Φτου ξελευθερία ή μήπως όχι;

Ο εγκλεισμός των Ελλήνων φτάνει στο τέλος του, ήρθε η ώρα να βγούμε και πάλι απ΄ τα σπίτια μας, χωρίς περιορισμούς και sms. Βέβαια ας μην κρυβόμαστε, την καραντίνα λίγο-πολύ την είχαμε σπάσει όλοι μας τον τελευταίο καιρό. Μια βόλτα στους δρόμους και τις πλατείες ήταν αρκετή για να δεις πως ο κόσμος είχε ξεμυτίσει απ΄ τα σπίτια του.

Ο Έλληνας πάντως, όσο κι αν τον κατηγορούμε, έδειξε πυγμή και υπάκουσε (ίσως κι από φόβο) στα μέτρα περιορισμού. Ο αριθμός των νεκρών που έχουμε, αποδεικνύει την …καλή δουλειά που έγινε απ΄ όλους. Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που ανησυχούσαν ότι ήταν εύκολο να ξεφύγει η κατάσταση στη χώρα μας και να γίνουμε …Ιταλία, όμως τους διαψεύσαμε. Βγήκαμε νικητές απ΄ αυτή τη μάχη. Τα συγχαρητήρια που λάβαμε απ΄ όλο τον πλανήτη ήταν η επιβράβευσή μας.

Πλέον, περνάμε στο επόμενο στάδιο, το στάδιο της ατομικής υπευθυνότητας. Θα μπορούμε να κυκλοφορούμε ελεύθερα, αλλά ακόμη με προσοχή. Ο εχθρός δεν έχει εξουδετερωθεί. Είναι ανάμεσά μας, ύπουλος. Και αν δεν φερθούμε σωστά, μας περιμένει δύσκολος χειμώνας. Με τον κορονοϊό πρέπει να ξέρουμε όλοι ότι δεν ξεμπερδέψαμε. Ο αγώνας συνεχίζεται.

Η αυριανή μέρα πάντως, είναι μια μέρα …γιορτής, λύτρωσης και λευτεριάς. Ας την χαρούμε. Ασχέτως αν αρκετοί κι εδώ πιστεύουν ότι δεν είναι σε καλό μας αυτό το …βγείτε έξω ελεύθερα. Δυστυχώς, ένα άσχημο με όλη αυτή την υπόθεση είναι ότι έχουμε γίνει δύσπιστοι, πολύ δύσπιστοι. Λίγα πια πιστεύουμε εύκολα, οι θεωρίες συνωμοσίας μας έχουν τρελάνει. Η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο ψέμα και την αλήθεια είναι λεπτή, πολύ λεπτή.

Δεν ξέρουμε που θα μας οδηγήσει όλο αυτό. Είναι και η οικονομική κρίση που θα λυγίσει αρκετούς. Όσα ξέρουμε, σε όλες τις πτυχές της καθημερινότητάς μας, δεν θα είναι ίδια πια, τουλάχιστον τον πρώτο καιρό. Που μπορεί να είναι προσωρινά, μπορεί όμως και για πάντα.

Με βάρκα την ελπίδα, ας πορευτούμε στο άγνωστο, στο μέλλον. Στο χέρι μας είναι να νικήσουμε πάλι, όσα εμπόδια κι αν συναντήσουμε μπροστά μας.