Μη μιλάτε για Παρίσι στον Κάρελ Άπελ

Δεν συνηθίζεται να βαφτίζουμε ένα κίνημα στην τέχνη με το όνομα ενός φιδιού. Αλλά πάλι γιατί όχι; Η ομάδα Cobra στελεχώθηκε από Δανούς, Βέλγους και Ολλανδούς καλλιτέχνες, που λίγο μετά τον πόλεμο έθεσαν στόχο να ξεφύγουν από τον ακαδημαϊσμό του Παρισιού, αποδίδοντας μεγαλύτερη βαρύτητα στο σώμα και στην ενσυνείδητη πράξη.

Οι ριζοσπαστικές ομάδες τύπου Cobra δημιουργούνται κυρίως για να προσφέρουν μια προβολή που τη μοιράζονται τα μέλη τους ανάλογα με την ατομική δυναμική τους. Αν συνεισφέρουν κάτι στην εξέλιξη της τέχνης πέρα από τον εντυπωσιασμό και την αντισυμβατική δράση παραμένει αμφίβολο.

Ο Κάρελ Άπελ, πάντως, Ολλανδός ζωγράφος και μέλος της Cobra για τρία μόλις χρόνια μέχρι το 1951, ακολούθησε μια εικαστική πορεία με ηπιότερους τόνους, εξειδικεύθηκε αρχικά σε μια σειρά γυμνών γυναικείων σωμάτων επηρεασμένος από τις περίφημες γυναίκες του Βίλεμ ντε Κούνινγκ, ενώ αργότερα επικεντρώθηκε στις νεκρές φύσεις. Με αφετηρία του το έργο του Βαν Γκογκ θα κινηθεί αργότερα στις παρυφές του γερμανικού νεοεξπρεσιονισμού.

Από το 1957 ζούσε στη Νέα Υόρκη και στη δεκαετία του '80 αποτύπωσε την ουμανιστική οπτική του για τις αδυσώπητες μητροπόλεις του κόσμου.