Μπρανκούζι: Ένας «κυβιστής» έξω από τους κυβιστές

Παρότι συχνά συνδέουμε τον Κονσταντίν Μπρανκούζι με τους κυβιστές (συμμετείχε σε εκθέσεις κυβιστών το 1912 και 1913 στο Σαλόνι των Ανεξάρτητων) παρέμεινε πάντοτε ένα μοναχικός καλλιτέχνης.

Ανακαλύπτοντας την τέχνη στην πράξη ο Μπρανκούζι κινήθηκε στην αντίθετη κατεύθυνση από αυτή των εξπρεσιονιστών, απορρίπτοντας το υποκειμενικό στοιχείο τους, αλλά ταυτόχρονα αποποιήθηκε και το κυβιστικό κοστούμι, προσπαθώντας να διατηρήσει ακέραια την αρχική οπτική εμπειρία κι όχι να την κομματιάσει για να την επανενώσει αργότερα, σε μια ελεύθερη σύνθεση.

Ο Μπρανκούζι πάσχιζε πάντοτε να φτάσει στην ουσία των πραγμάτων, να απαλλάξει τα αντικείμενα από κάθε στοιχείο που αφήνει πάνω τους ο χρόνος ή η Ιστορία, κι αυτό σήμαινε βέβαια μια τέχνη αντίθετη από τον κυβισμό που συνεπαγόταν τον κατακερματισμό της οπτικής εμπειρίας για χάρη των εντυπώσεων.

Ο Μπρανκούζι ταύτιζε την ομορφιά με την απόλυτη πιστότητα, υπακούοντας στο αξίωμα του 18ου αιώνα πως «τίποτα δεν είναι ωραίο αν δεν είναι αληθινό». Και με αυτό τον τρόπο μπορεί να υποστηρίξει κανείς πως παρά τις ιδιορρυθμίες του ο Μπρανκούζι κατανόησε περισσότερο από κάθε κυβιστή την κοσμοθεωρία του Σεζάν.