ΡαντζΕΠΟβιτς!

Δεν ήταν μόνο ότι ο Ολυμπιακός ήθελε να αποδείξει ότι δεν έβλεπε αυτό το Κύπελλο ως... κυπελλάκι, για να δικαιολογηθεί σε περίπτωση που το έχανε. Ούτε απλά για να κλείσει την περασμένη σεζόν με τον ιδανικότερο τρόπο, καθώς μετά την επιστροφή στο πρωτάθλημα και την πορεία στην Ευρώπη, το νταμπλ θα ήταν πράγματι το ιδανικό φινάλε. Δεν ήταν μόνον ότι το 28ο Κύπελλο και το 18ο νταμπλ αποτελούσε στόχο ιστορίας. Όπως κάθε τρόπαιο που διεκδικεί κάθε χρόνο η ομάδα του Πειραιά. Ούτε ότι ο Μαρινάκης ήθελε προσωπική νίκη επί του Μελισσανίδη, ο Μαρτίνς να συνεχίσει να κερδίζει την ΑΕΚ ή οι παίκτες του Ολυμπιακού που αγωνίστηκαν να επιβεβαιώσουν ότι είναι οι καλύτεροι. Ακόμη κι αν δεν είναι βασικοί στον Ολυμπιακό.

Αυτό το τρόπαιο ήταν ξεχωριστό, απλά και μόνο με όσα συνέβησαν μέχρι να διεξαχθεί ο συγκεκριμένος τελικός. Με τις αλλαγές στις έδρες και στις ημερομηνίες, με τα ανεκδιήγητα που σημειώθηκαν σε διάφορους τομείς. Με την κατά περίσταση αποδοχή των εισηγήσεων της FIFA και της UEFA και την ρίψη τους στον κάλαθο των αχρήστων όποτε «έπρεπε» αυτό να συμβεί. Με όσα συνέβησαν στο θέμα της ασθένειας του Λοβέρα και των απαράδεκτων σχολιασμών σχετικά με τη στάση του Ολυμπιακού στην αντιμετώπιση των κρουσμάτων. Αλλά και το θέμα της υγείας του ίδιου του παίκτη.

Ήταν ένας τελικός της πλάκας και της επιβεβαίωσης. Είχε πλάκα για όσα έγιναν μέχρι την τελευταία στιγμή με τις προσκλήσεις εισόδου στο γήπεδο των τοπικών αρχών και τελικά την απουσία από την απονομή ακόμη και των απολύτως υπευθύνων για τη διοργάνωσης. Είχε επιβεβαίωση ότι ο Ολυμπιακός των απουσιών και της απαγόρευσης να καλυφθούν σοβαρά κενά με τις μεταγραφές εξακολουθεί να είναι η καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα. Ήταν μια ξεχωριστή νίκη που θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερη βάσει ευκαιριών, αλλά ακόμη κι έτσι, με ένα μόνο γκολ να είναι καθοριστικό, δεν άλλαξε κάτι. Δίνει και ευκαιρία για τον ιδανικότερο τίτλο: ΡαντζΕΠΟβιτς...

Δεν λέει κανείς ότι και ο Ολυμπιακός είχε τις δικές του ευθύνες για όσα απαράδεκτα συνέβησαν ώστε ο τελικός του Κυπέλλου να γίνει Σεπτέμβρη αντί για Ιούλη. Είχε, όμως, σαφώς τις λιγότερες. Και φώναξε πάρα πολύ μέχρι να γίνει αυτό το ματς με όσο το δυνατό λιγότερες παρατυπίες. Σεβάστηκε περισσότερο από τον καθένα το ίδιο το ποδόσφαιρο. Ειδικά ο προπονητής και οι ποδοσφαιριστές του σεβάστηκαν πολύ περισσότερο τον ίδιο το θεσμό, απ' όσους τον διοργανώνουν. Γι΄αυτό ήταν εκεί και σήκωσαν την κούπα με ενθουσιασμό, ενώ οι άλλοι δεν ήταν.

Ήταν ένας τελικός ΡαντζΕΠΟβιτΣ... Ας είναι ο επόμενος, αλλιώτικος...