Λελούδας τριών γενιών, μιας εκατονταετίας

Συνέντευξη στον ΣΤΕΦΑΝΟ ΛΕΜΟΝΙΔΗ

Κοντεύει μια εκατονταετία η ταβέρνα του Λελούδα, που πέρασε από παγκόσμιο και εμφύλιο πόλεμο (σημάδια από σφαίρες στην ξύλινη πόρτα), από τη χούντα, τη μεταπολίτευση, την οικονομική κρίση και την πανδημία. Άντεξε και αντέχει, δεν άλλαξε, δεν εκσυγχρονίστηκε και από το 1928 προσφέρει φαγητό και κρασί σε απλούς και σε διάσημους. Από τον Δημήτριο Λελούδα από την Κύθνο, εργάτη από τα Καμίνια, έως τον εγγονό του, Δημήτρη, απόφοιτο ΤΕΙ Οινολογίας και σπουδαστή Οινοχοΐας. Εκατό χρόνια, τρεις γενιές, το ίδιο αποτέλεσμα.

Τραγανά κεφτεδάκια, ζυγούρι κοκκινιστό, βακαλάο Ισλανδίας σκορδαλιά, ρεβίθια κοκκινιστά με ρέγκα στον φούρνο, βιολογική φάβα και φασόλια Φενεού, τηγανητές πατάτες Νάξου με κιμά και ξερή μυτζήθρα Καλαβρύτων, σταφύλι από τα Μεσόγεια ή δαμάσκηνο γλυκό φούρνου και κρέμα καραμελέ.

Στη διάρκεια λειτουργίας του μαγαζιού έχουν δημιουργηθεί τρεις ομόκεντροι κύκλοι με κέντρο το μαγαζί, ακτίνα τους την οικογένεια και περίγραμμά τους τον χρόνο.

Ας δώσουμε τον λόγο στον Δημήτρη Λελούδα…

«Η ιστορία της οικογένειάς μας είναι ενωμένη με αυτήν του μαγαζιού. Η πορεία του είναι συνακόλουθη με αυτήν της ιστορικής πραγματικότητας της περιοχής, που είναι μπλεγμένη και ακολουθεί τα ιστορικά γεγονότα της πατρίδας μας. Κάθε κύκλος της οικογένειας ακολουθεί τον χρόνο και την εξέλιξη της ζωής, με το μαγαζί να αποτελεί ένα σταθερό σημείο αναφοράς».

Πάμε στην πρώτη περίοδο

«Ο ιδρυτής της επιχείρησης, ο παππούς μου, ο Δημήτρης, μαζί με τη γιαγιά μου, τη Μαρία, ξεκίνησαν να το δουλεύουν κυρίως ως μπακάλικο με πελατεία τους ανθρώπους που εργάζονταν στα περιβόλια, κεραμοποιία, βυρσοδεψεία (ταμπάκικα) και στους μόνιμους κατοίκους που έμειναν σε κοντινή απόσταση.

Βαρέλια με κρασί άρχισε να φτιάχνει λίγο πριν από τον πόλεμο του 1940 και η ταβέρνα με το μαγειρευτό φαγητό λειτουργούσε συμπληρωματικά μαζί με το μπακάλικο, Μέχρι το 1970 που συνταξιοδοτήθηκε και ολοκληρώθηκε ο πρώτος χρονικά κύκλος το πλάνο της επιχείρησης ήταν αυτό».

Δεύτερη περίοδος

«Ο γονείς μου, Βασίλης και Φρόσω, ανέλαβαν την επιχείρηση μετά τη συνταξιοδότηση του παππού και λίγους μήνες μετά τον γάμο τους που έγινε τον Νοέμβριο του 1969. Επικεντρώθηκαν πιο πολύ στη λειτουργία του μαγαζιού ως ταβέρνας με μαγειρευτό φαγητό, αυθεντικό, παραδοσιακό βαρελίσιο κρασί και τηγανητό βακαλάο σκορδαλιά κυρίως τα Σαββατοκύριακα.

Σε όλα τα χρόνια επιχείρησης δεν έλειπε το θερμιώτικο τυρί (Κύθνος-Θερμιά) μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 2000 που η παραγωγή στο νησί σταμάτησε. Οι γονείς μου κατάφεραν να μετατρέψουν το μπακάλικο σε ταβέρνα, αφού η δραστηριότητα του μπακάλικου σταμάτησε να υπάρχει από τα μέσα του 1980 και αυτό να λειτουργήσει μέχρι το καλοκαίρι του 2004 που ο πατέρας μου συνταξιοδοτήθηκε».

Τρίτη περίοδος το τώρα

«Ο τρίτος κύκλος περιλαμβάνει τη σημερινή λειτουργία της επιχείρησης που είναι εν εξελίξει. Αυτός ξεκινά τον Σεπτέμβριο του 2004 και χτίζεται ώρα με την ώρα, μέρα με τη μέρα, μέχρι σήμερα. Το μαγαζί μας λειτουργεί με βάση τον δεύτερο κύκλο που δημιούργησαν οι γονείς μου, με παρεμβάσεις που απαιτούν η εξέλιξη και τα "θέλω" της εποχής μας».

Εδώ έφαγαν ο Κούνδουρος, ο Σμαραγδής, η Ειρήνη Αϊβαλιώτου, ο Άγγελος Αποστόλου, ο Μαμαλάκης, ο Μάκης Ψαραδέλλης, ο Πάνος Γεραμάνης, ο Στέλιος Καζαντζίδης...

Το ταξίδι, λοιπόν, συνεχίζεται με μεγάλες φουρτούνες που τον τελευταίο καιρό αντιμετωπίζουμε όλοι μας. Ελπίζουμε και ευχόμαστε να έρθουν η ηρεμία και η μπονάτσα για την ολοκλήρωσή του.

Λελούδας

Σαλαμινίας 8-10, Αθήνα

Πίσω από την Πέτρου Ράλλη.