Χάρης Τζωρτζάκης: «Δεν μπορείς να συνδεθείς με παίκτες-κομήτες που έρχονται και φεύγουν»

Συνέντευξη στον ΘΕΜΗ ΣΙΝΑΝΟΓΛΟΥ

Τον παρακολουθώ στα σόσιαλ μίντια, «κουβαλάει» μαζί του πολύ κόσμο, έχει οξύτατη πένα, δεν χαρίζεται. Είναι ο ηθοποιός Χάρης Τζωρτζάκης. Είδα ένα χιουμοριστικό βίντεο που έκανε για τον τοκετό της γυναίκας του και ξετρελάθηκα. Αναζητήστε το, είναι καταπληκτικό.

Η συνέντευξη δημοσιεύθηκε στο «ΦΩΣ» στις 23/4/2022

Έλα να πιάσουμε από την αρχή τους αναγνώστες. Ολυμπιακός μού είπες ότι είσαι από πάππου προς πάππου. Πού γεννήθηκες; Πού μεγάλωσες;

Ο παππούς μου ο συνονόματος γεννήθηκε στην Κρήτη το 1904. Ήρθε στον Πειραιά δεκατεσσάρων χρόνων. Έζησε στην Παλιά Κοκκινιά, όπου έφτιαξε ένα ταβερνάκι με ρετσίνα και μεζέδες. Δίπλα έμενε ο μέγας Μάρκος Βαμβακάρης, ήταν φίλοι με τον παππού μου. Από τότε είμαστε Ολυμπιακοί. Βαριά κληρονομιά. Εγώ γεννήθηκα στην Παλιά Κοκκινιά, αλλά πολύ γρήγορα μετακομίσαμε στην πλατεία Μέμου στον Κορυδαλλό.

Πώς ήταν τα πρώτα σου οπαδικά χρόνια; Ολυμπιακός και Προοδευτική; Τα «πέτρινα χρόνια»;

Γεννήθηκα το 1985. Έζησα τα «πέτρινα χρόνια». Θυμάμαι πήγαινα στο σχολείο και μου κάνανε καζούρα οι ΑΕΚτζήδες και οι Παναθηναϊκοί. Δεν με ένοιαζε όμως, εγώ τον Ολυμπιακό τον λάτρευα. Ξέρεις, για μένα ο Ολυμπιακός δεν είναι οι νίκες. Βλέπω τα νέα παιδιά που γαλουχήθηκαν μόνο στις νίκες και στα πρωταθλήματα και με την πρώτη στραβή γυρίζουν την πλάτη στην ομάδα. Εγώ δεν είμαι από αυτούς. Εγώ αγάπησα τον Ολυμπιακό όταν δεν παίρναμε πρωταθλήματα. Άλλα πράγματα είναι αυτά που με εμπνέουν. Το πάθος και η αυταπάρνηση των παικτών για την υπέρβαση. Το ωραίο επιθετικό ποδόσφαιρο. Η γοητεία που ασκούσε το να αγαπάς την ομάδα του λιμανιού, των φτωχογειτονιών του Πειραιά και του Περάματος. Θυμάμαι, έκανα πλάκα με τα ξαδέρφια μου που έμεναν στο Χαλάνδρι και ήταν Παναθηναϊκοί. «Εμείς οι φτωχοί είμαστε Ολυμπιακοί» τους έλεγα. Στα χρόνια μας χάθηκε ο ρομαντισμός αυτός. Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο οι ομάδες λειτουργούν ως ανώνυμες εταιρείες και οι οπαδοί ως ιδιωτικοί στρατοί των μεγαλοεπενδυτών. Ξεχάσαμε τις ρίζες μας. Εγώ όταν βλέπω τον Ολυμπιακό μού έρχεται η μυρωδιά της ρετσίνας του παππού μου.

Γιατί οι Κορυδαλλιώτες έχουν τέτοιο πάθος με τον Ολυμπιακό και την Προοδευτική;

Εντάξει, η Προοδευτική είναι η ομάδα του Κορυδαλλού. Τότε οι σύνδεσμοι ήταν πάνω-κάτω στο ίδιο κτίριο στην πλατεία Μέμου. Εγώ θυμάμαι όταν με ρωτούσαν τι ομάδα είμαι έλεγα πρώτα Ολυμπιακός και μετά Προοδευτική. Όταν πήραμε πρώτη φορά πρωτάθλημα μετά τα πέτρινα χρόνια συνέπεσε με την άνοδο της Προοδευτικής στην 'Α Εθνική. Φαντάζεστε τι γλέντι στήθηκε στην πλατεία!

Έχεις ζήσει σκηνικά βίας στις πλατείες με Ιωνικούς; Για πες περιστατικά.

Ήταν δύσκολα χρόνια τότε. Τα ξαδέρφια μου ζούσαν στη Νίκαια και πήγαινα εκεί συχνά. Υπήρχε μεγάλη έχθρα τότε. Εγώ ήμουν παιδάκι και φοβόμουν να πάω από τη μία πλατεία στην άλλη. Εκατέρωθεν όμως υπήρχε βία. Θυμάμαι περιστατικό που είχαν ρίξει οινόπνευμα σε ένα παιδί και το είχαν ανάψει με φωτιά. Αδιανόητα πράγματα.

Είδα ένα βιντεάκι σου στο ίντερνετ για την σύλληψη και τη γέννα του παιδιού σου και ξετρελάθηκα. Πολύ χιούμορ, καταπληκτική ερμηνεία. Πες μου τον τίτλο, πώς θα το βρουν οι αναγνώστες στο youtube.

Ονομάζεται «Στον ψυχολόγο» και είναι μια παραγωγή του 20/20mag. Μπορεί να τη βρει κανείς στο YouTube. Μιλάω για πραγματικά περιστατικά της ζωής μου σαν να τα έλεγα στον ψυχολόγο μου. Ιστορίες καθημερινής τρέλας δηλαδή..

Γιατί ένιωσες την ανάγκη να το κάνεις αυτό;

Γιατί το κόνσεπτ του «ψυχολόγου» μού δίνει την ελευθερία να εκφραστώ χωρίς ταμπού και χωρίς τον αυτοπεριορισμό του πολίτικαλ κορέκτ. Γιατί στον ψυχολόγο τα λες όλα…

Δώσε μου ένα σύντομο βιογραφικό για τον πρόλογό μου, θέατρο, τηλεόραση, τι έχεις κάνει.

Σπούδαζα Φυσικός στα Γιάννενα, αλλά τα παράτησα για να ασχοληθώ με το θέατρο. Αποφοίτησα από τη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών το 2010 και έκτοτε εργάζομαι ως επαγγελματίας ηθοποιός. Έχω συνεργαστεί επί πέντε χρόνια με το Εθνικό Θέατρο, κατόπιν στο ελεύθερο θέατρο και στην τηλεόραση.

Παραστάσεις;

Βασιλιάς Ληρ, Γλάρος, Vitrioli, Θάνατος του εμποράκου, Μεφίστο είναι μερικά από τα έργα που αγάπησα πολύ. Πέρυσι φτιάξαμε ένα θερινό σινεμά, του οποίου τα έσοδα δόθηκαν στους πυρόπληκτους της Βόρειας Εύβοιας.

Πέρασαν πείνα οι ηθοποιοί με την κρίση μετά την πανδημία. Θεωρείς τον εαυτό σου άτυχη γενιά ηθοποιού;

Ανέκαθεν το επάγγελμα του ηθοποιού ήταν από τα πιο κακοπληρωμένα. Βλέπει ο κόσμος τους πρωταγωνιστές του σινεμά και της τηλεόρασης και έχει την εντύπωση ότι οι ηθοποιοί ζούμε πλουσιοπάροχα. Εγώ έπειτα από δώδεκα χρόνια καριέρας μετά βίας παίρνω ένα χιλιάρικο τον μήνα και αυτό μονάχα για τους μήνες που διαρκεί η παράσταση. Οι πρόβες για παράδειγμα, που συνήθως διαρκούν δυο μήνες, είναι συνήθως απλήρωτες στο ελεύθερο θέατρο. Όπως και να έχει, κανένας δεν έγινε καλλιτέχνης για τα φράγκα.

Σκέφτηκες να τα παρατήσεις; Ασχολήθηκες με κάτι άλλο;

Έχω φτιάξει με τη σύζυγό μου έναν μικρό ξενώνα στη Νότια Εύβοια. Από εκεί συντηρούμε οικονομικά την οικογένειά μας. Έχω σκεφτεί πολλές φορές να τα παρατήσω, κυρίως επειδή νιώθω ανεπαρκής. Ξέρεις, είναι δύσκολο πράγμα η υποκριτική. Αν νιώθεις ότι έχεις κατακτήσει κάτι, οφείλεις να το αναιρέσεις και να ξεκινήσεις από την αρχή. Μόνο έτσι θα βελτιώνεσαι συνεχώς. Αλλιώς επαναλαμβάνεσαι. Το ίδιο συμβαίνει και στο ποδόσφαιρο. Οι μεγάλοι ποδοσφαιριστές διαρκώς εξελίσσουν τον τρόπο παιχνιδιού τους.

Έχεις βιώσει περιστατικά σεξουαλικής επίθεσης στον χώρο; Κατάχρηση εξουσίας;

Σεξουαλική επίθεση όχι, δεν έχω βιώσει. Μπήκα άλλωστε στο θέατρο έχοντας ήδη ζήσει μόνος μου κάποια χρόνια και είχα την εμπειρία και τα εφόδια να αντιπαρατεθώ σε οτιδήποτε το παραβιαστικό. Κατάχρηση εξουσίας όμως έχω βιώσει πολλές φορές, κυρίως στο ξεκίνημα της καριέρας μου. Τώρα πλέον όλοι ξέρουν ότι για να δουλέψω μαζί τους οφείλουν να με σέβονται, όπως άλλωστε το ίδιο κάνω κι εγώ.

Τα γνωστά ονόματα από τον χώρο του θεάτρου που έμπλεξαν για σεξουαλικές παρενοχλήσεις, βιασμούς, κατάχρηση εξουσίας, ήταν γνωστά πριν αποκαλυφθούν; Τα είχατε ακούσει τα ονόματά τους ότι εμπλέκονταν σε τέτοια σκηνικά;

Έχω τοποθετεί πολλάκις στο παρελθόν για αυτά τα περιστατικά.

Εκφέρεις δημόσια σκληρές απόψεις μερικές φορές για θέματα πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά, παίρνεις θέση. Δεν φοβάσαι μην σου στοιχίσει σε δουλειές;

Τι να φοβάμαι, Ολυμπιακός είμαι.. (χαμογελάει). Πέρα από την πλάκα, όχι, δεν φοβάμαι. Όλα τα πράγματα στη ζωή έχουν κόστος, τίμημα. Δεν γίνεται να τα έχουμε όλα. Εγώ επιλέγω να εκτίθεμαι και να παίρνω θέση για κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα. Το θεωρώ χρέος μου ως πολίτης. Φυσικά οι θέσεις μου πολλές φορές δεν είναι αρεστές και υφίσταμαι αποκλεισμό από συγκεκριμένα κέντρα εξουσίας, αλλά πιο πολύ ως παράσημο το παίρνω. Αν δεν μιλάμε εμείς που έχουμε δημόσιο βήμα, αν δεν συμπαρασταθούμε σε συμπολίτες μας που υφίστανται αδικία από την εξουσία, τότε ποιος ο λόγος να είμαστε καλλιτέχνες. Πώς θα εκστομίσω στο θέατρο τον λόγο του Αισχύλου, του Σαίξπηρ, του Τσέχοφ αν φοβάμαι στη ζωή να τοποθετηθώ για τα πιο απλά; Δεν είμαι διαφημιστής του Instagram... Ηθοποιός είμαι.

Σε ποιο χώρο ανήκεις πολιτικά; Αριστερά πού;

Δεν «ανήκω» σε κανέναν. Τοποθετώ τον εαυτό μου στον «ελευθεριακό» χώρο και πορεύομαι σύμφωνα με τις αξίες της αλληλεγγύης, του αντιφασισμού και της «Καστοριαδικής» αυτονομίας.

Μπορεί να ζήσει σήμερα ένας ηθοποιός που δεν έχει κάνει βαρύ όνομα από τις προηγούμενες δεκαετίες; Πες μου για τους λογαριασμούς στο ρεύμα.

Πολύ δύσκολα, αν και τα τελευταία χρόνια με την επιστροφή της μυθοπλασίας στην ελληνική τηλεόραση έχουν ανοίξει κάπως οι δουλειές και βρίσκουν δουλειά πολλοί συνάδελφοι για να βιοποριστούν.

Τι γνώμη έχεις για τον πρόεδρο του σωματείου, τον Μπιμπίλα, που έπαιξε με τον Σεφερλή, και για αυτά που είπε ο Σεφερλής; Είναι Τέχνη και σιωπούμε στην Τέχνη; Ή όχι;

Ο Μπιμπίλας είναι άνθρωπος που έχει προσφέρει στους συναδέλφους του και στο σωματείο. Έχει πορεία πολλών χρόνων στο θέατρο. Δεν θα έπαιζα ποτέ σε κάποιο έργο του Σεφερλή, γιατί απεχθάνομαι το αγοραίο και κακόγουστο χιούμορ, αλλά δεν μπορώ να κρίνω έναν συνάδελφο για την επιλογή του. Δεν φοράω τα παπούτσια του και δεν ξέρω τι ανάγκες έχει ο καθένας. Είμαι υπέρμαχος της ελευθερίας του λόγου ακόμη και αν διαφωνώ μέχρις εσχάτων με το περιεχόμενο. Ο Σεφερλής έχει κάθε δικαίωμα να λέει και να κάνει ό,τι θέλει στις παραστάσεις του και θα υπερασπιστώ το δικαίωμά του στην ελευθερία της έκφρασης, γιατί έτσι υπερασπίζομαι το δικαίωμα όλων στην ελευθεροστομία. Δεν υπάρχουν αλά καρτ δικαιώματα ξέρεις. Δεν γίνεται δηλαδή να φιμώνουμε κάποιον επειδή διαφωνούμε με αυτά που λέει. Η μόνη κόκκινη γραμμή είναι όταν κάποιος θέλει να προωθήσει τον φασισμό. Εκεί είναι η κόκκινη γραμμή για μένα. Ξέρετε, αν αρχίσουμε να λογοκρίνουμε ο ένας τον άλλον, στο τέλος κανένας μας δεν θα μπορεί να μιλάει ελεύθερα.

Τα όσα ζούμε τα τελευταία χρόνια, κρίση οικονομική, πανδημία, πόλεμοι, πόσο δύσκολο κάνουν το έργο ενός κωμικού ηθοποιού; Έχεις όρεξη για αστεία; Ο κόσμος έχει διάθεση;

Θεωρώ το χιούμορ σπουδαίο προσόν ενός ανθρώπου. Για να κάνεις υψηλό χιούμορ όμως και όχι χαζοαστειάκια τηλεοπτικού τύπου, πρέπει πρώτα να μπορείς να αυτοσαρκάζεσαι. Για μένα από εκεί ξεκινάει η κωμωδία, από τον αυτοσαρκασμό.

Τι δεν σου αρέσει στο σύγχρονο ποδόσφαιρο; Οι πολλοί ξένοι και οι μετακινήσεις παικτών κάθε λίγο και λιγάκι από τη μια ομάδα στην άλλη;

Δεν μπορείς να «συνδεθείς» με παίκτες-κομήτες που έρχονται και φεύγουν ανά δυο χρόνια. Δεν μπορεί ο Ολυμπιακός να είμαι ομάδα μισθοφόρων. Ξέρεις ποιοι παίχτες εκφράζουν για μένα τον Ολυμπιακό; Θα σου πω τρία ονόματα. Ο Πάντος, ο Φουστέρ και ο Αμανατίδης. Ξέρεις γιατί; Γιατί έπαιζαν παραπάνω από αυτό που μπορούσαν. Εννοώ ότι έκαναν την υπέρβαση. Και για μένα αυτό έχει νόημα στη ζωή. Να φτάνεις τα όρια των δυνατοτήτων σου και να τα ξεπερνάς. Με το πείσμα σου, με το πάθος σου, με τη δουλειά σου, με την αφοσίωσή σου στον στόχο. Τέτοιους παίκτες θέλω στην ομάδα μας, συν τον Τζιοβάνι. Μεγάλη καψούρα ο άτιμος, τυχεροί όσοι τον είδαμε να παίζει.

Τι σημαίνει για εσένα Ολυμπιακός ή τι θα έπρεπε να σημαίνει από την Ιστορία του;

Ολυμπιακός για μένα είναι η βόλτα που έκανα με τον πατέρα μου περπατώντας από τον Κορυδαλλό στο στάδιο Καραϊσκάκη. Το φελιζόλ που μου αγόρασε για να μην κάτσω στο τσιμέντο. Ολυμπιακός είναι η αυλίτσα με τις λεμονιές στο εξοχικό του παππού μου στη Σαλαμίνα. Είχε μια μικρή τηλεορασίτσα, ένα μισογεμάτο ποτήρι ρετσίνα και κάθε που έμπαινε γκολ ύψωνε τη μαγκούρα του και χαμογέλαγε σαν παιδί κάτω από τα κρητικά μουστάκια του. Οι παιδικές μου μνήμες είναι ο Ολυμπιακός. Ότι θα έπρεπε να είναι όλες οι ομάδες για τους φιλάθλους τους. Όλα τα άλλα είναι παθογένειες.

Η κοινωνία μας χάλασε; Έχει τρελαθεί ο κόσμος; Τι φταίει για αυτό; Τα σόσιαλ παίζουν ρόλο; Τα ΜΜΕ;

Πάντα χαλασμένη ήταν η κοινωνία μας. Απλώς κάποιοι προσπαθούν να την αλλάξουν προς το καλύτερο και κάποιοι προς το χειρότερο. Θέλω να πιστεύω ότι ανήκω στους πρώτους.

Γιατί οξύνθηκαν τα εγκλήματα και η ενδοοικογενειακή βία;

Γιατί η επίσημη πολιτεία δεν έχει θεσπίσει νόμους που να προστατεύουν όσες και όσα υφίστανται ενδοοικογενειακή βία. Όσο υπάρχουν άνθρωποι που μεγαλώνουν τους γιους τους ως νταήδες τόσο θα βλέπουμε τέτοια περιστατικά. Εμένα ο πατέρας μου και η μητέρα μου με έμαθαν να αγαπώ και να σέβομαι όχι μόνο τον άνθρωπο, αλλά και κάθε μορφή ζωής. Το ίδιο μαθαίνω κι εγώ στα παιδιά μου τώρα. Όταν πάνε να κόψουν ένα λουλουδάκι τους λέω ότι είναι πιο όμορφο να πας να το μυρίσεις.

Ποδόσφαιρο και μπάσκετ βλέπεις τακτικά πλέον; Πώς τις βλέπεις τις ομάδες;

Δυστυχώς, λόγω επαγγέλματος χάνω τους περισσότερους αγώνες. Είναι το μεγάλο μου παράπονο που παίζουμε θέατρο τις Κυριακές.. (γελάει). Ευτυχώς υπάρχει το ίντερνετ και όταν βγαίνω από τη σκηνή τρέχω να δω την εξέλιξη του αγώνα. Μην το πείτε όμως αυτό, γιατί θα με απολύσουν... Αστειεύομαι. Ποδοσφαιρικά φέτος ο Ολυμπιακός δεν ήταν πολύ καλός, ήταν όμως με διαφορά η καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα. Εμπιστεύομαι τον Μαρτίνς, νομίζω θα κάνει ό,τι μπορεί για να παρουσιάσει μια βελτιωμένη ομάδα για τη νέα σεζόν. Είναι σημαντικό που έχουμε προπονητή που επιτέλους μένει χρόνια στην ομάδα. Είναι ό,τι χειρότερο για μια ομάδα να αλλάζει διαρκώς προπονητές. Μακάρι να φτιάξει μια ομάδα που να χαιρόμαστε να βλέπουμε και ας μην πάρει το πρωτάθλημα μια χρονιά, δεν πειράζει, χορτασμένοι είμαστε! Τώρα για το μπάσκετ τι να πεις. Χαίρεσαι να τους βλέπεις, επικίνδυνη ομάδα, όμως, αν πάσχεις από καρδιά.

Μπορεί να πάρει την Ευρωλίγκα;

Αν περάσει στο φάιναλ φορ, δύο ματς είναι. Φυσικά και μπορεί! Να σου πω, πιστεύω ότι θα το σηκώσουμε φέτος! Για να δούμε.

Είναι ένας θρίαμβος των Αγγελόπουλων που άντεξαν, επέστρεψαν μετά το «μέχρι τέλους» και δικαιώθηκαν, αφού τελικά ο Γιαννακόπουλος και ο ΠΑΟ πέταξαν λευκή πετσέτα;

Κοίταξε, εγώ χαίρομαι με την επιτυχία του Ολυμπιακού και τη διαφαινόμενη επιστροφή του στο φάιναλ φορ. Δεν χαίρομαι όμως με την αποτυχία του «αιώνιου» αντιπάλου. Ο Παναθηναϊκός είναι μια τεράστια μπασκετική ομάδα και με λυπεί που αυτή τη στιγμή δεν είναι ανταγωνιστικός. Θα έλεγα ότι η Ευρωλίγκα είναι πιο φτωχή χωρίς έναν δυνατό Παναθηναϊκό. Θυμάμαι τις χρονιές που Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός είχαν τις δυο καλύτερες ομάδες στην Ευρώπη και είδαμε επικές μονομαχίες μεταξύ τους. Αναμένω την επιστροφή του Παναθηναϊκού στο ανώτατο επίπεδο. Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός είναι δύο ομάδες που πορεύονται παράλληλα. Θα τολμήσω να πω ότι «χρειάζεται» ο ένας τον άλλον. Ας ευχηθούμε να έρθει η στιγμή που θα μπορούμε να χαιρόμαστε τις ομάδες μας μακριά από την αρρώστια της τυφλής οπαδικής βίας.

Ήσουν υπέρ ή κατά του «μέχρι τέλους», δηλαδή να φύγει ο Ολυμπιακός από την Α1;

Αυτά είναι αποφάσεις της διοίκησης, δεν μπορώ να έχω άποψη. Εκ του αποτελέσματος φαίνεται ότι έπραξαν σωστά.

Έχεις πολύ κόσμο που σε ακολουθεί στα σόσιαλ. Χιλιάδες. Όταν γράφεις κάτι και βλέπεις εκατοντάδες λάικ, είναι σαν την ηδονή που νιώθει ο ηθοποιός στο χειροκρότημα;

Όχι, καμία σχέση. Άλλωστε ούτε με το χειροκρότημα νιώθω ηδονή. Κάποια χαρά και ικανοποίηση παίρνω σίγουρα, αλλά ηδονή σε καμία περίπτωση. Το ζήτημα είναι να γίνεται διάλογος και να ανταλλάσσουμε απόψεις. Τότε θεωρώ «πετυχημένο» ένα ποστ.

Πώς θα ήθελες να κλείσουμε;

Θέλω να κλείσω λέγοντας το εξής. Πολύς κόσμος ταυτίζει τους φιλάθλους του Ολυμπιακού με τις διοικήσεις του. Εγώ δεν υπήρξα ποτέ οπαδός κανενός προέδρου. Γεννήθηκα Ολυμπιακός επειδή έτυχε να γεννηθώ στον Πειραιά, όπως έτυχε να γεννηθώ λευκός όπως έτυχε να γεννηθώ με δύο χέρια και δύο πόδια. Σκοτώνονται οι άνθρωποι γιατί έτυχε να γεννηθούν κάπου και όχι κάπου αλλού. Όχι άλλα νέα παιδιά στο χώμα από αυτήν τη χαζή, τυφλή και αποτρόπαια οπαδική βία. Δικαιοσύνη για τον Αλκή Καμπανό.