Δεν «φταίει» μόνο ο Μαρτίνς για το «Φορτούνης-Βαλμπουενά» μαζί...

Για τρίτη φορά φέτος ο Ολυμπιακός δε νίκησε στη Super League, με το αποτέλεσμα να είναι πάλι ισόπαλο. Και πάλι 1-1. Με τη διαφορά ότι αυτή η ισοπαλία ήταν η πιο δύσκολη, σε σχέση με εκείνη στα Γιάννενα (η ισοφάριση στο γκολ του ΠΑΣ είχε έρθει πολύ νωρίτερα) και στο ντέρμπι με την ΑΕΚ (ο Ολυμπιακός είχε προηγηθεί τότε και εκείνος ισοφαρίστηκε).

Η εντύπωση που έμεινε στο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ ήταν - με βάση την εικόνα του δεύτερου μέρους - ότι ο Ολυμπιακός είχε την τύχη με το μέρος του για να διατηρήσει το αήττητο και το +10. Επειδή ο ΠΑΟΚ έβαλε το γκολ, ισοφαρίστηκε ενώ δεν είχε απειληθεί από τους Πειραιώτες, αλλά και έχασε την ευκαιρία με το δοκάρι του Τζόλη. Βέβαια θα είναι... ξεχασιάρης όποιος δεν αναφέρει το δοκάρι του Εμβιλά μόλις στο 14΄και παραγνωρίσει ότι θα βλέπαμε άλλο ματς στην περίπτωση που ο Ολυμπιακός είχε εκείνος ανοίξει το σκορ. Ενδεχομένως θα βλέπαμε αλλιώς και την απόφαση του Πέδρο Μαρτίνς να χρησιμοποιήσει στην 11αδα σε ένα τέτοιο ντέρμπι τον Ματιέ Βαλμπουενά και τον Κώστα Φορτούνη.

Ο Πορτογάλος κατηγορήθηκε ότι ρίσκαρε υπερβολικά με αυτή την επιλογή. Βέβαια το ρίσκο είχε να κάνει με τα αμυντικά προβλήματα που θα αντιμετώπιζε ο Ολυμπιακός λόγω αυτής της συνύπαρξης. Και το πρόβλημα στο κέντρο.

Κάτι τέτοιο στο πρώτο ημίχρονο δε φάνηκε. Αυτό που φάνηκε ήταν ότι τόσο ο Φορτούνης όσο (κυρίως) ο Βαλμπουενά δεν ήταν στα καλύτερά τους. Όχι ανασταλτικά. Δημιουργικά. Κι εκεί ήταν το θέμα, διότι ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να είχε κάνει περισσότερα στην επίθεση από την τριπλή φάση με τον Εμβιλά. Και γι΄αυτό δε φταίει τόσο ο Μαρτίνς όσο οι Ματιέ, Φορτούνης, αλλά φυσικά και ο Ελ Αραμπί με τον Βρουσάι που ήταν μπροστά, όπως και ο Καμαρά που δεν είχε τη συνήθη επιθετική συνεισφορά πέραν του καλού σουτ στην περίφημη φάση του 14΄.

Ο Μαρτίνς ξεκάθαρα επέλεξε να βάλει μαζί τους δύο ποιοτικότερους παίκτες του, πρώτον επειδή αμφότεροι ήταν σε εξαιρετική κατάσταση πριν από αυτό το παιχνίδι και δεύτερον γιατί ήθελε να στείλει ξεκάθαρο μήνυμα στον ΠΑΟΚ ότι πήγε στην Τούμπα για να νικήσει κι όχι να προφυλάξει την ισοπαλία. Είχε δει προφανώς και ότι ο Βόλος παίζοντας πολύ επιθετικά πριν από λίγες μέρες είχε δημιουργήσει μεγάλη αναστάτωση στην άμυνα του ΠΑΟΚ. Και περίμενε ότι θα μπορούσε να κάνει το ίδιο, βάζοντας τα επιθετικά όπλα του από την αρχή. Για να κυριαρχήσει.

Κάτι τέτοιο δε συνέβη. Αλλά δε σημαίνει ότι η ιδέα, επειδή απέτυχε, δεν ήταν καλή ή δεν είχε βάση. Ήταν μια απόφαση που δεν βγήκε. Κι ο Μαρτίνς το ανακάτεψε πολύ το ματς, τόσο στο 0-0 (με τις αλλαγές θέσεων στους εξτρέμ), στο 1-0 (με το 4-4-2 για να πιέσει όσο γινόταν για την ισοφάριση) και στο 1-1 (με το 4-3-3 για να δέσει το κέντρο).

Και όσο το σκέφτομαι, η επιλογή που δεν «βγήκε» για Φορτούνη και Βαλμπουενά μαζί, θα μπορούσε τώρα να είχε κριθεί σούπερ αν έβαζε το γκολ ο Εμβιλά. Και το 4-4-2 να είχε κριθεί «πατάτα» αν δεν ισοφάριζε ο στόπερ Μπα από το κόρνερ του... Φορτούνη (κερδισμένο έξυπνα από τον ίδιο). Όπως επίσης το 4-3-3 να είχε κριθεί απαράδεκτα συντηρητικό στο τέλος, αν είχε μπει το δοκάρι του Τζόλη! Και τώρα να λέγαμε ότι ο Μαρτίνς έπρεπε να είχε κρατήσει μέσα τον... Βαλμπουενά για να κάνει την ανατροπή!!!

Δε βρίσκεις άκρη... Το θέμα είναι ότι έστω και στα «άσχημά» τους, ο Μαρτίνς και ο Ολυμπιακός είναι στο +10 από Γκαρσία και ΠΑΟΚ. Και δεν έχασαν ούτε σε ένα τέτοιο ντέρμπι, με τη μία ομάδα να «παίζει ρέστα» και την άλλη να έχει τη δυνατότητα να είναι πιο χαλαρή...