Νικήτας Βοστάνης στο Fosonline: «Κάνω αυτό που αγαπώ και... σε όποιον αρέσει!»

«Ναι, είμαι κι εγώ χαμηλών τόνων. Δυστυχώς... Ίσως θα έπρεπε να ήμουν λίγο πιο θρασύς, αλλά... δεν είμαστε έτσι». Πρόκειται για μια από τις ατάκες που μας είπε ο Νικήτας Βοστάνης σχετικά με τη μουσική του σταδιοδρομία και μάς έμεινε στη μνήμη, ίσως γιατί ταυτιζόμαστε σε επαγγελματικό επίπεδο.

Ο Νικήτας είναι Έλληνας του εξωτερικού, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, όπου και έκανε τα πρώτα του μουσικά βήματα. Fast-forward στην τρέχουσα εποχή και πρόκειται για έναν από τους πλέον δημιουργικούς συνθέτες στον χώρο, με αρκετές προσωπικές δουλειές και ακόμα περισσότερες συνεργασίες με πασίγνωστα ονόματα του χώρου, από τον Μανώλη Μητσιά μέχρι τον Μπάμπη Τσέρτο.

Ο Νικήτας Βοστάνης, πολυοργανίστας (παίζει από μπουζούκι και μπαγλαμά μέχρι φλάουτο και όμποε!), μουσικοσυνθέτης -και μηχανουργός στο επάγγελμα-, μίλησε στο Fosonline για την πορεία του στον χώρο της μουσικής από το μακρινό 1971 έως σήμερα, για τις δουλειές και τις συνεργασίες του, αλλά και τις προσωπικές του προτιμήσεις.

- Πότε ξεκινήσατε και πόσα χρόνια είστε στον χώρο της μουσικής;

Η πρώτη ασχολία με τη μουσική ήταν το 1971, όταν ξεκίνησα να παίζω σε μία φιλαρμονική στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Έπαιζα όμπε και σοπράνο σαξόφωνο. Και βέβαια τότε με κάτι αυτοσχέδιες ρακέτες, με καρφάκια και λαστιχάκια, έφτιαξα το πρώτο μου μπουζούκι.

Μετά, όταν ήρθα στην Ελλάδα το καλοκαίρι του 1976, πήρα ένα μπουζούκι και άρχισα να μαθαίνω μόνος μου, ενώ γράφτηκα και στο Εθνικό Ωδείο και έμαθα φλάουτο. Επαγγελματικά, βρέθηκα να παίζω πνευστά (φλάουτο, σαξόφωνο) στην ορχήστρα του Χαράλαμπου Γαργανουράκη γύρω στο 1984. Παίζω και άλλα όργανα, όπως ούτι και μπαγλαμά.

- Με τη μουσική ασχολείστε αποκλειστικά;

Όχι, όχι, είμαι μηχανουργός στο επάγγελμα. Ευτυχώς που εξασκώ και αυτό το επάγγελμα για τα προς το ζειν και μήπως πάρω και σύνταξη, γιατί η κατάσταση σήμερα είναι… δράμα!

- Γνωρίζω ότι είστε και από την Αλεξάνδρεια, μια πόλη με μεγάλη καλλιτεχνική παράδοση. Πώς εξηγείται αυτό, υπάρχει κάποιο μυστικό;

Ήταν έτσι φτιαγμένη η πόλη, ήταν πολυπολιτισμική. Κάναμε τότε παρέα με Έλληνες, με Ιταλούς, με Λιβανέζους, με Αιγύπτιους, με Αρμένιους και όλο και «κλέβαμε» και κάτι ο ένας από τον άλλο. Μας άρεσε η μουσική. Και φυσιολογικά είχαμε και πολλά ακούσματα, με τραγούδια από Αρμενία, Ιταλία… Μιλάμε για μεγάλη γκάμα ακουσμάτων.

- Αγαπημένοι καλλιτέχνες με τους οποίους έχετε συνεργαστεί;

Είναι σίγουρα ο Μανώλης Μητσιάς, με τον οποίο έχουμε συνεργαστεί κι έχουμε κάνει δισκογραφία, η Πίτσα Παπαδοπούλου, αλλά και ο Μπάμπης Τσέρτος, για τον οποίο μάλιστα ετοιμάζω και δεύτερο προσωπικό δίσκο. Από τους πιο παλιούς είναι ο Γιάννης Ντουνιάς και ο Λάκης Χαλκιάς.

Επίσης με τη Λιζέτα Καλημέρη, τη Σοφία Παπάζογλου και την Αρετή Κετιμέ από τη νεότερη γενιά. Έχω συνεργαστεί και με τη σπουδαία μέτζο-σοπράνο Αλεξάνδρα Γκράβας που είναι παγκοσμίου φήμης, όπως και με τον Παντελή Θαλασσινό, τη Λένα Αλκαίου, τον Γεράσιμο Ανδρεάτο. Συνεργάζομαι ακόμη και με νέα παιδιά, προσπαθώντας να τα βοηθήσω να ξεκινήσουν κι αυτά κάτι.

- Υπάρχει κάποιο είδος ή στυλ μουσικής με το οποίο δεν επιθυμείτε να ασχοληθείτε;

Κοίταξε, μου είχαν προτείνει να μου δώσουν εμπορικούς στόχους για ένα μεγάλο όνομα και τους είπα όχι. «Μα θα πάρεις χρήματα» μου είπαν. Ευχαριστώ πολύ, πάμε παρακάτω! Απλά δεν... το ‘χω με αυτή τη μουσική, δεν με εκφράζει καθόλου. Αν το αναλάβω, θα το κάνω άσχημα. Προτιμώ, για παράδειγμα, να ακούω τα ίδια και τα ίδια από τον Ξυλούρη παρά κάτι τέτοιο.

- Ποιος θα λέγατε ότι είναι ο πιο γνωστός σας δίσκος; Τι προσπαθήσατε να εκφράσετε σε αυτόν;

Μετά τη συνεργασία που είχαμε με τον Δημήτρη Στεφανάκη στο βιβλίο «Μέρες Αλεξάνδρειας», μπήκα στη διαδικασία να κάνω ένα θεματικό δίσκο πάνω σε αυτό, τον δίσκο «Εδώ Αλεξάνδρεια». Ένας δίσκος που πήγε πάρα πολύ καλά. Μπήκε στους 13 καλύτερους της χρονιάς μαζί με άλμπουμ του Βασίλη Παπακωνσταντίνου και του Γιώργου Νταλάρα.

Ένας άλλος δίσκους είναι αυτός που συνεργάζομαι με τον Μιχάλη Μπουρμπούλη, ο οποίος έχει γράψει πολλά σπουδαία τραγούδια, είναι επιπέδου Μάνου Ελευθερίου! Βέβαια δεν… πολυφαίνεται επειδή είναι άνθρωπος χαμηλών τόνων, όμως έχει γράψει μεγάλα τραγούδια.

- Ετοιμάζετε κάτι καινούργιο τον τελευταίο καιρό, είτε δικό σας δίσκο είτε συνεργασία με άλλους καλλιτέχνες;

Αυτό τον καιρό κάνω τον δεύτερο προσωπικό δίσκο του Μπάμπη Τσέρτου, ενώ ετοιμάζω και δύο ακόμη δουλειές. Πολύ πρόσφατα κυκλοφόρησε και «Το Παλιό Δισκάκι», όπου τα τραγούδια ερμηνεύουν η Πίτσα Παπαδοπούλου, ο Γεράσιμος Ανδρεάτος, η Λένα Αλκαίου, η Αφεντούλα Ραζέλη, ο Κώστας Μάντζιος, ο Κώστας Αραβαντινός, ο Γιώργος Ρήγας και ο Δάκης.

Ξεκίνησε από σκέψεις και τραγούδια που δεν είχαν ενταχθεί κάπου και στόχος μου ήταν να δώσω στον δίσκο το «χρώμα» του παλιού 45ριού. Κάποια από τα τραγούδια ακούγονται ήδη από το Δεύτερο Πρόγραμμα και διάφορους ιντερνετικούς σταθμούς, βέβαια η προώθηση αυτή την εποχή είναι δύσκολη. Το όλο σύστημα είναι πολύ κακό και σκληρό θα έλεγα, δεν σου αφήνει πολλά περιθώρια. Παρ’ όλα αυτά κάνω αυτό που ξέρω και αγαπώ και… σε όποιον αρέσει!