Ο Μπωντλαίρ ήθελε να τον καταλαβαίνουν

«Ο Μπωντλαίρ ήθελε να τον καταλαβαίνουν» επισημαίνει ο Μπένγιαμιν για τον Γάλλο ποιητή των Ανθέων του Κακού. Δεν είναι τυχαία η αποστροφή Hypocrite lecteur, -mon semblable, - mon frère! O Μπωντλαίρ αντιλαμβανόταν πως η ποίηση είναι μια συνωμοτική δράση, δεν είναι κοινός τόπος. Γνώριζε επίσης ότι ο αναγνώστης είναι το πιο ακατανόητο πλάσμα, πιο ακατανόητο και από τον ίδιο τον δημιουργό. Ένας φευγαλέος ενθουσιασμός, μια συγκίνηση, μια επιδοκιμασία που δεν θα διαρκέσει παρά ελάχιστα. Ύστερα όλα ξαναβρίσκουν την κανονική τους μορφή. Όλοι επιστρέφουν στην καθημερινότητα που μας καταπίνει.

Ο Μπωντλαίρ ήξερε επίσης, όπως σωστά επισημαίνει ο Μπένγιαμιν, πως το έργο του δεν θα είχε άμεση ανταπόκριση από το κοινό. Ο αναγνώστης του θα τον έβρισκε μέσα στα χρόνια, δοκιμάζοντας εκείνη την ευχάριστη έκπληξη που νιώθει κανείς όταν βρίσκει στο δρόμο κάτι πολύτιμο.

Ο Μπωντλαίρ όπως και ο Καβάφης ανήκουν σε ένα μέλλον που δεν τους εμπεριέχει σαν πραγματικές υπάρξεις κι οι αναγνώστες που θα κερδίσουν με τα χρόνια συμμετέχουν στο παιχνίδι της υποκρισίας αλλά και στην αδελφοσύνη που χαρίζει η τέχνη, αυτή «η αρχαία βιομηχανία του ωραίου».