Μύκονος: Ένας γλάρος στην άμμο με τη δύναμη της ζωής

Η Μύκονος υπήρξε ανέκαθεν τόπος φιλόξενος για τα άγρια πουλιά, αν σκεφτεί κανείς τον περίφημο Πέτρο τον Πελεκάνο, την μασκότ του νησιού, τον οποίο περιέσωσε το 1958 ένας ντόπιος ψαράς. Το λαβωμένο πτηνό ανάρρωσε τότε από το τραύμα του και για 27 χρόνια αποτέλεσε σήμα κατατεθέν για το νησί των ανέμων.

Τις τελευταίες βδομάδες εκτυλίσσεται μια παρόμοια ιστορία στον Καλαφάτη την διάσημη πλαζ της δεκαετίας του '60 και του '70. Εκεί έχει καταφύγει ένας γλάρος με πληγωμένη τη δεξιά φτερούγα του. Φιλικός και ατρόμητος με τους ανθρώπους, μοιράζεται μαζί τους τα ύστερα καλοκαιρινά πρωινά στην άμμο, δέχεται με ευγνωμοσύνη κάθε προσφορά τροφής και δημιουργεί καθημερινά καινούργιες φιλίες. Συνυπάρχει με τις αδέσποτες γάτες που σουλατσάρουν στην άκρη της αμμουδιάς, ενώ δίνει καθημερινά το παρών στον ναυαγοσώστη που τον ταΐζει.

Φιλοζωικές οργανώσεις έχουν δεχτεί επανειλημμένες κλήσεις από ευαισθητοποιημένους τουρίστες. Η γενική αίσθηση είναι ότι το πτηνό δεν πρέπει να διακομιστεί. Χρειάζεται απλά την καθημερινή τροφή του και για τα υπόλοιπα θα φροντίσει η ίδια η φύση. Φαίνεται πως η κατάστασή του καλυτερεύει από μέρα σε μέρα κι όλοι ελπίζουμε πως θα το δούμε να πετά ξανά προτού έρθει ο χειμώνας. Στο μεταξύ ο συμπαθής γλάρος μαθαίνει να ζει ανάμεσα στους ανθρώπους, διατρέχοντας πέρα δώθε τη μεγάλη αμμουδιά. Οι σταθεροί θαμώνες του Καλαφάτη τον περιμένουν καθημερινά να κάνει τη βόλτα του. Η φύση αποδειικνύει για μια ακόμα φορά τη δύναμη και τη σοφία της.