Διονύσης Χιόνης στο «ΦΩΣ»: «Πίστη σε Μπαρτζώκα για το Ευρωπαϊκό»

Συνέντευξη στον ΘΕΜΗ ΣΙΝΑΝΟΓΛΟΥ

Ο Διονύσης Χιόνης είναι πρόεδρος του Κέντρου Μελέτης του Εγκλήματος, επιστημονικού φορέα που ασχολείται με την επιστήμη της Εγκληματολογίας. Δικηγόρος παρ΄ Αρείω Πάγω, με μεταπτυχιακό στην Εγκληματολογία και, παράλληλα με την άσκηση μάχιμης δικηγορίας, συνεργάζεται με το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών ως Εισηγητής-Συγγραφέας και Εκπαιδευτής σε εξ αποστάσεως εκπαιδευτικά προγράμματα Εγκληματολογίας.

Έχει διατελέσει επί έτη επιστημονικός συνεργάτης του Εργαστηρίου Ποινικών και Εγκληματολογικών Ερευνών της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, νομικός σύμβουλος αποφυλακισμένων στο Ν.Π.Ι.Δ. «Επάνοδος», καθώς και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ν.Π.Ι.Δ. «Κέντρο Ερευνών για Θέματα Ισότητας».

Έχει συμμετάσχει σε ερευνητικά προγράμματα του Πανεπιστημίου Αθηνών και έχει λάβει μέρος ως εθνικός πραγματογνώμονας σε ερευνητικά προγράμματα και project της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Συμβουλίου της Ευρώπης.

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο «ΦΩΣ» στις 9/4/2022

Τι σημαίνει Ολυμπιακός για εσένα;

Ολυμπιακός είναι μια γλυκιά σύνδεση με την παιδική μου ηλικία και εκείνα τα ηλιόλουστα κυριακάτικα μεσημέρια στα τσιμέντα του κατάμεστου παλιού Καραϊσκάκη. Η ανυπομονησία πριν από τα μεγάλα ματς, οι συγκινήσεις των αγώνων, οι χαρές στις νίκες και οι λύπες στους χαμένους τελικούς. Τα ψαλίδια του Αναστόπουλου και η σφιγμένη γροθιά του Μητρόπουλου. Από μικρός δένεσαι με την ομάδα κι αυτό σε ακολουθεί στα επόμενα χρόνια και γίνεται ένα από τα σημαντικά δευτερεύοντα ζητήματα της ζωής σου.

Μου είπες πριν ξεκινήσουμε ότι ήσουν στο γήπεδο την τραγική μέρα των νεκρών της Θύρας 7...

Στο γήπεδο με πήγαινε ο πατέρας μου από όταν ήμουν πιτσιρικάς προσχολικής ηλικίας. Ήταν η κυριακάτικη βόλτα μας κάθε δεύτερη εβδομάδα που έπαιζε ο Ολυμπιακός. Μια τέτοια ημέρα ήταν και η 8/2/1981. Τελείωσε το παιχνίδι και φύγαμε από το γήπεδο χωρίς να καταλάβουμε τι συνέβη, πήγαμε βόλτα στο Λούνα Παρκ και επιστρέψαμε στο σπίτι αργά. Εκεί βρήκαμε μαζεμένους συγγενείς, φίλους και τη μάνα μου σχεδόν λιπόθυμη. Είχαν μάθει για το δυστύχημα, εμείς δεν είχαμε επιστρέψει ακόμα κι όσο περνούσε η ώρα τόσο απελπίζονταν. Με ενοχλεί αφάνταστα - και ως νομικό- το ότι ποτέ δεν αποδόθηκαν ποινικές ευθύνες.

Πού γεννήθηκες και μεγάλωσες;

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα, οι γειτονιές μου ήταν και είναι Πολύγωνο και Γκύζη. Όπως καταλαβαίνεις, οι Ολυμπιακοί δίπλα στη Λεωφόρο ήμασταν λίγοι, στο σχολείο ελάχιστοι και μάλιστα σε περίοδο πέτρινων χρόνων. Αλλά έχει κι αυτό την αξία του, κάτι τέτοια σε δένουν περισσότερο με την ομάδα! Ευτυχώς, κάτω από το σπίτι μου είχε ένα κατάστημα με ηχοσυστήματα αυτοκινήτων που έρχονταν τακτικά διάφοροι παίκτες μας.

Ποιοι παίκτες έρχονταν;

Λόγω γνωριμίας των ιδιοκτητών του μαγαζιού με τον Αποστολάκη, είχα γνωρίσει τον Αναστόπουλο, τον Μητρόπουλο, τον Μπονόβα και άλλους. Φαντάζεσαι τον ενθουσιασμό μου! Μετά τη φυγή Αποστολάκη ούτε ο ίδιος δεν ερχόταν πια, άσε που αποδοκιμάστηκε έντονα από τους λίγους αλλά δυναμικούς Ολυμπιακούς της γειτονιάς...

Περιστατικά αξέχαστα με τον Ολυμπιακό που έχεις ζήσει έντονα;

Τι να πρωτοθυμηθώ; Τον τελικό Κυπέλου με το χαμένο πέναλτι του Φούνες, το Κύπελλο με τον Ντέταρι στα πέτρινα, το πρώτο ευρωπαϊκό στο μπάσκετ, το γκολ του Βαΐτση στο Μονακό, το πρώτο γκολ στο Τσάμπιονς Λιγκ με την Πόρτο (ήμουν στο απέναντι πέταλο και η μπάλα από το σουτ του Στέλιου κατέβαινε για αιώνες!), την τεσσάρα στη Λεωφόρο, τη λόμπα του Καραπιάλη στον Βάντσικ, το σκάψιμο του Ζιό στον Μοντραγκόν, το πεταχτάρι του Πρίντεζη, τα τρίποντα του Σπανούλη στο back to back, τα διπλά στην Άρσεναλ, το πέναλτι με τη Μίλαν… Είναι άπειρα!

Τι χρειάζεται η ομάδα στο ποδόσφαιρο;

Χρειάζεται ξεκούραση, γενναίες προσθαφαιρέσεις στο ρόστερ και, κυρίως, καλά άκρα σε άμυνα και επίθεση. Αυτά ήταν πάντοτε η δύναμή μας και τελευταία οι κινήσεις σε αυτές τις θέσεις είναι άστοχες. Αντιλαμβάνομαι τους κανόνες του modern football, αλλά δεν γίνεται κανείς να μην κάνει τη διαφορά εκεί, πλην Μασούρα και ενίοτε Βαλμπουενά.

Μπορεί να πάρει το Ευρωπαϊκό η ομάδα στο μπάσκετ;

Φυσικά και μπορεί! Φέτος ξαναζούμε τον Ολυμπιακό που ονειρευόμαστε και μην ξεχνάς ότι στην αρχή η χρονιά αναμενόταν πολύ δύσκολη ως μετα-Σπανουλική. Με τους φίλους μου λέμε: «in Coach B. we trust», είναι μεγάλη υπόθεση η επιστροφή του για πολλούς λόγους. Ελπίζω το μπάσκετ να εμπνευστεί από το κατόρθωμα των κοριτσιών του πόλο, που μας έκαναν χαρούμενους την Κυριακή και τους αξίζουν πολλά συγχαρητήρια!

Η υπόθεση της Ρούλας είναι σοκ για εσάς τους ειδικούς; Το περίμενες;

Οπωσδήποτε είναι σοκαριστικό να χάνουν τη ζωή τους τρία παιδιά μικρής ηλικίας μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα, ακόμα κι αν αυτό οφείλεται σε αδιευκρίνιστα παθολογικά αίτια. Πόσο μάλλον αν αποδειχθεί δικαστικά ότι οφείλεται σε εγκληματική ενέργεια. Από τη στιγμή που, σύμφωνα με τους ειδικούς ιατρούς, είναι εξαιρετικά σπάνιο να υπάρχουν στην ίδια οικογένεια τρεις αιφνίδιοι θάνατοι παιδιών από διαφορετικά βιολογικά αίτια, δεν χρειάζεται να είσαι εγκληματολόγος για να υποψιαστείς το ενδεχόμενο εγκλήματος. Πέρα από τη συγκεκριμένη υπόθεση, ερευνητικά προκύπτει ότι όταν θανατώνονται παιδιά, στις περισσότερες περιπτώσεις δράστες είναι οι ίδιοι οι γονείς τους κατά μόνας ή συναυτουργικά.

Τι προηγούμενο υπάρχει, αν αποδειχθεί ή ομολογήσει ότι σκότωσε τα 3 παιδιά της;

Πέρα από την όποια εξέλιξη έχει η ποινική διαδικασία στη συγκεκριμένη υπόθεση, το έγκλημα της παιδοκτονίας ή της ανθρωποκτονίας παιδιών από την ίδια τους τη μητέρα υπάρχει διαχρονικά σε όλες τις κοινωνίες. Να ξεκαθαρίσουμε ότι νομικά η έννοια της παιδοκτονίας και της ανθρωποκτονίας διακρίνονται και μάλιστα η παιδοκτονία -σε αντίθεση με ό,τι ενδεχομένως πιστεύει το κοινό- τιμωρείται με ηπιότερη ποινή. Όμως παιδοκτονία είναι η με πρόθεση θανάτωση του νεογέννητου από τη μητέρα του κατά τον τοκετό ή αμέσως μετά τον τοκετό. Εκτός αυτού του πολύ συγκεκριμένου πλαισίου, εφαρμόζονται οι διατάξεις της ανθρωποκτονίας με δόλο. Δυστυχώς, υπάρχουν προηγούμενα τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς.

Όπως;

Ενδεικτικά στη χώρα μας το 1961 μια 35χρονη στο Καλαμάκι σκότωσε τα τρία παιδιά της και το 1985 συνέβη ξανά παρόμοιο έγκλημα από μια μητέρα στη Βόρεια Ελλάδα με θύματα δυο μικρά παιδιά κι ένα που σώθηκε μετά την απόπειρα. Στην Ευρώπη γνωρίζω σύγχρονη υπόθεση στη Γερμανία, το 2013 καταδικάστηκε μια μητέρα επειδή μέσα σε λίγα χρόνια προκάλεσε ασφυκτικό θάνατο στα τρία μικρά παιδιά της, χρησιμοποιώντας το πανάκι τους για τα σάλια (!) και εμφάνισε τα περιστατικά στις Αρχές ως περιπτώσεις συνδρόμου αιφνίδιου βρεφικού θανάτου. Διεθνώς τέτοια εγκλήματα έχουν διαπραχθεί ακόμα και σε βάρος περισσοτέρων των τριών παιδιών, κυρίως στις ΗΠΑ.

Πιστεύεις ότι θα σπάσει; Θα ομολογήσει; Αν δεν ομολογήσει, είναι τα στοιχεία αρκετά για να καταδικαστεί;

Δεν γνωρίζω τη δικογραφία και τα στοιχεία που αυτή περιέχει. Από την άλλη, ακόμα κι αν ομολογήσει η κατηγορούμενη, δεν σημαίνει ότι παραιτείται από το τεκμήριο αθωότητας και ότι η δίκη μετατρέπεται σε περιττή ή τυπική διαδικασία. Πολλές ομολογίες ανακαλούνται στο ακροατήριο. Και δικονομικά η ομολογία εκτιμάται ελεύθερα από το δικαστήριο, δεν είναι προαπαιτούμενο να υπάρχει ομολογία για να καταδικαστεί η κατηγορούμενη. Αλλά εκτιμάται συνολικά και σε συνδυασμό με όλα τα αποδεικτικά μέσα (μάρτυρες, ιατρικές πραγματογνωμοσύνες, έγγραφα, κ.λπ.). Μπορώ, όμως, να σου πω για την παραπάνω σημαντική υπόθεση στη Γερμανία, ότι η μητέρα παρόλο που αρχικά υποστήριζε σθεναρά την αθωότητά της, τελικά έσπασε κατά την προδικασία μόνο όταν ασκήθηκε ποινική δίωξη και στον σύζυγό της και ομολόγησε ότι προέβη στα εγκλήματα μόνη της. Εκεί δεν ανιχνεύθηκαν φαρμακευτική ουσία ή δηλητήριο στα παιδιά, όμως το δικαστήριο στηρίχτηκε στις πραγματογνωμοσύνες και τις καταθέσεις ιατρών και ιατροδικαστών, που υποστήριξαν με βεβαιότητα πως το να συμβεί στην ίδια οικογένεια τέτοιος αιφνίδιος θάνατος βρέφους είναι εξαιρετικά σπάνιο αλλά υπαρκτό ενδεχόμενο, δεύτερος θάνατος είναι στατιστικά απίθανος και εξαιρετικά ύποπτος, τρίτος τέτοιος θάνατος είναι αδύνατον να συμβεί χωρίς έξωθεν παρέμβαση.

Τελικά η στάση του σώματος, τα μάτια, η φωνή, μας οδηγούν σε συμπεράσματα πολλές φορές; Και η Ρούλα φαινόταν αφύσικα ψύχραιμη, ενώ είχε χάσει 3 παιδιά, και ο πιλότος στα Γλυκά Νερά φαινόταν ήρεμος, ατσαλάκωτος την πρώτη μέρα, ενώ υποτίθεται ότι είχε περάσει φρικτή νύχτα δεμένος και του σκότωσαν τη γυναίκα και τον σκύλο.

Πολλές φορές πράγματι μας οδηγούν σε ορισμένα συμπεράσματα, αλλά δεν πρέπει να τα εμπιστευόμαστε άκριτα, επειδή καμιά φορά τα συμπεράσματα αυτά ακόμα κι αν μοιάζουν αληθή, μπορεί εκ των υστέρων να αποδειχθούν εσφαλμένα. Κάτι τέτοιο είναι επικίνδυνο, καθώς μπορεί υπό προϋποθέσεις να συμβάλει στη δημιουργία δικαστικής πλάνης, που δεν είναι καθόλου σπάνιο φαινόμενο.

Γιατί βλέπουμε τόσα σκληρά οικογενειακά εγκλήματα τον τελευταίο καιρό, καθώς και γυναικοκτονίες αυξημένες; Παίζουν ρόλο η οικονομική κρίση που πέρασε η χώρα και η πανδημία, η καραντίνα;

Τα εγκλήματα ενδοικογενειακής βίας παρουσιάζουν προσφάτως μια ποιοτική διαφοροποίηση, εμπεριέχουν συχνά ακραία και αχρείαστη βία, που συχνά οδηγεί στον αφανισμό του θύματος. Οι παράγοντες που συμβάλλουν σε αυτό είναι πολλοί και λειτουργούν συνδυαστικά.

Πάμε να πούμε μερικά αίτια.

Μεταξύ πολλών άλλων, η κρίση αξιών που συνεπάγεται η οικονομική κρίση έχει υποβιβάσει τον σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή. Από την άλλη η πανδημία εγκλώβισε πολλούς ανθρώπους σε προβληματικά οικογενειακά περιβάλλοντα, επιδείνωσε τις αρνητικές καταστάσεις που βίωναν και οδήγησε σε περισσότερα και πιο ακραία εγκλήματα εις βάρος γυναικών και παιδιών.

Η δολοφονία του Άλκη θα αλλάξει τίποτα; Συνεχίζονται οι οπαδικές επιθέσεις.

Όχι, δυστυχώς δεν θα αλλάξει η εικόνα. Δεν έχει υιοθετηθεί αποτελεσματική λύση πέρα από την αυστηροποίηση του νομοθετικού πλαισίου, η οποία έχει αποδειχθεί ότι δεν αρκεί. Αδυνατώ να ανακαλέσω ουσιαστικές ενέργειες από την Πολιτεία που να συμβάλλουν στον περιορισμό του φαινομένου συνολικά και όχι μόνο στη μετατόπισή του από το γήπεδο της Σούπερ Λιγκ στη γειτονιά ή στις μικρές κατηγορίες. Έχω δει πολλά βίαια επεισόδια εντός και εκτός γηπέδων και θεωρώ ότι είναι ένα καθαρά κοινωνικό πρόβλημα, που βρίσκει γόνιμο έδαφος εμφάνισης στα πέριξ του αθλητισμού. Αφορμή είναι η ομάδα και όχι αιτία και μάλιστα σε τέτοιους δράστες το μίσος για τον απέναντι έχει υποσκελίσει την -έστω «αρρωστημένη»- αγάπη για την ομάδα. Για να πάψει να είναι γόνιμο το έδαφος απαιτείται ειλικρινής και αποφασιστική σύμπραξη Πολιτείας, ομάδων, αθλητών, οπαδών, φιλάθλων, Τύπου και επιστημόνων, την οποία δεν βλέπω.

Υπήρχαν παλιά τέτοια εγκλήματα μαζεμένα όπως η δολοφονία Άλκη επειδή απάντησε Αρειανός, όπως αυτός που σκότωσε για το νοίκι μάνα, πατέρα και δύο μωρά, όπως η Ρούλα τώρα με τα παιδιά της, όπως ο πιλότος που έπαιζε απίστευτο θέατρο και άφησε το μωρό του ορφανό;

Υπάρχουν περίοδοι με αρκετά εγκλήματα μέσα σε σύντομο χρόνο και περίοδοι με ελάχιστα ή καθόλου εγκλήματα. Επομένως, για να εκτιμήσουμε συνολικά την κατάσταση της βαριάς εγκληματικότητας πρέπει να τη δούμε σε βάθος χρόνου. Για παράδειγμα, οι συνολικές ανθρωποκτονίες με δόλο στην Ελλάδα εμφανίζουν σχετικά μικρές αποκλίσεις κατ’ έτος, άρα η κατάσταση ποσοτικά δεν διαφοροποιείται σημαντικά τα τελευταία χρόνια. Όμως, διαπιστώνουμε ότι τα βίαια εγκλήματα πλέον είναι πιο συχνά ιδιαιτέρως ειδεχθή, με χρήση αλόγιστης και αχρείαστης ακραίας βίας και αυτό είναι πραγματικά ανησυχητικό.

Τα σόσιαλ μίντια και το ίντερνετ, η ψηφιακή ζωή με την τεχνολογία, που πατάς ένα κουμπί και είσαι μαθημένος να τα έχεις όλα αυτόματα, μείωσε τις αντοχές και υπομονές του κόσμου; Κάτι τέτοιο μού είχε πει ο Ασκητής για τη φθορά στους γάμους.

Όχι μόνο αυτό, αλλά επιπλέον αλλοίωσε σε μεγάλο βαθμό τις ανθρώπινες σχέσεις και αυτό έχει αντίκτυπο στην εγκληματικότητα. Οι δεσμοί μας με τους ανθρώπους αποτελούν ανασχετικούς παράγοντες εγκληματογένεσης, ειδικά οι δεσμοί μας με σημαντικά για εμάς πρόσωπα αναφοράς. Όσο φθείρονται αυτοί οι δεσμοί τόσο μειώνονται οι αντιστάσεις απέναντι στην τέλεση εγκλήματος.

Η σπιτονοικοκυρά είναι πιθανό να δολοφονήθηκε;

Διατάχθηκε προκαταρκτική εξέταση, δηλαδή ο Εισαγγελέας θα ερευνήσει το ενδεχόμενο να ασκήσει ποινική δίωξη, εφόσον υπάρξουν ενδείξεις εγκληματικής πράξης. Δεν είναι επιστημονικά ορθό να εκφέρω άποψη από δημοσιεύματα που βασίζονται σε φήμες και ανώνυμες μαρτυρίες, αλλά αναμένω κι εγώ με ενδιαφέρον την εξέλιξη. Διαβάζω ότι διατάχθηκε εκταφή, η οποία πάντοτε δίνει χρήσιμες απαντήσεις, καταφατικές ή αρνητικές.

Οι ποινές είναι μικρές; Η Ρούλα για παράδειγμα αν φάει ισόβια, σε πόσα χρόνια μπορεί να είναι έξω; Ο πιλότος σε πόσα χρόνια μπορεί να είναι έξω; Με τι παράθυρα, με τι κόλπα;

Η ποινή που προβλέπεται για την ανθρωποκτονία με δόλο (αν δεν αναγνωριστούν ελαφρυντικά) είναι η μέγιστη, δηλαδή ισόβια κάθειρξη. Μετά από νομοθετικές τροποποιήσεις, το ισχύον πλαίσιο προβλέπει ότι όποιος καταδικαστεί σε ποινή ισόβιας κάθειρξης για μια τέτοια πράξη μπορεί υπό προϋποθέσεις να απολυθεί υφ’ όρον (π.χ. περιορισμός τόπου διαμονής ή εμφάνιση στο αστυνομικό τμήμα μια ή δύο φορές τον μήνα), εφόσον έχει παραμείνει στη φυλακή για δεκαοχτώ χρόνια κατ’ ελάχιστο και έχει εκτίσει τουλάχιστον είκοσι χρόνια μαζί με τον ευεργετικό υπολογισμό της ποινής, δηλαδή τα λεγόμενα μεροκάματα στη φυλακή. Όμως, τα ισόβια ενίοτε σπάνε με την αναγνώριση ελαφρυντικών (σύννομος βίος, καλή συμπεριφορά μετά την πράξη, κ.λπ.) και τότε μιλάμε σε άλλη βάση και με άλλους υπολογισμούς. Πάντως, η υφ’ όρον απόλυση από τη φυλακή δεν είναι υποχρεωτική, καθώς μπορεί να κριθεί αναγκαία η συνέχιση της κράτησης του καταδικασθέντος για να αποτραπεί η τέλεση από αυτόν νέων αξιόποινων πράξεων. Τέλος, παίζει ρόλο ο χρόνος τέλεσης της πράξης, επειδή, αν έχουν ισχύσει διαδοχικά περισσότεροι νόμοι, εφαρμόζεται κάθε φορά η ευμενέστερη για τον κατηγορούμενο διάταξη.

Πώς γίνεται να βγαίνουν μερικοί σε 7-8 χρόνια;

Όπως ανέφερα, με την αναγνώριση ελαφρυντικών πρωτοδίκως ή στο εφετείο «σπάνε» τα ισόβια και τότε αλλάζουν και οι υπολογισμοί που προβλέπει ο νόμος. Με το ισχύον καθεστώς, υφ’ όρον απόλυση μπορεί να υπάρξει σε πρόσκαιρη κάθειρξη, εφόσον έχει παραμείνει κάποιος στη φυλακή για μια ανθρωποκτονία με δόλο για χρονικό διάστημα ίσο με τα 3/5 της ποινής. Δηλαδή, ο καταδικασμένος σε ποινή 15 ετών μπορεί να αιτηθεί να αποφυλακιστεί στα 9 χρόνια, αν έχει κάνει και «μεροκάματα».

Είσαι υπέρ της θανατικής ποινής;

Είμαι ξεκάθαρα αντίθετος, επειδή δεν νοείται το νομικά πολιτισμένο κράτος να δολοφονεί και να απαντά στην αγριότητα με αγριότητα, αλλά οφείλει να σέβεται απόλυτα την αξία της ανθρώπινης ζωής και να δίνει δεύτερη ευκαιρία. Επιπλέον, όπου κι αν εφαρμόστηκε η θανατική ποινή πουθενά δεν απέτρεψε αποτελεσματικά την εμφάνιση βαριάς εγκληματικότητας.

Πόσο θα έπρεπε να γίνουν οι ποινές για τα πολύ σκληρά εγκλήματα;

Οι ποινές που προβλέπονται είναι βαριές, όμως θα πρέπει να κάνουμε πολλά βήματα μπροστά ως Σύστημα Ποινικής Δικαιοσύνης, ώστε ο δράστης ενός εγκλήματος να συλλαμβάνεται, να ανακρίνεται, να δικάζεται με βάση το ορθά συλλεγέν αποδεικτικό υλικό, με όρους δίκαιης δίκης και εντός σύντομου χρόνου. Και με τη βεβαιότητα ότι η ποινή που θα επιβληθεί θα εκτελεστεί και δεν θα ψευδο-αμνηστευθεί. Στη χώρα μας δεν είναι καθόλου βέβαια όλα τα παραπάνω, εκεί θεωρώ ότι πάσχουμε περισσότερο από το μέγεθος των απειλούμενων ποινών.

Μία σημαντική ερώτηση: Ποιο μπορεί να είναι το κίνητρο στην υπόθεση της Πάτρας;

Δεν θα ήταν ορθή μια τοποθέτηση επ’ αυτού, δεδομένου ότι δεν γνωρίζουμε ακόμα αν υπάρχει έγκλημα με δόλο, ποιος και πώς το διέπραξε - αυτό ακριβώς ερευνά η Δικαιοσύνη. Σε γενικότερο πλαίσιο, από τη διεθνή βιβλιογραφία προκύπτει ότι σε περιπτώσεις παιδοκτονίας ή ανθρωποκτονίας τέκνων από τη μητέρα τα κίνητρα συχνά εντοπίζονται μεταξύ άλλων σε θέματα εκδίκησης προς τον σύζυγο και σπανιότερα στην προσέλκυση της προσοχής (π.χ. σύνδρομο Μινχάουζεν διά αντιπροσώπου) ή στην ικανοποίηση σαδιστικών ενστίκτων.

Ο σύζυγος μπορεί να είναι αφελής ή συνεργός;

Αφελής ή μη, προς το παρόν δεν είναι ούτε καν ύποπτος. Αλλά η δικονομική θέση του μπορεί εύκολα να διαφοροποιηθεί, εφόσον προκύψουν κατά την ανάκριση επιβαρυντικά στοιχεία για πράξεις ή παραλείψεις του. Πάντως, όπως κι αν εξελιχθεί η υπόθεση, θα μείνει στα εγκληματολογικά χρονικά!