Διαβήτης: Κοντά στη θεραπεία η επιστήμη

Καθώς ο αριθμός των ατόμων με διαβήτη υπερβαίνει τα 500 εκατομμύρια παγκοσμίως, οι επιστήμονες πρέπει να βρουν τρόπους να βελτιώσουν τον περιορισμένο αριθμό διαθέσιμων φαρμάκων με ασαφή αποτελεσματικότητα. Η νέα μελέτη από το Πανεπιστήμιο Monash είναι ένα σημαντικό βήμα προς την ανάπτυξη νέων θεραπειών κατά του διαβήτη.

Οι επιστήμονες ανακάλυψαν έναν τρόπο για την αναγέννηση της ινσουλίνης στα βλαστοκύτταρα του παγκρέατος. Επανενεργοποίησαν επιτυχώς παγκρεατικά βλαστοκύτταρα δότη τύπου 1 διαβητικού για να εκφράζουν ινσουλίνη και λειτουργικά να μοιάζουν με κύτταρα που μοιάζουν με βήτα με ένα φάρμακο με άδεια της Υπηρεσίας Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ.

Ενώ χρειάζεται περισσότερη έρευνα, η νέα στρατηγική θα μπορούσε, κατ' αρχήν, να αντικαταστήσει τα κατεστραμμένα κύτταρα που παράγουν ινσουλίνη (βήτα κύτταρα) σε άτομα με διαβήτη τύπου 1 με εντελώς νέα κύτταρα που παράγουν ινσουλίνη.

Ο ειδικός στον διαβήτη Καθηγητής Sam Hey δήλωσε: «Βλέπουμε τη μελέτη μας ως ένα νέο και σημαντικό βήμα προς την ανάπτυξη νέων θεραπειών. Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια πιθανή θεραπευτική επιλογή για τον ινσουλινοεξαρτώμενο διαβήτη η οποία θα είχε ως αποτέλεσμα δια βίου έλεγχο γλυκόζης αίματος και καθημερινές ενέσεις ινσουλίνης για την αντικατάστασή της που δεν παράγεται πλέον από το κατεστραμμένο πάγκρεας».

Για να αποκατασταθεί η παραγωγή ινσουλίνης στο κατεστραμμένο πάγκρεας, οι επιστήμονες έπρεπε να ξεπεράσουν αρκετές προκλήσεις, καθώς το διαβητικό πάγκρεας αρκετές φορές θεωρήθηκε ότι ήταν πολύ κατεστραμμένο για να θεραπευτεί.

Ο καθηγητής El Osta δήλωσε: «Μέχρι τη στιγμή που ένα άτομο διαγιγνώσκεται με διαβήτη τύπου 1 (T1D), πολλά από τα βήτα κύτταρα που παράγουν ινσουλίνη στο πάγκρεάς τους έχουν ήδη καταστραφεί. Αυτές οι μελέτες δείχνουν ότι το διαβητικό πάγκρεας δεν είναι σε θέση να παράγει ινσουλίνη». Οι εξελίξεις αναφορικά με την κατανόηση του διαβήτη έχουν οδηγήσει σε «μεγαλύτερη κατανόηση και ανανεωμένο ενδιαφέρον για την ανάπτυξη πιθανών θεραπειών».

Οι θεραπευτικές επιλογές
«Οι ασθενείς κάνουν καθημερινές ενέσεις ινσουλίνης για να αντικαταστήσουν αυτή που θα παραγόταν από το πάγκρεας. Επί του παρόντος, η μόνη άλλη αποτελεσματική θεραπεία είναι η μεταμόσχευση παγκρεατικών νησίδων. Ενώ έχει βελτιώσει τα αποτελέσματα της υγείας για τα άτομα με διαβήτη, η μεταμόσχευση εξαρτάται από τους δωρητές οργάνων, οπότε έχει περιορισμένη ευρεία πρακτική εφαρμογή».

Ο συν-συγγραφέας της μελέτης Dr. Al-Hasani λέει ότι «Καθώς αντιμετωπίζουμε έναν παγκοσμίως γηράσκοντα πληθυσμό και τις προκλήσεις της αυξανόμενης συχνότητας εμφάνισης διαβήτη τύπου 2, ο οποίος συνδέεται στενά με την αύξηση της παχυσαρκίας, η ανάγκη για ένα φάρμακο για τον διαβήτη γίνεται όλο και πιο πιεστική».

«Πριν φτάσετε στους ασθενείς, πρέπει να λύσετε πολλά ερωτηματικά. Απαιτείται περισσότερη δουλειά για τον προσδιορισμό των ιδιοτήτων αυτών των κυττάρων και τη θέσπιση πρωτοκόλλων για την απομόνωση και την επέκτασή τους. Νομίζω ότι η θεραπεία είναι ακόμα πολύ μακριά. Ωστόσο, αυτό είναι ένα σημαντικό βήμα προς την ανάπτυξη μιας μακροχρόνιας θεραπείας που μπορεί να εφαρμοστεί σε όλους τους τύπους διαβήτη».

Ο καθηγητής El-Osta, ο Δρ. Al-Hasani και ο Δρ. Khurana έχουν αναπτύξει μια επαναστατική μέθοδο για την αναγέννηση των κυττάρων ινσουλίνης χωρίς τα ηθικά ζητήματα που συνήθως σχετίζονται με τα εμβρυϊκά βλαστικά κύτταρα.

Πηγή: journalbreak.com