Πώς ένας πίνακας του Σεζάν στήριξε πνευματικά τον Ματίς
Η τέχνη είναι ένα συνεχές αλισβερίσι πρωτίστως μεταξύ των μεγάλων καλλιτεχνών
Δεν λέγεται τυχαία ότι ο Ματίς, περισσότερο από κάθε άλλο καλλιτέχνη, σήκωσε στους ώμους του τη βαριά κληρονομιά του Σεζάν. Ο μεγάλος αυτός δημιουργός, με επιδραστικότητα ανάλογη του Πικάσο, γνώρισε την σεζανική τέχνη χάρις στον Καμίγ Πισαρό, ο οποίος τον βοήθησε να αντιληφθεί της σημασία της.
Ήταν τόσο έντονη η εντύπωση που αποκόμισε από την επαφή του με τον Σεζάν, ώστε το 1899 αγόρασε ένα πίνακα του «δασκάλου» του από τον έμπορο Βολάρ. Την εποχή εκείνη o Ματίσ ζούσε στο όριο της φτώχειας και δυσκολευόταν να καταβάλει έστω και το χαμηλό τίμημα των 1300 φράγκων που του ζητήθηκε. Λέγεται ότι χρειάστηκε για αυτό να «σκοτώσει» ένα χρυσαφικό της συζύγου του.
Ο πίνακας αυτός, Οι τρεις λουόμενες, έμεινε στα χέρια του ζεύγους Ματίς μέχρι το 1936, οπότε ο ζωγράφος αποφάσισε να τον δωρίσει στο Μουσείο της Πόλης του Παρισιού. Στο γράμμα που συνόδευε την προσφορά του ο Ματίς επισήμανε πως για τριάντα επτά χρόνια ο πίνακας αυτός διέλυε τις όποιες αμφιβολίες είχε για τον εαυτό του και το έργο του.
