκε ο Σύνδεσμος Φιλάθλων ΠΑΣ Γιάννινα. Φιλοξενήθηκε αρχικά στα γραφεία της ομάδας, που ήταν τότε στη διασταύρωση των οδών Μιχαήλ Αγγέλου και Χαριλάου Τρικούπη, δίπλα από τις υπηρεσίες της αστυνομίας. Ο σύνδεσμος δραστηριοποιήθηκε περισσότερο την επόμενη χρονιά, καθώς εγγράφηκαν πολλά μέλη, με την αδρεναλίνη στα ύψη καθώς η ομάδα έπαιζε σπουδαίο ποδόσφαιρο με λατινοαμερικάνικο τέμπο. Αυτομάτως άλλαξαν και οι στόχοι. Πριν ο ΠΑΣ ήταν κομπάρσος στη Β’ Εθνική. Μετά την έλευση των έξι Αργεντινών έβαλε πλώρη για την Α’ Εθνική. Ο ξεσηκωμός του κόσμου ήταν μεγάλος. Τα πρώτα στελέχη του ιστορικού συνδέσμου ήταν οι Βασίλειος Βενέτης, Γιώργος Κωνσταντόπουλος, Βαγγέλης Σακελλαρίδης, Γιώργος Κυρούσης, Πέτρος Μίσσιος, Γιώργος Μπότης, Γιώργος Πασχάλης (ο γνωστός «Μπαρτ»), Β. Καρακίτσιος και άλλοι. Τα γραφεία του συνδέσμου το 1976 μεταφέρθηκαν στην κεντρική πλατεία δίπλα από το παραδοσιακό ζαχαροπλαστείο «Διεθνές». Εκεί ήταν το «στρατηγείο» του ΠΑΣ Γιάννινα.

^{Η κλήρωση της λαχειοφόρου αγοράς το 1974. Αριστερά ο πρόεδρος Κώστας Μπέγκας, δεξιά ο Σταύρος Μαβίδης. Πίσω αριστερά ο Νίκος Παπαστύλος και στο μέσον ο δημοσιογράφος Γιώργος Κυρούσης}

Προσπαθούσε να βοηθήσει την ομάδα και οικονομικά, οργανώνοντας το 1974 και λαχειοφόρο αγορά. Η κλήρωση με δώρο ένα αυτοκίνητο Άλφα Ρομέο, περιζήτητο μοντέλο εκείνη την εποχή, έγινε δημόσια στο γήπεδο με την παρουσία του εισαγγελέα Ιωαννίνων, για να μην υπάρχουν ίχνη αμφιβολιών για το αδιάβλητο της διαδικασίας.
Από τα διοικητικά σχήματα του ιστορικού συνδέσμου πέρασαν επιφανείς Γιαννιώτες, εκδηλώνοντας και από το μετερίζι αυτό την αγάπη τους για την ομάδα. Στις εκλογές του 1976 ο μέχρι τότε πρόεδρος του συνδέσμου Γιώργος Κωνσταντόπουλος, πολιτικός μηχανικός στο επάγγελμα, εξελέγη πρόεδρος του ΠΑΣ Γιάννινα, σε μια διαδικασία-θρίλερ στην αίθουσα της Εταιρείας Ηπειρωτικών Μελετών (ΕΗΜ). Κέρδισε την προεδρία για μία ψήφο από τον άλλον συνδυασμό του Χριστόφορου Παπαδόπουλο. Ο σύνδεσμος είχε και παρεμβατικό λόγο. Μπορεί να ήταν μέρος του οργανισμού της ομάδας, αλλά το 1976 ήρθε σε μετωπική σύγκρουση με τη διοίκηση του Χριστόφορου Παπαδόπουλου, απαιτώντας να μην πουληθεί ο Αλβαρέζ στον Παναθηναϊκό. Η υπόθεση αυτή λίγο έλειψε να προκαλέσει ρήγματα και μεγάλη κρίση στην ομάδα. Η μεταγραφή του Αλβαρέζ έγινε, αλλά έπεσαν οι τόνοι και ομαλοποιήθηκε η κατάσταση. Μετά τον αγώνα μπαράζ με τον Πανιώνιο στη Λάρισα τον Μάιο του 1984 και τον υποβιβασμό στη Β’ Εθνική ατόνησε και η δραστηριότητα του συνδέσμου. Έκλεισαν και τα γραφεία, ενώ τα Κύπελλα, τα λάβαρα και το πολύτιμο φωτογραφικό υλικό ήταν για χρόνια σε κάποια αποθήκη.

Στα μέσα της δεκαετίας του ’80 ιδρύθηκε ο σύνδεσμος φιλάθλων «Οι Ταύροι» έχοντας τα γραφεία στην οδό Μιχαήλ Αγγέλου κοντά στο γήπεδο. Ήταν η πρώτη φορά που τα μέλη του κάθονταν σε συγκεκριμένο χώρο στις εξέδρες του σταδίου «Ζωσιμάδες», στη θύρα 7 στο κάτω πέταλο και προς το μέρος της μικρής σκεπαστής. «Οι Ταύροι» για μια δεκαετία είχαν έντονη παρουσία στους αγώνες, αλλά στη συνέχεια ατόνησε το ενδιαφέρον. Σήμερα ο σύνδεσμος αυτός έχει διαλυθεί. Στη δεκαετία του ’90 εμφανίστηκαν οι «Μπλου Βαγέρος», ως πυρήνας φιλάθλων αρχικά και ως επίσημος σύνδεσμος αργότερα. Τα γραφεία αρχικά ήταν στην οδό Σαμουήλ και στη συνέχεια στην οδό Τζαβέλα, μια ανάσα από την κεντρική είσοδο του σταδίου. Η λέξη «βαγερμένος» στην παλιά γιαννιώτικη αργκό σήμαινε φευγάτος. Και επειδή οι οπαδοί είναι… φευγάτοι με την ομάδα τους, αλληγορική η έκφραση, ονόμασαν έτσι τον σύνδεσμο. Οι «Μπλου Βαγέρος» βοήθησαν σημαντικά την ομάδα. Ειδικά στα δύσκολα χρόνια που ακολούθησαν μετά τον υποβιβασμό από την Α’ Εθνική το 2003, λόγω των χρεών της τοπικής ΠΑΕ. Ιστορικός πρόεδρος του συνδέσμου ο Χριστόδουλος Θεοδωρίκας. Εδώ και κάποιους μήνες, μετά και την απαγόρευση παρουσίας φιλάθλων στα γήπεδα, έκλεισαν τα γραφεία του συνδέσμου. Την τελευταία δεκαετία εμφανίστηκαν κατά διαστήματα οι «Azzura Familia», οι «ΑΠΕΙ ΡΩΤΑΝ», ενώ από πέρσι έχει παρεμβατικό λόγο ο ΣΦ ΠΑΣ Γιάννινα. Κάποια χρόνια λειτουργούσαν και στην Αθήνα σύνδεσμοι φιλάθλων του ΠΑΣ, κάνοντας και τιμητικές βραβεύσεις σε παλιούς ποδοσφαιριστές, αλλά έκλεισαν στο διάβα του χρόνου. Τώρα σε πολλές πόλεις υπάρχουν πυρήνες φιλάθλων που λειτουργούν ως «γκρουπάκια» του διαδικτύου.

Φίλαθλοι από τη Γερμανία στο μπαράζ με τον Πανιώνιο

Στο πλευρό του ΠΑΣ δεν ήταν μόνο οι κάτοικοι της πόλης και της ευρύτερης περιοχής αλλά οι απανταχού γης Ηπειρώτες. Σε κάθε επιτυχία της ομάδας έφταναν στα γραφεία συγχαρητήρια τηλεγραφήματα από κάθε γωνιά του κόσμου από ξενιτεμένους Ηπειρώτες, όπου γι’ αυτούς ο ΠΑΣ και η παραδοσιακή ηπειρώτικη μουσική ήταν γέφυρες με τη γενέτειρα γη. Το συγκλονιστικότερο όλων ήταν η παρουσία Ηπειρωτών μεταναστών από τη Γερμανία στο μπαράζ με τον Πανιώνιο το 1984 στη Λάρισα. Περίπου τριακόσιοι φίλαθλοι ναύλωσαν δύο πτήσεις τσάρτερ από τη Γερμανία για να στηρίξουν την αγαπημένη ομάδα τους που έδινε τον υπέρ πάντων αγώνα. Αρχικός προορισμός το αεροδρόμιο Θεσσαλονίκης. Εκεί προσγειώθηκαν τα αεροπλάνα και στη συνέχεια λεωφορεία μετέφεραν τους φιλάθλους στο γήπεδο Αλκαζάρ της Λάρισας, ανταμώνοντας με τους χιλιάδες εκδρομείς από τα Γιάννινα. Φτωχός τόπος η Ήπειρος, ποτισμένος παντού με το δάκρυ της ξενιτιάς και του αποχωρισμού. Όμως ο νόστος του γυρισμού και η αγάπη για την πατρίδα δεν έσβησαν ποτέ.

«Βούλιαξε» η Λάρισα από τους Γιαννιώτες

^{Το κατάμεστο από Γιαννιώτες φιλάθλους γήπεδο Αλκαζάρ στο μπαράζ με τον Πανιώνιο το 1984. Στο μέσον ο διαιτητής Γιαννακουδάκης με τους αρχηγούς Παπάζογλου (αριστερά), Μαυρίκη και τους επόπτες}

Μια και μιλάμε για το μπαράζ με τον Πανιώνιο, που έγινε το Σάββατο 19 Μαΐου 1984 στη Λάρισα, για το ποια ομάδα θα μείνει στην Α’ Εθνική, να υπογραμμίσουμε ότι σε αυτό το παιχνίδι υπήρξε η μεγαλύτερη κινητοποίηση φιλάθλων στην Ιστορία του ΠΑΣ. Από τις μεγαλύτερες που έγιναν ποτέ στην Ελλάδα. Επί μέρες τα Γιάννινα ήταν στο πόδι. Γενικός ξεσηκωμός στην Ήπειρο. Τα λεωφορεία από την Ήπειρο δεν έφταναν για να μεταφέρουν τους φιλάθλους του ΠΑΣ. Βοηθήσαν τουριστικά γραφεία από την Αιτωλοακαρνανία και την Πάτρα. Με ομόφωνη γνώμη του Εμπορικού Συλλόγου Ιωαννίνων είχε αποφασιστεί τη μέρα του μπαράζ να είναι κλειστή η αγορά για να πάει ο κόσμος στη Λάρισα. Η φάλαγγα των λεωφορείων ξεκίνησε από το πρωί μπροστά από τα γραφεία του συνδέσμου. Περίπου 90 λεωφορεία και εκατοντάδες ΙΧ κατέκλυσαν τη Λάρισα. Οι φίλαθλοι του Πανιωνίου ήταν πολύ λιγότεροι. Το στάδιο Αλκαζάρ… βούλιαξε από τους Γιαννιώτες. Αν είχε διπλάσια και τριπλάσια χωρητικότητα, πάλι θα γέμιζε. Τα εισιτήρια είχαν εξαφανιστεί από την πρώτη μέρα. Ο ΠΑΣ έχασε 2-0 στην παράταση, σε ένα πολυσυζητημένο παιχνίδι που για πολλά χρόνια βάρυνε την τοπική ομάδα.

Πήγαν τον Αλέφαντο στην Ομόνοια!

Ξαναγυρίζοντας στη δεκαετία του ’70, να σημειώσουμε ότι δεν υπήρχε παιχνίδι που να μην υπήρχαν φίλαθλοι του ΠΑΣ. Ειδικά τη χρονιά της πρώτης ανόδου στην Α’ Εθνική (σεζόν 1973-74) κάθε ματς ήταν και ένα πανηγύρι. Στα παιχνίδια της Αθήνας οι φίλαθλοι του ΠΑΣ ήταν περισσότεροι από τους γηπεδούχους, αφού στην Αττική ζουν χιλιάδες Ηπειρώτες. Οι πανηγυρισμοί έφταναν μέχρι την Ομόνοια. Όταν κέρδισε ο ΠΑΣ το Ρουφ με 3-0 στο γήπεδο του Φωστήρα στον Ταύρο, οι φίλαθλοι πήραν στους ώμους τον Αλέφαντο και τον πήγαν μέχρι το σιντριβάνι της γνωστής πλατείας. «Ήταν στο γήπεδο του Ταύρου και η γυναίκα μου, η Ρούλα, με τον γιο μου, Τάσο» έγραψε στο βιβλίο του ο Νίκος Αλέφαντος και προσέθεσε: «Περίμεναν να με πάρουν για το σπίτι. Στο α’ ημίχρονο μείναμε στο 0-0. Δίνω οδηγίες στο ημίχρονο και μου βγαίνουν οι αλλαγές. Κερδίζουμε 3-0. Ορμάνε δέκα χιλιάδες Γιαννιώτες, με έχουνε σχίσει τις φανέλες και με πάνε σηκωτό στην Ομόνοια. Έχασα τη Ρούλα… “Πού είναι η γυναίκα μου;” ρωτάω τον κόσμο. “Ρε ποια γυναίκα σου, θα σε ρίξουμε στο σιντριβάνι” μου απαντούν. Για τέτοια αλλοφροσύνη μιλάμε». Το κρίσιμο βαθμολογικά παιχνίδι με τον Ηλυσιακό στην Αθήνα απασχόλησε την αστυνομία για το πού θα πάνε οι χιλιάδες φίλαθλοι του ΠΑΣ, αφού το γήπεδο στα Ιλίσια ήταν μικρό. Δύο συσκέψεις έγιναν στη ΓΑΔΑ για να βρεθεί λύση. Το ματς έγινε πρωί στο γήπεδο του Παναθηναϊκού στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Ο ΠΑΣ προκατέβαλε στον Ηλυσιακό το αντίτιμο των εισιτηρίων σε αριθμό ίσο με τη χωρητικότητα του γηπέδου του. Στο γήπεδο δεν έπεφτε καρφίτσα. Μεγάλη εμφάνιση του «Άγιαξ» και νίκη-θρίαμβος 4-0. Χαλασμός κόσμου στο κέντρο της Αθήνας.

Στην αγκαλιά των φιλάθλων «έφυγε» η κυρα-Φωφώ

Αλλά και στη συνέχεια που ανέβηκε η ομάδα στην Α’ Εθνική, από το 1974 και μετά, ο ΠΑΣ δεν αγωνίστηκε ποτέ σε άδειο γήπεδο. Γενικά τότε ήταν η εποχή του ποδοσφαίρου, με γεμάτα γήπεδα, καλύτερο θέαμα και χωρίς τα σημερινά προβλήματα. Συγκλονιστική είναι η ιστορία με την κυρα-Φωφώ Κωνσταντοπούλου που ξεψύχησε στην αγκαλιά των φιλάθλων ταξιδεύοντας μαζί τους τον Νοέμβριο του 1975 για την Αθήνα. Ήταν μια σεβάσμια κυρία, πραγματική αρχόντισσα, σύζυγος του Σπύρου Κωνσταντόπουλου, επί σειρά ετών προέδρου του Ατρόμητου Ιωαννίνων στη δεκαετία του ’50. Ο γιος της κυρα-Φωφώς, ο Γιώργος Κωνσταντόπουλος, ήταν πρόεδρος αρχικά του συνδέσμου φιλάθλων και στη διετία 1977-79 πρόεδρος του ΠΑΣ Γιάννινα, όπου τον έβγαλε στο Βαλκανικό Κύπελλο. Οι φίλαθλοι λάτρευαν σαν τη μάνα τους την κυρα-Φωφώ, που ήθελε να πηγαίνει στα εκτός έδρας μαζί τους. Ήταν 8 Νοεμβρίου του 1975, ημέρα Σάββατο, παραμονές του αγώνα με τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο. Δέκα λεωφορεία από τα Γιάννινα με φιλάθλους του ΠΑΣ ταξίδεψαν για Αθήνα. Μόλις άρχισε η επιβίβαση στα φέρι μποτ της γραμμής Αντιρρίου – Ρίου, η κυρα-Φωφώ έχασε τις αισθήσεις της και έφυγε από τη ζωή στην αγκαλιά των φιλάθλων. Ο θρήνος μεγάλος, τα δάκρυα ποτάμι. Διακόπηκε αρκετή ώρα η συγκοινωνία της πορθμιακής γραμμής που ένωνε τη Δυτική Ελλάδα με την Πελοπόννησο. Η μεγάλη γέφυρα «Χαρίλαος Τρικούπης» έγινε μεταγενέστερα στη δεκαετία του 2000. Με δάκρυα στα μάτια 500 φίλαθλοι της ομάδας αποχαιρέτησαν στο Αντίρριο τη σορό της κυρα-Φωφώς. Ο σαλπιγκτής έπαιξε τον ύμνο του ΠΑΣ και οι φίλαθλοι συνέχισαν το ταξίδι για τη Λεωφόρο, γιατί αυτό θα ήθελε και η αρχόντισσα, να μη μείνει ποτέ η ομάδα μόνη της. Ο γνωστός δημοσιογράφος Γιώργος Κυρούσης, που ταξίδευε στην Αθήνα με τους φιλάθλους, έγραψε για το συμβάν στον «Ηπειρωτικό Αγώνα» της Τρίτης 11 Νοεμβρίου 1975: «Βουβαμάρα έπεσε μεμιάς στα μέχρι τότε χαρούμενα πούλμαν του συνδέσμου φιλάθλων. Αισθητή η απουσία της και κενή η θέση της στο πρώτο πούλμαν της φάλαγγος. Τη θυμάμαι σαν τώρα, που μου έλεγε στα τόσα ταξίδια που κάναμε μαζί ακολουθώντας τον ΠΑΣ Γιάννινα: “Θέλω όταν πεθάνω να είμαι μέσα στο γήπεδο ή σε εκδρομή με τους φιλάθλους”. Εκπληρώθηκε η επιθυμία της. Χάθηκε ανάμεσα σε 500 φιλάθλους».

Στις ανόδους… καίγονταν τα Γιάννινα

^{Οι πανηγυρισμοί των φιλάθλων στην κεντρική πλατεία Ιωαννίνων το βράδυ της 18ης Ιουνίου 2000, όπου ο ΠΑΣ επέστρεψε ύστερα από 10 χρόνια στην Α’ Εθνική}

Έντονοι ήταν οι πανηγυρισμοί όταν η ομάδα ανέβαινε στην Α’ Εθνική. Ειδικά στην πρώτη άνοδο, τον Ιούνιο του 1974, η πόλη έμεινε άυπνη πολλές νύχτες λόγω των πανηγυρισμών. Την ημέρα που η ομάδα σφράγισε την άνοδο και έγινε η φιέστα στα Γιάννινα, οι φίλαθλοι πήραν τους παίκτες στους ώμους τους και τους περιέφεραν στους δρόμους της πόλης. Μαγική ήταν και η βραδιά στις 18 Ιουνίου 2000, όπου στο μπαράζ με το Αιγάλεω στο γήπεδο της ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια ο ΠΑΣ επέστρεψε στα σαλόνια του ελληνικού ποδοσφαίρου, μετά τα «πέτρινα χρόνια» μιας δεκαετίας. Τα χρόνια της απαξίωσης ήταν πολλά και η άνοδος έβγαλε τον κόσμο στους δρόμους και στις πλατείες. Μετά από πολλά χρόνια οι πανηγυρισμοί από τη Νέα Φιλαδέλφεια μεταφέρθηκαν στην πλατεία Ομονοίας. Πάνω από 10.000 φίλαθλοι μετακινήθηκαν με ένα κονβόι λεωφορείων και ΙΧ από τα Γιάννινα στην Αθήνα. Το βράδυ της ανόδου ο κόσμος ξεχύθηκε στους δρόμους, η πόλη φωταγωγήθηκε. «Κάηκε» το σύμπαν όταν γύρισε η αποστολή στα Γιάννινα. Στην κεντρική πλατεία στήθηκε πανηγύρι με τον ύμνο του Αλέκου Κιτσάκη. Σε ειδική εξέδρα έγινε η απονομή των μεταλλίων στους πρωταγωνιστές από τον δήμο Ιωαννιτών.

Έφτασαν μέχρι τη Νορβηγία!

^{Μέχρι στο Σκίεν της Νορβηγίας έφτασαν το καλοκαίρι του 2016 οι Γιαννιώτες. Το στιγμιότυπο είναι έξω από το ξενοδοχείο}

Το καλοκαίρι του 2016, παρά τα μνημόνια, την ανεργία, τη μεγάλη οικονομική κρίση, οι φίλαθλοι του ΠΑΣ έφτασαν μέχρι το Σκίεν της Νορβηγίας, πανηγυρίζοντας την πρόκριση στην επόμενη φάση. Νέο ταξίδι στην Ολλανδία για το παιχνίδι με την Άλκμααρ. Τότε οι Ολλανδοί, γεμάτοι απορία, ρωτούσαν γιατί λένε τον ΠΑΣ «Άγιαξ της Ηπείρου» και τι σχέση μπορεί να έχει με τον δικό τους Άγιαξ. Δυστυχώς το επαναληπτικό παιχνίδι δεν έγινε στα Γιάννινα, επειδή το στάδιο «Ζωσιμάδες» δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις, αλλά στο γήπεδο του Ατρόμητου στο Περιστέρι. Γεμάτες και πάλι οι εξέδρες με φιλάθλους του ΠΑΣ. Συγκλονιστική η ατμόσφαιρα. Οι παίκτες της Άλκμααρ πήγαν και χειροκρότησαν τους φιλάθλους του ΠΑΣ, εκφράζοντας τον θαυμασμό για τα χιλιόμετρα που έκαναν. Θετικά ήταν και τα σχόλια στην επίσημη ιστοσελίδα της ολλανδικής ομάδας, με ανάρτηση και της φωτογραφίας με τους Γιαννιώτες φιλάθλους. Μεγαλύτερη επιβράβευση από αυτήν δεν θα μπορούσε να υπάρξει.

Ιστορίες που μοιάζουν με παραμύθι

^{Ο πρόεδρος Μάνθος Κολέμπας στις αγκαλιές των φιλάθλων το βράδυ της ανόδου το 2000 στη Νέα Φιλαδέλφεια}

Συγκλονιστικές ιστορίες που μοιάζουν με παραμύθι, αλλά είναι γεγονότα που κατέγραψε η Ιστορία. Αληθινά σενάρια που έγραψε η ίδια η ζωή. Η θρυλική ομάδα της Ηπείρου είχε και έχει πιστούς φιλάθλους, που δεν την άφησαν και δεν θα την αφήσουν μόνη ποτέ, όπως λένε και τα συνθήματα της εξέδρας. Οι πρόεδροι, οι διοικήσεις, οι παίκτες και οι προπονητές έρχονται και φεύγουν, αλλά ο κόσμος της Ηπείρου μένει πάντα στις επάλξεις. Πολλοί νεαροί, φίλοι της ομάδας, πολλές φορές στο διαδίκτυο γράφουν και αναρωτιούνται: «Αλήθεια, τι σημαίνει ΠΑΣ Γιάννινα;». Αν διαβάσουν με προσοχή αυτό το αφιέρωμα, θα καταλάβουν ότι ΠΑΣ Γιάννινα σημαίνει κόσμος και Ιστορία.