«Γλυκοχαράζουν τα βουνά» - Ο Τσιτσάνης είναι η Ιστορία μας σε μουσική και στίχους

Για όσους ξέρουν τι σημαίνει λαϊκό τραγούδι και τι νόημα βγάζει η φράση «Στων αγγέλων τα μπουζούκια», ο Τσιτσάνης στέκει σαν άγιος στο εικόνισμά του.

Τα τραγούδια του τυλιγμένα με το μαγνάδι της ποίησης, αυθεντικά λαϊκά, σε μια γλώσσα που θα ζήλευε και ο Σεφέρης, μας οδηγούν στην καρδιά της Ιστορίας του τόπου - Ιστορίας που δεν θα καταφέρουν να γράψουν ποτέ οι καθωσπρέπει ιστορικοί.

Έρωτας, πόλεμος, θάνατος, πολιτική, κοινωνία, το συναρπαστικό μίγμα μιας ολόκληρης εποχής, που ακόμα αναδίδει άρωμα στο βάζο του χρόνου. Τραγουδιστές και μουσικοί μέλη ενός αόρατου θιάσου που πλανάται πάνω από το παλιό εργοστάσιο της Columbia αναφύονται σαν πνεύματα μέσα από τις παλιούς, πολυπαιγμένους δίσκους.

Τα ταξίμια του Τσιτσάνη, οι ιδιοφυείς εισαγωγές, η μελετημένη ενορχήστρωση, οι στίχοι, ο ήχος των λαϊκών οργάνων, οι ζυγισμένες ερμηνείες των τραγουδιστών όλα μαζί δίνουν την ευγένεια και τη μαγκιά αυτού του λαού.

Η μαγεία της «Αχάριστης», το «Μην απελπίζεσαι» της λαϊκής αντίστασης, το μετεμφυλιακό «Μπρος στο ρημαγμένο σπίτι», η «Συννεφιασμένη Κυριακή» και εντέλει το «Γλυκοχαράζουν τα βουνά», με την ηράκλεια φωνή του Στράτου Παγιουμτζή είναι μόνο μερικές μεγαλειώδεις στιγμές αυτού του γίγαντα που ο Χιώτης συνήθιζε να αποκαλεί «Τσιτσάναρο!»