Δεν «τελειώσαμε λοιπόν»...

Η ξεχωριστή φωνή της Χριστιάνας και η ιδιαίτερη καλλιτεχνική πορεία της αγαπήθηκαν από διαφορετικές γενιές στο πέρασμα της ζωής της που έφτασε στο φινάλε την Κυριακή (28/11), αλλά όπως λέμε πάντα για τους ανθρώπους που αφήνουν το στίγμα τους σε κάθε μορφή τέχνης, «δεν τελειώσαμε, λοιπόν...». Κάθε φορά που τα τραγούδια της και η χροιά αυτής της φωνής θα γίνονται τα ακούσματά μας, θα είναι εκεί κι η ίδια...

Όπως έγραψε στη σελίδα ΣΚΗΝΗΣ ΑΠΟΝΤΕΣ στα social media η θεατρική συγγραφέας Μάρω Μπουρδάκου:

«Όλη η καριέρα της χαρακτηρίστηκε από πρωτοποριακές, για την εποχή τους, επιλογές, είτε αφορά τους χώρους όπου εμφανίστηκε είτε τα δισκογραφικά της. Με δύο λόγια, της άρεσε να δοκιμάζει πολλές και διαφορετικές τάσεις, γι’ αυτό και, όπως έχει πει η ίδια σε συνέντευξή της, «είχα πάντα την πολυτέλεια να διαλέγω αυτό που ήθελα στα τραγούδια μου, και όχι μόνο, και να μη βάζω νερό στο κρασί μου». Έτσι ερμήνευσε τραγούδια κλασικών συνθετών όπως είναι ο Απόστολος Καλδάρας, ο Γιώργος Κατσαρός, ο Θανάσης Πολυκανδριώτης, ενώ ήταν από τις πρώτες τραγουδίστριες που είπαν «ναι» στην… αιρετική μουσική γοητεία του Σταμάτη Κραουνάκη, ερμηνεύοντας το 1982 τον «ψαγμένο» δίσκο του «Σαριμπιντάμ, θα πει τρελαίνομαι», σε στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου. Επίσης το 1994, πάντα αναζητώντας νέους ταλαντούχους δημιουργούς, κυκλοφόρησε τον δίσκο «Φύλλο και φτερό», που υπέγραψαν οι δύο νέοι τότε δημιουργοί Γιώργος Κρητικός (στον στίχο) και Νίκος Παραστατίδης (στη μουσική).Οσον αφορά τις live εμφανίσεις της, να σημειώσουμε ότι το 1980, στο απόγειο της δόξας της, άφησε τις ανέμελες πίστες της παραλίας με τις φωτεινές μαρκίζες για να πάει να τραγουδήσει στον «ναό του Γιώργου Μαρίνου», τη θρυλική «Μέδουσα», αλλά και σε ένα music hall τύπου γαλλικό καμπαρέ, το «Νοτούρνο», μαζί με την «ιέρεια του τραγουδιού» Καίτη Μπελίντα. Η Χριστιάνα, με το αλά γκαρσόν μαλλί και το στιλάτο ντύσιμο, είναι η πρώτη τραγουδίστρια που έκανε σόου στην πίστα, αφού το 1976 πήρε την απόφαση να εκφράζεται και με το κορμί της. Γι’ αυτό έφερε στην Ελλάδα αξιόλογους ξένους χορογράφους και χορευτές, ώστε να στήσουν και να συμμετάσχουν στο πρόγραμμά της. Η ίδια ήταν λίγο απόμακρη (ή αν θέλετε επιλεκτική) προς τα media λόγω της αφοσίωσής της στη δουλειά της αλλά και κατόπιν στην οικογένειά της...»