Ο Αλμπέρτο Τζακομέττι ζωγραφίζει τη μητέρα του

Κορυφαίος γλύπτης του 20ου αιώνα ο Αλμπέρτο Τζακομέττι υπήρξε εκτός των άλλων κι ένας χαρισματικός ζωγράφος.

Στις προσωπογραφίες του τίμησε περισσότερο οικεία πρόσωπα όπως τη μητέρα του, Ανέτα Στάμπα, την οποία ζωγράφισε σε διαφορετικές φάσεις της ζωής της, φροντίζοντας πάντοτε να κλείνει τη μορφή της σε ένα κάδρο, όπως έκανε σχεδόν σε κάθε σχέδιο, για να αποτυπώνει την ύπαρξη του χώρου ικανοποιώντας έτσι τις υπαρξιακές του εμμονές.

Ο Τζακομέττι υπήρξε θιασώτης του κυβισμού και του ρεαλισμού αλλά κυρίως ήταν ένας αθεράπευτος υπαρξιστής. Στην περίφημη Προσωπογραφία αριθ. 1, αποδίδει τα μάτια με δύο μαύρες τρύπες, δηλώνοντας το εσωτερικό έρεβος και το εφήμερο της ανθρώπινης ύπαρξης. «Τα μάτια, τελικά, είναι η ίδια η ύπαρξη. Είναι ο άλλος, είμαι εγώ που καθρεφτίζομαι», επισημαίνει ο Τζακομέττι και όταν ζωγραφίζει τη μητέρα του ισχύει περίπου αυτό που ισχύει και για τον αδερφό του τον Ντιέγκο. «Όταν ποζάρει για μένα παύω να τον αναγνωρίζω».

^{Προσωπογραφία αρ.1}

Το πραγματικό μοντέλο κάθε πίνακα είναι το βλέμμα του καλλιτέχνη. Ο Τζακομέττι σχεδίαζε πάντα με επαναληπτικές γραμμές σαν να ήθελε να επιτεθεί στο χαρτί με μανία. Στα σκελετωμένα γλυπτά του ο Τζακομέττι δεν εκδηλώνει την ίδια αγωνία. Στα σχέδια του όμως επιζητεί με αγωνία τον όγκο που το χαρτί έχει την τάση να αφανίσει. Τα ημιτελή σχέδια του εκφράζουν τη ρευστότητα της ύπαρξης. Το σχέδιο μοιάζει περισσότερο να διορθώνει παρά να αποτυπώνει κάτι και ο Τζακομέττι καταλήγει ανακεφαλαιώνοντας: «Ψάχνω να δω αυτό που πραγματικά βλέπω».