Το ταλέντο είναι ζήτημα ύφους!
Αν πιστεύουμε ακόμα στο ταλέντο, είναι γιατί το έχουμε εντοπίσει στο ιδιαίτερο ύφος κάθε μεγάλου δημιουργού
Ο Εμίλ Σιοράν, ο ιδιοφυής αυτός Ρουμάνος συγγραφέας, είχε ορθά επισημάνει πως όλο το ταλέντο κάποιου είναι το ιδιαίτερο ύφος του: Το ύφος είναι εκείνο που δεν μπορούμε να επινοήσουμε - γεννιέται κανείς με αυτό. Είναι μια κληρονομημένη χάρη, το προνόμιο που έχουν κάποιοι να καθιστούν αισθητό τον οργανικό τους παλμό. Το ύφος είναι κάτι περισσότερο από ταλέντο: είναι το απόσταγμά του.
Το ύφος δεν έχει να κάνει μόνο με την πεζογραφία. Προσωπικό ύφος έχουν ο Φόκνερ, ο Προυστ, ο Καμύ, ο Μάρκες, ο Κάφκα, η Γουλφ, η Άλις Μανρόου, ο Στσεπάνοβιτς. Προσωπικό ύφος όμως έχει και Χέπγουορθ, η Ρισιέ, ο Μπρανκούζι, ο Μουρ και ο Τζακομέτι στην γλυπτική. Προσωπικό ύφος έχει ο Γκόροβιτς, η Ζακλιν ντι Πρε, η Άργκεριχ, ο Ρίχτερ, ο Κολτρέιν ή ο Ντέιβις στη μουσική. Προσωπικό ύφος έχουν ο Ντεραίν, ο Ματίς, ο Μάλεβιτς, ο Ρόθκο ή η Μπρίτζετ Ράιλι στη ζωγραφική.
Ολυμπιακός: Απελπιστικά άστοχος
Τι είναι το ύφος; Είναι ένα στοιχείο υποκριτικής που υποκαθιστά τον φορέα του, στην πραγματικότητα τον εκμηδενίζει και παίρνει τη θέση του. Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι το ύφος προκύπτει από τον χαρακτήρα του πραγματικού προσώπου που αναβαθμίζεται σε δημιουργό, είναι και τόσα άλλα στοιχεία που προστίθενται σε αυτό τον χαρακτήρα για να μας δώσουν το δημιουργικό προσωπείο που θαυμάζουμε και απολαμβάνουμε στη συνέχεια.
