Οι "Σέρρες" του Γιώργου Καπουτζίδη αλλάζουν σελίδα στην ελληνική τηλεόραση

O Οδυσσέας που ζει στην Αθήνα επιστρέφει στον τόπο καταγωγής του, τις Σέρρες, για το μνημόσυνο της μητέρας του, αλλά αναγκάζεται να παρατείνει τη διαμονή του ώστε να φροντίσει τον άρρωστο πατέρα του, Λευτέρη, με τον οποίο έχουν μια αποξενωμένη σχέση. Έτσι, δύο ξένοι στο ίδιο σπίτι, στην ίδια πόλη, ξεκινούν από το μηδέν να ανακαλύψουν ξανά ο ένας τον άλλον. Αυτή είναι με λίγα λόγια η υπόθεση της νέας σειράς του Γιώργου Καπουτζίδη, "Σέρρες", μιας ιστορίας που παρακολουθείται με χαμόγελο αλλά και με δάκρυα. Το ερώτημα αν πρόκειται για κωμωδία ή δράμα είναι δύσκολο να απαντηθεί. Οι "Σέρρες", ως μία από τις πιο γνωστές καρκινικές λέξεις (λέξεις που διαβάζονται και ανάποδα), μας δίνουν τη δυνατότητα για πολλές αναγνώσεις.

Γυρισμένη ως επί το πλείστον στις Σέρρες, η σειρά του Γιώργου Καπουτζίδη, σε (απολαυστικά και ανεπιτήδευτα φωτεινή) σκηνοθεσία του Σταμάτη Πατρώνη, φέρνει για πρώτη φορά στην ελληνική οθόνη έναν γκέι χαρακτήρα ως πρωταγωνιστικό ήρωα. Κόντρα σε ό,τι έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε από την απεικόνιση των γκέι μέχρι τώρα στην οθόνη, ο Οδυσσέας δεν δυσκολεύεται να ανακαλύψει τον σεξουαλικό του προσανατολισμό, ούτε ζορίζεται να αποκαλυφθεί ή να κρυφτεί από γνωστούς και φίλους. Η συμφιλίωσή του με τον πατέρα του έπειτα από χρόνια είναι αυτή που μπαίνει στο προσκήνιο: είναι ξεκάθαρο πως οι δυο τους αγαπιούνται βαθιά, έχουν ξεχάσει όμως τον τρόπο να το δείχνουν. Με παλιές νοοτροπίες και ένα γενικότερο "τι θα πει ο κόσμος" να πλανάται πάνω από κάθε κίνηση, χτίζεται μεν το προφίλ ενός συντηρητικού πατέρα που δυσκολεύεται να αποδεχθεί τον γιο του, στην ουσία, όμως, βλέπουμε έναν παγιδευμένο άνθρωπο που θα πρέπει να προσπαθήσει περισσότερο από ποτέ να εκφράσει επιτέλους τα συναισθήματά του. Ο γιος του Οδυσσέας θα είναι τελικά αυτός που θα τον βοηθήσει να το καταφέρει και να δει τη ζωή με άλλα μάτια, πρώτα για το δικό του καλό και μετά για τη μεταξύ τους σχέση.

Είτε σε απολαυστικά αστείους διαλόγους και "αμήχανες" καταστάσεις είτε σε βαθιά συγκινητικά βουβά βλέμματα, η δυναμική της σχέσης του Οδυσσέα (του τόσο πρόωρα χαμένου Πάνου Νάτση) με τον πατέρα του Λευτέρη (που ενσαρκώνει με απόλυτη προσήλωση ο συγκλονιστικός Γιώργος Γάλλος) είναι πραγματικά καθηλωτική. Η ολοζώντανη γραφή του Καπουτζίδη σε αυτή την ιστορία αυτογνωσίας και συμφιλίωσης φυσικά συμβάλλει τα μέγιστα, με τις αγαπημένες, ξεκαρδιστικές, κοφτερές του ατάκες να ξεχωρίζουν. Έρχονται όμως και στιγμές που, μέσα από απόλυτα φυσικούς διαλόγους και μονολόγους, τα δάκρυα θα ανέβουν αβίαστα στα μάτια. Και αυτό αποδεικνύει πως ο Γιώργος Καπουτζίδης είναι ένας αυθεντικά ευφυής σεναριογράφος, με το σπάνιο ταλέντο να μεταδίδει το συναίσθημα (εδώ το προσωπικά δικό του, μιας και οι "Σέρρες" μοιάζουν με μια μικρή κατάθεση ψυχής) με περίσσια ευκολία πρώτα στην πένα του και μετά στην οθόνη της τηλεόρασης.

Το… παράδοξο είναι ότι οι "Σέρρες" δεν έρχονται στην κλασική οθόνη της tv, αλλά αποκλειστικά στο συνδρομητικό ΑΝΤ1+, μια εμπορικά έξυπνη κίνηση για το λανσάρισμα της νέας πλατφόρμας, που όμως αφήνει ένα μεγάλο κενό στον τηλεοπτικό χάρτη. Είναι πολλά αυτά που λείπουν από την ελληνική τηλεόραση και ένα από αυτά είναι η πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που ο Γιώργος Καπουτζίδης καταγράφει στις "Σέρρες" του, κάνοντάς μας να γελάμε όχι για να την ξεχάσουμε/καλύψουμε/προσπεράσουμε, αλλά για να την κατανοήσουμε στη ρίζα της και να προσπαθήσουμε με ευγένεια, ψυχραιμία, υπομονή –και γιατί όχι αυτοκριτική– να τη διαχειριστούμε.

Πηγή: athinorama.gr