«The Brutalist»: Παίρνει μια θέση στις κορυφαίες στιγμές του σινεμά

Δύσκολη ταινία το “The Brutalist”. Σε τρεισήμισι ώρες προσπαθεί να χωρέσει τόσα πολλά και τα μηνύματα που περνάει είναι άλλα τόσα. Κινηματογραφικά είναι άψογα εκτελεσμένο. Γυρισμένο σε φιλμ (η πρώτη ταινία εδώ και δεκαετίες που γυρίστηκε σε VistaVision) και στην πρώτη της προβολή στη Βενετία, παίχθηκε σε 70mm. Σε μεταφέρει πραγματικά στην εποχή που διαδραματίζεται η ταινία (δεκαετία ΄50).

Η σκηνοθεσία του μόλις 36χρονου Μπρέιντι Κορμπέ είναι περίτεχνη και γίνεται φανερό από την πρώτη στιγμή ότι θέλει να κάνει μια ταινία που θα μείνει στην ιστορία του σινεμά. Το καταφέρνει εν πολλοίς.

Ερμηνευτικά, ο Άντριεν Μπρόντι είναι καταπληκτικός και ήδη πρέπει να ετοιμάζει μια γωνιά στο σπίτι του για το 2^ο Όσκαρ της καριέρας του μετά τον «Πιανίστα». Χτισμένη η ταινία πάνω του, αποδίδει μαεστρικά έναν ιδιαίτερα δύσκολο ρόλο. Εξαιρετικές ερμηνείες επίσης από την Φελίσιτι Τζόουνς και τον Γκάι Πιρς.

Η ταινία μιλάει για την ιστορία ενός Ούγγρου αρχιτέκτονα, του Λάζλο Τοθ, που πάει στην Αμερική το 1947, έχοντας διασωθεί από στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Γερμανία, προσπαθώντας να ξαναχτίσει εκεί τη ζωή του και ελπίζοντας ότι η γυναίκα του και η ανιψιά του, που έχουν παγιδευτεί πίσω στην Ευρώπη, θα κατορθώσουν σύντομα να τον ακολουθήσουν. Μετά από διάφορες περιπέτειες, αναλαμβάνει να φέρει εις πέρας ένα γιγαντιαίο πολιτιστικό κέντρο για λογαριασμό ενός εκκεντρικού μεγιστάνα, με τη βοήθεια του οποίου φτάνουν στις ΗΠΑ και τα δυο δικά του άτομα.

Οι συμβολισμοί της ταινίας, όπως αναφέραμε και στον πρόλογο, είναι πολλοί. Το αμερικάνικο όνειρο από μια άλλη οπτική, η σήψη της κοινωνίας, το τι είναι σωστό και τι λάθος, η εσωτερική πάλη με τους …δαίμονες του παρελθόντος, η περίεργη σχέση τέχνης-καπιταλισμού.

Κι όπως κάθε καλή ταινία, διχάζει. Είναι εν τέλει μια …ύπουλη εβραϊκή προπαγάνδα; Επαναστατική ή όχι; Και ποιο το τελικό μήνυμα της ταινίας; Είναι τελικά όντως ο προορισμός αυτό που μετράει;

Υποψήφιο για 10 Όσκαρ και Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας και α’ ανδρικού ρόλου, το μεγαλοπρεπές όραμα του Μπρέιντι Κορμπέ -είτε μας αρέσει είτε όχι- συνιστά ένα κινηματογραφικό επίτευγμα.