O λογοτεχνικός τουρισμός στην Αριστερή όχθη του Παρισιού

Όταν μιλάμε για τέχνη ή λογοτεχνία όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο Παρίσι, σε αυτή τη μητρόπολη του παγκόσμιου πνεύματος, όπου όλοι μας έχουμε λίγο πολύ απολαύσει την ψευδαίσθηση του μέλους μιας απαστράπτουσας διανόησης. Το «μεγάλο παιχνίδι» συνεχίζει να γίνεται στα δύο ιστορικά cafés της Αριστερής όχθης, στο Café de Flore και στο Deux Magots.

Το Σάββατο που μας πέρασε, ώρα 12 το μεσημέρι, και υπό καταρρακτώδη βροχή στο Παρίσι είχε σχηματιστεί ουρά έξω από τα δύο cafes με τους πιστούς να τα δίνουν όλα για να προσκυνήσουν τους δύο ναούς της διανόησης του μεσοπολέμου και των πρώτων μεταπολεμικών χρόνων.

Στον ορίζοντα της πολύβουης συνοικίας τρεμοπαίζουν ακόμα οι σκιές των μεγάλων διανοητών μιας άλλης εποχής, μαζί με τον απόηχο που δημιουργείται από τις παλιές ιστορίες, όπως αυτή της αντιζηλίας μεταξύ Σαρτρ-Καμύ, του φλερτ Καίσλερ και Μπωβουάρ, τις στρατιές θαυμαστών και θαυμαστριών που κατέκλυζαν τα διπλανά τραπέζια για να παίρνουν λίγη λάμψη από τα είδωλα του λογοτεχνικού star system.

Σήμερα βλέπει κανείς επίδοξους συγγραφείς και κατά συνθήκη λογοτεχνικές διασημότητες να παρελαύνουν από τα τραπεζάκια τοποθετημένα ασφυκτικά το ένα δίπλα στο άλλο. Πολλοί από αυτούς σκύβουν εμπερίστατοι πάνω από ένα μάτσο χαρτιά που μουτζουρώνουν αφηρημένα, πασχίζοντας να δώσουν ένα νόημα στην ίδια τους την παρουσία. Και η ζωή συνεχίζεται...