Ο Προυστ και το μυστήριο της σονάτας του Βιντέιγ

Αν υπάρχει ένα μυθιστόρημα που θα μπορούσε να χαρακτηρίσει τον εικοστό αιώνα, αυτό θα ήταν χωρίς αμφιβολία το «Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο», και ας μην είναι ένα μυθιστόρημα με την αυστηρή έννοια του όρου.

Στο αχανές ιμπρεσιονιστικό τοπίο των αφηγήσεών του ο Προυστ εντοίχισε αινιγματικές ψηφίδες και πρόσωπα που θα μας απασχολούν εσαεί, στην προσπάθειά μας να τα αποκρυπτογραφήσουμε στον κόσμο της πραγματικότητας.

Γρίφος για δυνατούς λύτες παραμένει ασφαλώς η σονάτα Βιντέιγ, «σονάτα για πιάνο και βιολί» αντί για «βιολί και πιάνο», όπως συνηθίζουμε να λέμε σήμερα, κάτι που μας πηγαίνει αμέσως στον ξεχασμένο Γκιγιώμ Λεκέ ο οποίος ορίζει την σύνθεσή του με τον παλιό τρόπο: «σονάτα για πιάνο και βιολί». Η δομή της σονάτας αυτής πάντως φαίνεται πως είναι παρμένη από μια άλλη μουσική ιδιοφυία, τον Σεζάρ Φρανκ. Ο Λεκέ υπήρξε ένας από τους «καταραμένους» μαθητές του Σεζάρ Φρανκ και πέθανε από τυφοειδή πυρετό στα είκοσι τέσσερά του χρόνια. Η σύνδεσή του με την Προυστική μυθολογία τον ξαναφέρνει με δραματικό τρόπο στην επικαιρότητα.

^{Γκιγιώμ Λεκέ}