Η Νύχτα με τις Μάσκες ή πώς να χρησιμοποιείς σωστά τα κλισέ του τρόμου

Το έτος ήταν 1978 όταν το "Halloween" βγήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες και έφερε επανάσταση στο κινηματογραφικό είδος του θρίλερ. Η ιδέα του απόλυτου, απρόσωπου κακού που δρα ανενόχλοτητο στα ειδυλλιακά αμερικανικά προάστια, την ώρα που κανείς δεν είναι ασφαλής, είναι τρομακτική από μόνη της. Αν προστεθεί στο μείγμα η επιδέξια σκηνοθεσία και το ανατριχιαστικό μουσικό θέμα του Τζον Κάρπεντερ, καταλαβαίνει κανείς εύκολα γιατί η «Νύχτα με τις Μάσκες» συγκαταλέγεται στις κορυφαίες ταινίες τρόμου όλων των εποχών.

Η επιρροή της, μάλιστα, παραμένει ισχυρή μέχρι σήμερα στο είδος, παρά τα αδέξια, κακότεχνα reboot και σίκουελ που κηλίδωσαν το franchise. Έπρεπε, όμως, να περάσουν 40 χρόνια για λάβει το σίκουελ που της αξίζει.

Ανήμερα του Halloween και στην επέτειο των 40 χρόνων από τους «φόνους των μπέιμπι σίτερ», ο Μάικλ Μάγερς δραπετεύει κατά τη μεταφορά του σε καινούργιο σωφρονιστικό ίδρυμα κι επιστρέφει στο Χάντονφιλντ. Όλον αυτόν τον καιρό όμως η Λόρι Στόουντ προετοιμαζόταν για την τελική αναμέτρησή τους.

Με την Τζέιμι Λι Κέρτις να επιστρέφει στο ρόλο που την καθιέρωσε στο κινηματογραφικό στερέωμα και το σίκουελ του Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν να επιστρέφει απευθείας στο αριστούργημα του Τζον Κάρπεντερ, το έργο χωρίς να ξεπερνάει το πρωτότυπο, βγαίνει αν μη τι άλλο αλώβητο από τη σύγκριση.

Με πολλές αναφορές και «κλεισίματα του ματιού» στην πρώτη ταινία, το σίκουελ χρησιμοποιεί τις συμβάσεις και τα κουρασμένα κλισέ του τρόμου, καταφέρνοντας να δημιουργήσει μια μοναδική και τρομακτική κινηματογραφική εμπειρία, δίνοντας μια ανάσα φρέσκου αέρα στο είδος.

Το κυριότερο, πάντως, είναι ότι πρόκειται για μια ταινία που έγινε με πολλή αγάπη. Είναι σαφές ότι Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν είναι θαυμαστής του Τζον Κάρπερντερ και της πρώτης ταινίας, καταφέρνοντας σε πολύ μεγάλο βαθμό να αναδημιουργήσει την ανατριχιαστική ατμόσφαιρα του πρωτότυπου. Η επαναφορά του εμβληματικού μουσικού θέματος και η γλυκιά νοσταλγία που διέπουν τους τίτλους αρχής είναι μόνο μερικές από τις «πινελιές» του κάνουν τη σκηνοθετική απόπειρα του Αμερικανού ένα γνήσιο διαμάντι σε ένα δυστυχώς αρκετά υποτιμημένο είδος.

Η Τζέιμι Λι Κέρτις είναι εξαιρετική στο ρόλο της Λόρι Στόουντ, ο χαρακτήρας της πολυδιάστατος με έντονη εστίαση και προβληματισμό στη δυναμική και τη σχέση θύματος-θύτη. Παρά τις κάποιες σεναριακές ευκολίες και μερικά πολύ μικρά κενά στην πλοκή, η «Νύχτα με τις μάσκες» προτείνεται ανεπιφύλακτα στους φανατικούς του είδους, αλλά και σε όσους ψάχνουν μία καλογυρισμένη, τρομακτική κινηματογραφική εμπειρία.