Ζυλιέτ Γκρεκό-Μάιλς Ντέιβις: Έρωτας εξπρές στο μεταπολεμικό Παρίσι

Το 1949 ο ταχύτατα ανερχόμενος αστέρας της τζαζ μουσικής Μάιλς Ντέιβις ταξιδεύει στην Ευρώπη και μαγεύεται από το Παρίσι, από το φαγητό, από τον αέρα που αναπνέει από τις γυναίκες που τον περιτριγυρίζουν. Σαγηνευμένος από την πνευματικότητα του Σαιν Ζερμαίν και από τις προσωπικότητες που συναναστρέφεται νιώθει την Πόλη του Φωτός κάτι τόσο οικείο, που δεν διανοείται να την εγκαταλείψει.

Σημαντικό ρόλο σε αυτή τη λατρεία του για το Παρίσι θα παίξει το coup de foudre για μια ονομαστή αρτίστα, τη Ζυλιέτ Γκρεκό, εμβληματική φυσιογνωμία της Παρισινής ζωής, που έκανε καριέρα ως τραγουδίστρια των καμπαρέ και ηθοποιός. Η Γκρεκό ήταν ένα πολύ όμορφο κορίτσι, μόλις 22 χρονών, που είχε ξετρελάνει τη Γαλλική διανόηση, ανάμεσά τους και τον Ζαν Πολ Σαρτρ, τον πνευματικό μεγιστάνα της εποχής, ο οποίος την εγκατέστησε σε ξενοδοχείο του Σαιν Ζερμαίν και δήλωνε πως στη φωνή της περιέχονταν εκατομμύρια ποιήματα.

Η γνωριμία της με τον Μάιλς Ντέιβις έγινε έρωτας, ένα σφοδρό πάθος, γεμάτο ρομαντισμό και συγκίνηση, που διήρκεσε λίγες εβδομάδες, αφήνοντας πίσω του μια ισόβια φιλία. Ο Ντέιβις περιγράφει τους περιπάτους του με την Γκρεκό στις όχθες του Σηκουάνα, με τον ιδιαίτερο τρόπο του. Χάρις στην Γκρεκό, ο Ντέιβις μπήκε στα μεγάλα σαλόνια της Παρισινής διανόησης, γνωρίστηκε όχι μόνο με τον Σαρτρ αλλά και με τον Πικάσο και άλλους μεγαλόσχημους της καλλιτεχνικής και πνευματικής ζωής στη Γαλλική πρωτεύουσα. Την εποχή εκείνη η τζαζ εθεωρείτο δικαίως το απώτατο όριο της μουσικής πρωτοπορίας σε όλο τον κόσμο κι ο Ντέιβις ήταν ένας αναφυόμενος Στραβίνσκι.

Ο έρωτας με την Γκρεκό έδωσε σύντομα τη θέση του σε μια δια βίου φιλία. Ο Σαρτρ ρώτησε τον Ντέιβις: «Γιατί δεν την παντρεύεσαι τη Ζυλιέτ;». Εκείνος του απάντησε: «Την ερωτεύτηκα, την αγαπώ, δεν γίνεται να την παντρευτώ». Λίγες μέρες αργότερα επέστρεφε στη Νέα Υόρκη και στην Αμερική, που του φαινόταν πιο ανυπόφορη από ποτέ.