Εκλεκτικές Συγγένειες...

Όλοι οι μείζονες Αμερικανοί πεζογράφοι του παρελθόντος στάθηκαν πάντα με κριτική διάθεση απέναντι σε αυτό που τόσο εύστοχα αποκαλείται «αμερικανικό όνειρο» και το αποδόμησαν πλήρως, είτε με τον μεταφυσικό τρόπο του Φιτζέραλντ στον Μεγάλο Γκάτσμπυ είτε με τη δραματική ένταση του Φώκνερ στα μεγάλα μυθιστορήματά του.

Τελευταίος όλων ο Τζόναθαν Φράνζεν προέβη σε ευθεία καταγγελία του αμερικανικού ονείρου και της κοινωνίας που το δημιούργησε. Με τη συνέπεια ευσυνείδητου λογιστή ανέλαβε συνειδητά να καταγράψει το λογιστικό μέρος της αμερικανικής καθημερινότητας.

Παιδί των μεσοδυτικών πολιτειών ο Φράνζεν ανακάλυψε σε αυτές τη δική του Γιοκναπατάφα. Αντιλήφθηκε ωστόσο ότι σε μια εποχή που ευδοκιμούν οι αριθμοί, θα φάνταζε αθεράπευτα αθώο να αφηγηθεί κανείς ξανά την αμερικανική πραγματικότητα με τον τρόπο του Φώκνερ ή του Φιτζέραλντ.