Mass culture και καπιταλισμός

Ο σύγχρονος καπιταλισμός κατάφερε να κατισχύσει υποσχόμενος στον μέσο άνθρωπο να καταναλώνει χωρίς μέτρο αγαθά, υπηρεσίες, πληροφορίες και ιδέες. Στη μεταπολεμική εποχή, με φόντο την ανοικοδόμηση και το όραμα της ευημερίας το καπιταλιστικό σύστημα παίζει χωρίς αντίπαλο. Η τέχνη που όλα τα οσμίζεται πήρε θέση σε αυτό το ζήτημα, αναπτύσσοντας αυτό που αποκαλούμε mass culture. Είτε μιλάμε για ποπ-αρτ είτε για νέο ρεαλισμό ή παραστατική αφήγηση, κινούμαστε στα όρια της μαζικής κουλτούρας.

Με όλα αυτά τα καθημερινά αντικείμενα που ενσωμάτωσε η τέχνη της mass culture δεν προσπάθησε απλά να αναδείξει τα απορρίματα μιας αδηφάγας καθημερινότητας. Θα ήταν τουλάχιστον αφελές να πιστέψουμε πως η νέα εικαστική πραγματικότητα επικυρώνει τον υπερκαταναλωτισμό και αγιοποιεί τα μέσα με τα οποία αυτός επιτυγχάνεται. Στην πραγματικότητα υπάρχει μια σαφής διάθεση καταγγελίας του απαράδεκτου αυτού φαινομένου. Ο μέσος άνθρωπος κάνοντας χρήση της καταναλωτικής ελευθερίας του χρίζεται πρωταγωνιστής σε ένα ντελίριο παραλογισμού.

Οι εκπρόσωποι της ποπ-αρτ, του νέου ρεαλισμού και της παραστατικής αφήγησης κάθε άλλο παρά διαφημιστές της υφιστάμενης κατάστασης στηλιτεύουν την άμετρη κατανάλωση υλικών αλλά και άυλων προϊόντων που όχι μόνο άχρηστα αλλά και επιβλαβή είναι για τον σύγχρονο άνθρωπο. Κοντολογίς, η τέχνη κατάφερε ακόμα μια φορά να μας ξεγελάσει αποδεικνύοντας πως δεν χάνει ποτέ την κριτική της διάθεση απέναντι σε αυτό τον κόσμο που νομίζει ακόμα πως μπορεί να συνεχίσει χωρίς αυτήν.