Τέμπη - Κάποιοι δεν έχουν διαβάσει προφανώς την Αντιγόνη του Σοφοκλή

Ο άνθρωπος είναι ον φύσει κοινωνικό και πολιτικό. Αυτός που μπορεί να ζήσει μακριά απ’ τις ανθρώπινες κοινωνίες είναι θηρίο ή θεός, επισημαίνει ο Αριστοτέλης. Και αυτή η φύση του ακριβώς είναι που διαπλάθει τις σχέσεις του με τους άλλους σε κάθε επίπεδο, από το στενό οικογενειακό μέχρι το ευρύτερο φιλικό και κοινωνικό περιβάλλον.

Η λογοτεχνία με το αφηγηματικό της περισκόπιο κατάφερνε πάντοτε να συλλαμβάνει τον παλμό της εποχής, κατάφερνε κυρίως να αποφλοιώνει την αλήθεια από τις στοιβάδες του επίπλαστου που αναπόφευκτα δημιουργούνται σε κάθε κοινωνία. Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε πως χάρις σε αυτή την ευεργετική διαδικασία η λογοτεχνία γίνετα κατά κάποιο τρόπο ι ο μέγας νομοθέτης της κοινωνίας, είτε μιλάμε για την αρχαία τραγωδία είτε για το σύγχρονο μυθιστόρημα.

Αναζητώντας απαντήσεις στην τρέχουσα πολιτική επικαιρότητα, αναζώντας τις αποκλειστικά από την ίδια τη λογοτεχνία, θα λέγαμε ότι κάποιοι προφανώς δεν έχουν διαβάσει την Αντιγόνη του Σοφοκλή, αλλιώς θα γνώριζαν ότι οι δεσμοί αίματος στην ελληνική ψυχή είναι ισχυροί, ισχυρότεροι από οποιοδήποτε κράτος ή εξουσία. Η αιώνια ηρωίδα του Αθηναίου τραγικού ποιητή δεν υποστηρίζει απλά τον θείο νόμο, υποστηρίζει τη δύναμη του κοινού αίματος που τρέχει στις φλέβες διαφορετικών ανθρώπων.

Για μια ακόμα φορά αποδεικνύεται πως όσοι χλευάζουν τα μεγάλα έργα του πνεύματος, οι αναλφάβητοι και ανάλγητοι που βρίσκονται παντού, στην πολιτική, στις επιχειρήσεις, σε όλο φάσμα της κοινωνίας μας, υποφέρουν από αθεράπευτη άγνοια και κάποια στιγμή τιμωρούνται. Ύβρις, άτη, νέμεσις, τίσις.

Ουκούν όταν δη μη σθένω πεπαύσομαι