Σόνι Ρόλινς και όλα είναι θέμα ήχου

Όλα έχουν τη σημασία τους σε μια τέχνη όπως η μουσική - ο ρυθμός, η παιδεία, ο αυτοσχεδιαστικός οίστρος. Όλα αυτά όμως συναιρούνται σε ένα στοιχείο, στον προσωπικό ήχο, που προσδίδει το αυθεντικό νόημα στην δεξιοτεχνία και στην ερμηνευτική δεινότητα κάθε μεγάλου μουσικού.

Η ισχυρή συνθήκη του προσωπικού ήχου ισχύει ακόμα περισσότερο σε μια κατηγορία μουσικών οργάνων όπως τα πνευστά της τζαζ, που κατά κάποιο τρόπο είναι ένα βήμα πριν από την ανθρώπινη φωνή. Το αντιλαμβάνεται κανείς αν επιχειρήσει να αναμετρηθεί με τον ήχο των γιγάντων, ενός Κολτρέιν, ενός Πάρκερ, ενός Άρμστρονγκ ή ενός Μάιλς.

Ο Σόνι Ρόλινς, αυτός ο ζωντανός θρύλος της τζαζ, έδωσε τα διαπιστευτήριά του από νωρίς. Κατάφερε μέσα στα χρόνια να διαμορφώσει ένα προσωπικό ήχο, με μια χαρακτηριστική βραχνάδα και ένα πυκνό υφαντό συχνοτήτων που αιχμαλωτίζει το ανθρώπινο αυτί.

Η ευγενής αλητεία, το περιθωριακό τίμπρο, η τεχνηέντως αλλοιωμένη τονικότητα, αποτέλεσαν το σήμα κατατεθέν για πολλούς σολίστες της τζαζ. Ο Ρόλινς δεν θα μπορούσε να είναι εξαίρεση. Μέσα στα χρόνια διαμόρφωσε ένα αέρινο ιστό δεξιοτεχνίας που συνεχίζουμε να το απολαμβάνουμε, ενώ ο ίδιος πλησιάζει έναν αιώνα ζωής.