Ντένζελ Γουάσινγκτον: Ο μαύρος βασιλιάς του Χόλιγουντ
Οκτώ ερμηνευτικές υποψηφιότητες, δύο όσκαρ και μια καριέρα 30 γεμάτων ετών ακατάβλητης δημοφιλίας για τον σήμερα 64χρονο ηθοποιό που αναμφισβήτητα είναι ο σημαντικότερος μαύρος ηθοποιός που πέρασε από το Χόλιγουντ.
Είναι καθεστώς ο Ντένζελ Γουάσινγκτον, είναι όνομα πρώτης γραμμής σχεδόν από το ξεκίνημα της καριέρας του, που κάνει ηχηρή την παρουσία της με την «Κραυγή Ελευθερίας» (1987) του Ρίτσαρντ Ατένμπορο. Εδώ ο ηθοποιός κέρδισε και την πρώτη του υποψηφιότητα, για δεύτερο ανδρικό ρόλο, αυτόν του Στίβεν Μπίκο. Θα ήταν ο πρώτος από μια μακρά σειρά ερμηνειών πάνω σε σημαντικές, κάποτε αμφιλεγόμενες, ιστορικές προσωπικότητες.
Ο Ντένζελ Γουάσινγκτον θα γινόταν σχεδόν αμέσως ο αγαπημένος μαύρος της βιομηχανίας, αυτός που χάριζε κύρος και mainstream εισπράξεις (αδιάπτωτη παρουσία στο box-office, σπανιότατο φαινόμενο για τόσο μεγάλο διάστημα) σε πρόσωπα που χωρίς αυτόν στην καλύτερη περίπτωση θα έβρισκαν μόνο χαμηλού προφίλ παραγωγές να αντιπροσωπευθούν.
Ολυμπιακός: Οι λύσεις που δίνει η επιστροφή του Ορτέγκα
Στον αντίποδα ελλοχεύει και μια κριτική. Ο Γουάσινγκτον μοιάζει να είναι ο πιο γερά, κατεστημένα δικτυωμένος μέσα στο χρόνο και τη δουλειά μαύρος ηθοποιός, ένας ισχυρός άνδρας του σινεμά, με «δικό του» λόμπι κριτικής υποστήριξης (αναπόφευκτα βασισμένο και στην λαϊκή του απήχηση) αλλά και σωστά πατήματα στα πίσω από κλειστές πόρτες δωμάτια των majors.
Ο Γουάσινγκτον είναι ο μαύρος που οι μαύροι θέλουν (ή «θα έπρεπε να θέλουν») να γίνουν, η βαθιά (χριστιανική) θρησκευτική του υπόσταση (όχι μόνο μεταφορικά, ο ίδιος ήθελε να έχει γίνει ιεροκήρυκας) βαραίνουν εδώ και πολλά χρόνια τις ερμηνείες, τις δηλώσεις, την εξωκινηματογραφική στάση.
Χωρίς να μπορείς να το ψάξεις απαραίτητα είναι ο ηθοποιός που επιλέχθηκε από την λευκή βιομηχανία του σινεμά να αντιπροσωπεύσει το Χόλιγουντ, να εξωραΐσει τις φυλετικές ενοχές του. Χωρίς τον Ντένζελ Γουάσινγκτον η σημερινή αλλαγή που βιώνεται στη Μέκκα του σινεμά, δεν θα ήταν ίδια, σαν τον προφήτη -που συχνά σου δίνει την εντύπωση πως θα ήθελε να είναι- προλείανε το έδαφος μιας μεγάλης αλλαγής.
Ωστόσο, για να μην δοθεί και εσφαλμένη εντύπωση, μαύρος ηθοποιός – και ηθοποιός εν γένει, φυσικά – σαν αυτόν δεν είναι συχνό φαινόμενο. Γεννημένος πρωταγωνιστής, στιβαρός όσο δεν παίρνει, άριστος στην εκφορά, τη στάση, τις χειρονομίες, το σώμα και, συνηθέστερα, τις επιλογές, ο Γουάσινγκτον έχει τον μαγνητισμό, τη στόφα (και την αυταρέσκεια) του σταρ, είναι εδώ και πολλά χρόνια λόγος να δεις τα έργα του. Διαλέξαμε, μετά πόνου καρδίας, μόνο πέντε από αυτά, περιπτώσεις που η επιβλητικότητά του είναι κάποτε συγκλονιστική, η (συχνά) αυτοδίκαιη ματιά του θα έλεγες απαραίτητη, το αποτέλεσμα μνημειώδες.
Να είναι γερός.
