Το έλλειμμα σεβασμού κι ενσυναίσθησης στα Ελληνικά γήπεδα

Τόσο ο αγωνιστικός χώρος της Τούμπας, όσο και το τερέν του ΣΕΦ, με διαφορά λίγων ωρών, έγιναν, το βράδυ της Τετάρτης, τόποι πανηγυρισμών των πλέον δημοφιλών τμημάτων του Ολυμπιακού.

Στο γήπεδο του ΠΑΟΚ η ομάδα του Πέδρο Μαρτίνς πήρε το αίμα της πίσω για τον αποκλεισμό (δίχως ήττα...) στον ημιτελικό του Κυπέλλου κερδίζοντας μ’ ανατροπή το «δικέφαλο του βορρά» του Λουτσέσκου κι εξασφαλίζοντας το τρίτο διαδοχικό και 47ο πρωτάθλημα της ερυθρόλευκης ιστορίας στον «βασιλιά των σπορ».

Λίγο αργότερα στο Σ.Ε.Φ ο μπασκετικός Ολυμπιακός επέστρεφε σε φάιναλ φορ Ευρωλίγκας μετά από 5 χρόνια, για να διεκδικήσει την 4^η κούπα της ιστορίας του, αποκλείοντας μετά από ένα συγκλονιστικό ματς την Μονακό.

Κοινός παρονομαστής των δύο επιτυχιών ότι οι πρωταγωνιστές της δεν μπόρεσαν να τις πανηγυρίσουν όπου, όπως και όσο θα ήθελαν...

Στην Τούμπα τα πανηγυρίζοντα μέλη της αποστολής του Ολυμπιακού αντιμετώπισαν το... στράβωμα των ανθρώπων των Θεσσαλονικέων.

Βλέπετε η αχλή του μύθου του συγκεκριμένου γηπέδου ως τόπος ...μαρτυρίου των «ερυθρολεύκων» (αγωνιστικά κι εξωαγωνιστικά) διαλύθηκε με το χθεσινό αποτέλεσμα και το ότι ανασύρθηκε τρόπαιο πρωταθλήματος από τις αποσκευές των Πειραιωτών προκάλεσε ...δυσανεξία στους ανθρώπους ασφαλείας των γηπεδούχων που προέτρεπαν τους φιλοξενούμενους να συνεχίσουν τους εορτασμούς τους στα αποδυτήρια.

Μπορεί και να φοβόντουσαν και καμιά ...μπούκα από κανέναν θερμόαιμο.
Ποιος μπορεί να τους ψέξει γι αυτό;

Λίγο πριν τα μεσάνυχτα οι μπασκετμπολίστες του Ολυμπιακού χάρηκαν σε δύο... δόσεις και σίγουρα, για μερικούς εξ αυτών, με πρωτόγνωρο τρόπο την πρόκριση στο Βελιγράδι.

Αγκαλιά με εισβολείς φίλους της ομάδας τους.

Η παρανόηση ότι το ματς τελείωσε οδήγησε σε πρώτο... ντου εντός αγωνιστικού χώρου, που επαναλήφθηκε με το, άρον – άρον, φινάλε της αναμέτρησης.

Ο Ολυμπιακός θα τιμωρηθεί, ασφαλώς, από τη διοργανώτρια, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα και σίγουρα δεν απασχολεί τους εισβολείς.

Εξάλλου δεν αφορά τον Ολυμπιακό, μόνο, το συγκεκριμένο «σκηνικό».

Το ίδιο θα γινόταν κι από τους οπαδούς όλων των υπολοίπων ομάδων, αν ήταν στην θέση τους, αφού αυτή είναι η οπαδική παιδεία μας.

Μια παιδεία που έχει ξεκινήσει με την λανθάνουσα φιλοσοφία που διακινούν τα εγχώρια ΜΜΕ περί «υπέροχων λαών» και δωδέκατων (ή έκτων, ανάλογα με το άθλημα...) παικτών.

Προφανώς ο κόσμος του Ολυμπιακού έδωσε ώθηση στην ομάδα του, για τη νίκη, αλλά αυτό δεν δίνει δικαίωμα σε κανέναν να μπαίνει στο γήπεδο.

Το οποίο θα έπρεπε ν’ αντιμετωπίζεται - από παράγοντες και φιλάθλους- ως άβατο, μόνο για διαγωνιζόμενους.

Η θέση των υπολοίπων είναι στις κερκίδες, όπως συμβαίνει στα έθνη, που ζηλεύουμε για την αθλητική τους παιδεία, πρόοδο κι αποτελέσματα.

Χωρίς ενσυναίσθηση, με άκρατο εγωισμό και δίχως σεβασμό, στον κόπο τους θέλουμε να κλέψουμε (υποσυνείδητα) τον πρωταγωνισμό των διαγωνιζομένων.

Φυσικά η πατροπαράδοτη, πλέον, ανα την επικράτεια, εισβολή έχει να κάνει και με την αίσθηση ατιμωρησίας και του ότι όλα επιτρέπονται στη χώρα.

Πως αλλιώς να εξηγηθεί το γεγονός ότι όταν πανηγυρίζαμε την κατάκτηση του Εuro 2004 - την μεγαλύτερη και σίγουρα πλέον ανέλπιστη, διαχρονικά, επιτυχία του ελληνικού αθλητισμού - «ντου» στο τερέν του «Ντα Λουζ» δεν υπήρξε, από τους 10.000 και πλέον Έλληνες που είχαν μετοικήσει στη Λισσαβώνα...