«Κάθε ζωγραφική είναι γεγονός κι αυτό αρκεί», Άντι Γουόρχολ

Ο Άντι Γουόρχολ είναι ασφαλώς το πιο ηχηρό όνομα της Ποπ Αρτ. Είναι επίσης ο πιο αινιγματικός καλλιτέχνης της μεταπολεμικής εικαστικής πραγματικότητας, με βάση τα πρόσωπα, τα υλικά και τις φωτογραφίες που χρησιμοποίησε στα διάσημα έργα του.

Ο Έλβις Πρίσλεϊ, η Μέριλιν Μονρόε, μια ηλεκτρική καρέκλα, ένα χαρτονόμισμα των 2 δολαρίων, η Τζάκι Κένεντι, η Μόνα Λίζα, οι φυλετικές ταραχές, ο πρόεδρος Μάο, όλα αυτά σε φωτογραφίες συνιστούν ένα ετερόκλιτο σύνολο φαντασιώσεων του καλλιτέχνη που θεωρεί πως «κάθε ζωγραφική είναι γεγονός κι αυτό αρκεί».

«Οι πίνακες φωτίζονται με την ίδια τους την παρουσία», θεωρεί ο Γουόρχολ. Στην πραγματικότητα δεν απέδιδε κανενός είδους έμφαση στους πίνακες αυτούς και για αυτό αξιοποίησε την τέχνη της μεταξοτυπίας, θέλοντας να δείξει ότι οι εικόνες του μπορούσαν να αναπαράγονται επ' άπειρον.

Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ο Γουόρχολ αμφισβήτησε τη μοναδικότητα ενός έργου τέχνης δίνοντας την αίσθηση ότι ακόμα κι όταν αναπαράγεται διατηρεί την αξία του και την επιδραστικότητά του στο ακέραιο.