Τα τραγούδια έχουν Ιστορία: Έναν αητό αγάπησα - Η Μπέμπα Μπλανς που θα χαράκωνε ο Σαλονικιός!

To 1967 «Καλώς ήρθε το δολλάριο» και η ακαταμάχητη γόησσα. Η μία και μοναδική Μπέμπα Μπλανς τραγουδά το «Έναν αητό αγάπησα», των Γιάννη Σπανού και Αλέκου Σακελλάριου, ο μεθυσμένος Γιώργος Κωνσταντίνου χορεύει και σωριάζεται στη δεύτερη βόλτα.

«Τι το 'θελες τρομάρα σου το ζεμπέκικο!» του φωνάζει η συμπαθής Νίκη Λινάρδου. Ως εδώ καλά! Μέσα της δεκαετίας του '70 παρουσιάζεται ένα βράδυ στο Ι' Αστυνομικό Τμήμα μια αγνώριστη Μπέμπα Μπλανς και ζητά από τον Αξιωματικό Υπηρεσίας να την «φιλοξενήσει» μερικές νύχτες στο κρατητήριο! Η βασίλισσα της νύχτας τρέμει σαν το ψάρι από το φόβο της. Κάποιος απειλεί να της χαράξει το πρόσωπο. Η αστυνομία ζητά να μάθει το όνομά του, εκείνη αρνείται να τον καταγγείλει φοβούμενη για τη ζωή της. Στο τέλος αναγκάζεται να τον κατονομάσει.

Κώστας Βιδάλης: «Λογαριάζω να 'μαι αυτού Παρασκευή. Μάζεψα φοβερό υλικό» -Λίγο αργότερα δολοφονήθηκε

Πρόκειται για τον διαβόητο Σαλονικιό, το ομορφόπαιδο από την Πιερία, ένα κακοποιό βεντέτα στον χώρο του, που της αποσπά συστηματικά σεβαστά χρηματικά ποσά απειλώντας πως θα την χαρακώσει. Ο Γιάννης Γκουλιόβας ίσως να είναι ο μόνος άντρας της εποχής που δεν σαγηνεύτηκε από την μάγκισσα Μπέμπα. Αυτό όμως σε καμία περίπτωση δεν τον κάνει «αητό»...

Έναν αητό αγάπησα
κι εγώ φτερά δεν έχω.
Εκεί ψηλά που βρίσκεται
πως να τον φτάσω εγώ;
Ξωπίσω από τον ίσκιο του
δεν ωφελεί να τρέχω
και να τον κυνηγώ.

Έναν αητό αγάπησα,
μα αυτός δε χαμηλώνει
κι εγώ δεν έχω δύναμη
να φτάσω εκεί ψηλά.
Κι όποτε κάνω να τον δω
ο ήλιος με τυφλώνει,
τα μάτια μου ‘σφαλα.

Έναν αητό αγάπησα
κι εγώ φτερά δεν έχω,
στο χώμα κάτω σέρνεται
το βήμα μου τ’ αργό.
Ξωπίσω από τον ίσκιο του
δεν ωφελεί να τρέχω
και να τον κυνηγώ.