Euroleague: Τι έχουμε δει μέχρι τώρα!

Έχουμε φτάσει στη 15η αγωνιστική της Euroleague , της μεγαλύτερης μπασκετικής διοργάνωσης στην Ευρώπη, και θα γράψουμε δυό λόγια για το τι έχουμε δει μέχρι τώρα.

Ας ξεκινήσουμε μιλώντας για τις Ελληνικές ομάδες, την παρουσία τους μέχρι τώρα και τις προοπτικές τους για τη συνέχεια.

Ξεκινάμε από τον Παναθηναϊκό που βρίσκεται στην 6η θέση με ρεκόρ 9-6.

Ο Παναθηναϊκός έχει ένα αξιόλογο ρόστερ με πληρότητα σε όλες τις θέσεις αλλά και με μερικές χτυπητές αδυναμίες αλλά και ποιότητα.

Η πιο χτυπητή αδυναμία κατά την άποψη μου είναι η έλλειψη κάποιου καλού αμυντικού περιφερειακού. Έχει εξαιρετικούς περιφερειακούς αλλά όλοι τους είναι πολύ πιο προσηλωμένοι στο επιθετικό κομμάτι ( Καλάθης, Ράις, Φριντέτ, Παππάς) και ποσοτικά και πάλι δεν είναι πολλοί για έναν μαραθώνιο αγώνα όπως είναι η φετινή Ευρωλίγκα.

Δεύτερο μειονέκτημα που τον έχει πονέσει είναι τα πολλά χαμένα αμυντικά ριμπάουντ και τρίτο μειονέκτημα η έλλειψη ενός ψηλού που να είναι καλός αμυντικός αφού Παπαγιάννης Βουγιούκας και Μήτογλου ενώ δίνουν πολλά στο επιθετικό κομμάτι δεν θα έλεγα ότι είναι το ίδιο αποτελεσματικοί στο αμυντικό κομμάτι της ομάδας ενώ ο Γουίσλει είναι μάλλον χαμηλός για πεντάρι και εύκολος στόχος των αντίπαλων ψηλών.

Επίσης το επιθετικό του παιχνίδι είναι πολύ εξαρτημένο για άλλη μια χρονιά από τη δημιουργία του Καλάθη, δεύτερο δημιουργός δεν υπάρχει και αυτό τον κάνει σχετικά προβλέψιμο.

Τα θετικά κομμάτια του Παναθηναϊκού είναι ο επιθετικός του πλουραλισμός, η ικανότητα του να ανοίγει το γήπεδο και να βρίσκει πολλούς πόντους αιφνιδιασμού και να κάνει μεγάλα σκορ επιθετικά αφού είναι η πρώτη επίθεση της διοργάνωσης και το περιφερειακό σουτ . Επίσης ο Παναθηναϊκός έχει αρκετά βαθύ ρόστερ που θα τον βοηθήσει να διαχειριστεί κούραση και ενδεχόμενους τραυματισμούς.

Ο Παναθηναϊκός βάσει ρόστερ θεωρώ δεδομένο ότι θα είναι στην οχτάδα των πλέι οφ , θεωρώ δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο όμως να πάρει το πλεονέκτημα της έδρας.

Πάμε στον Ολυμπιακό που, μετά από ένα κυριολεκτικά απογοητευτικό ξεκίνημα, προχώρησε σε αλλαγή προπονητή και στη θέση του κόουτς Μπλατ αναβαθμίστηκε ο πρώην βοηθός του κόουτς Κεμζούρα.

Η ομάδα έδειξε κάποια σημεία βελτίωσης, σε αρκετά παιχνίδια σημαντικής βελτίωσης, όμως είναι γεγονός ότι δεν έχει καταφέρει να φτάσει σε ένα επιθυμητό σημείο σταθερότητας με αποτέλεσμα από παιχνίδι σε παιχνίδι να παρουσιάζει πολλές μεταπτώσεις απόδοσης και πολλές φορές μέσα και στο ίδιο παιχνίδι παρουσιάζει μεγάλη αστάθεια και έλλειψη διάρκειας γεγονός που τον εμποδίζει να δείχνει ένα πρόσωπο που δύσκολα μπορεί να πιστέψει κάποιος ότι μπορεί να περιμένει κάτι πολύ σημαντικό από αυτόν. Μιλάμε βέβαια πάντα με αυτά που έχουμε δει μέχρι τώρα και επειδή η φετινή διοργάνωση είναι πολύ μεγάλη πάντα υπάρχει η ελπίδα για να έρθει κάτι καλό.

Για να γίνει κάτι τέτοιο όμως θα πρέπει όπως έχουμε ήδη πει να αποκτήσει μεγαλύτερη διάρκεια στα καλά κομμάτια του παιχνιδιού του και κυρίως οι Αμερικάνοι του παίκτες να αποκτήσουν μεγαλύτερη σταθερότητα απόδοσης αλλά και πιο ξεκάθαρους ρόλους μέσα στην ομάδα αφού ομολογώ ότι εγώ τουλάχιστον για τους περισσότερους Αμερικάνους δεν έχω καταλάβει τι ζητάει η ομάδα από αυτούς και τι είναι αυτό που μπορούν να κάνουν οι ίδιοι.

Τα μέχρι τώρα δείγματα εμένα προσωπικά δεν με γεμίζουν αισιοδοξία αλλά μακάρι να βγω ψεύτης. Η απόκτηση του Ριντ έκλεισε , το απαράδεκτο, κενό που υπήρχε στη θέση 5 πίσω από τον Μιλουντίνοφ ενώ ο Ρότσεστι πρόσθεσε έναν έμπειρο περιφερειακό.

Από εκεί και πέρα Τσέρι, Πάντερ, Μπάλντγουιν και Ρούμπιτ είναι ικανοί για το καλύτερο και συνήθως το χειρότερο ενώ ο Πολ δείχνει στοιχεία εξαιρετικού παίκτη που ίσως η ομάδα θα πρέπει να του δώσει περισσότερο χώρο στο επιθετικό της κομμάτι.

Σταθερά η ομάδα παραμένει σε μεγάλη εξάρτηση στο παιχνίδι της από Σπανούλη και Πρίντεζη. Όποτε αυτοί οι δύο είναι καλοί η εικόνα της ομάδας μεταμορφώνεται προς το καλύτερο.

Ο Μιλουντίνοφ είναι μια σταθερή αξία και θα είναι μεγάλο κακό να τον χάσει ο Ολυμπιακός του χρόνου. Πολύ θετικό για την ομάδα είναι η ενεργοποίηση Κόνιαρη και Βεζένκοφ που παίρνουν παραστάσεις που θα τους είναι πολύ χρήσιμες για το επόμενο τους βήμα.

Ορατός στόχος είναι η είσοδος της ομάδας στην οχτάδα των πλέι οφ, στόχος όμως που δεν είναι καθόλου εύκολος και για να τον καταφέρει η ομάδα θα πρέπει να δείξει σημαντική βελτίωση , να μπορέσει να αποκτήσει διάρκεια στο παιχνίδι της και να βελτίωση της αχίλλειο πτέρνα της ομάδας που είναι η ομαδική περιφερειακή άμυνα που έχει κάνει ήρωες πολλούς αντιπάλους περιφερειακούς. Αν καταφέρει όμως ο Ολυμπιακός να μπει στην οχτάδα η φανέλα του τον κάνει πολύ δύσκολο αντίπαλο για τον οποιονδήποτε.

Ας ρίξουμε μια ματιά όμως και στις υπόλοιπες ομάδες της διοργάνωσης:

Θετική έκπληξη της διοργάνωσης η σκληροτράχηλη Μακάμπι, ομάδα του προπονητή, του Κόουτς Σφαιρόπουλου που την έχει μεταμορφώσει από ένα σύνολο απείθαρχων βεντετών σε μια πολεμική μηχανή που η άμυνα της τσακίζει κυριολεκτικά κάθε αντίπαλο.

Ομάδα υπολογίσιμη να πάει όλο τον δρόμο μέχρι τέλους όπως ομάδα που φαίνεται να είναι ένα βήμα μπροστά από τις άλλες είναι η Ρεάλ με το μεγάλο βάθος στο ρόστερ και την ομοιογένεια που έχει , αφού έχει κορμό παικτών και προπονητή που γνωρίζονται εδώ και πολλά χρόνια, αλλά και το πλούσιο ταλέντο.

Είναι η ΤΣΣΚΑ που θεωρητικά, ειδικά μετά τον τραυματισμό του Κλάιμπερν και την αποχώρηση των Ντε Κολό, Χίγκινς , είναι ένα κλικ πιο κάτω αλλά η στιβαρότητα της σαν ομάδα και η παρουσία του φοβερού και τρομερού Τζέιμς την κάνει να μην μπορείς να την υποτιμήσεις.

Η Εφες αυτή τη στιγμή ίσως παίζει το καλύτερο μπάσκετ στη διοργάνωση και είναι από τα φαβορί και φέτος να φτάσει πολύ ψηλά.

Έχει και αυτή στο πρόσωπο του Λάρκιν μια «καλαθομηχανή» που μαζί με Μίσιτς, Σιμόν και Μπομπουά συνθέτουν μια εξαιρετική περιφέρεια και το θέμα είναι πόσο θα αντέξει ο Ντάνστον στις μάχες κάτω από τα καλάθια χωρίς για άλλη μια φορά ο Πλάις δεν δείχνει ικανός να δώσει πολλά πράγματα και ευτυχώς που ο Σανλί δείχνει σημάδια βελτίωσης και βοηθάει τον Ντάνστον.

Τέλος στο πάνω γκρουπ υπάρχει η πάμπλουτη και γεμάτη σε παίκτες πρωταγωνιστές Μπαρτσελόνα που έχω την εντύπωση πως θέλει ακόμα δρόμο για να γίνει μια πολύ καλή ομάδα. Αυτή τη στιγμή και πάντα με αυτά που έχουμε δει μέχρι τώρα αμφιβάλλω αλλά το ατομικό ταλέντο των παικτών της είναι τεράστιο και μπορεί να την φέρει πολύ ψηλά.

Μετά το γκρουπ των ομάδων- φαβορί έχουμε τις ομάδες που θα δώσουν τη μάχη τη οκτάδας και αυτές είναι η Χίμκι του παιχταρά αλλά και τελείως ανεξέλεγκτου Σβεντ, η Αρμάνι που είναι πιο σοβαρή από τα προηγούμενα χρόνια αλλά δεν νομίζω ανταγωνιστική με το πάνω γκρουπ ομάδων, η Βιλερμπαν χωρίς το μεγάλο ταλέντο αλλά με εξαιρετική ομαδική δουλειά.

Ένα κλικ πιο κάτω είναι η Μπασκόνια που όμως η αλλαγή προπονητή μπορεί να αλλάξει πολλά προς το καλύτερο, η Βαλένθια χωρίς να πείθει, ο σκληροτράχηλος Ερυθρός Αστέρας με την μεγάλη αμυντική προσπάθεια που καταβάλει σε κάθε παιχνίδι, η Μπάγερν ,που εγώ προσωπικά την περίμενα καλύτερη, και βέβαια η απογοήτευση της χρονιάς, η Φενέρ που χωρίς να έχει μεγάλες απώλειες σε σχέση με πέρσι, που έχει ενισχυθεί με τον Ντε Κολό παρόλα αυτά η εικόνα της μέχρι στιγμής θα έλεγα ότι δεν ήταν αναμενόμενη από κανέναν.

Ομάδα χωρίς πάθος, χωρίς ενθουσιασμό που όμως έχει ρόστερ και προπονητή που μπορεί αλλάξουν την εικόνα και να γίνουν ανταγωνιστική για την είσοδο στην οχτάδα έστω και αν έχει χάσει πολύ έδαφος. Χειρότερα δεν μπορεί να παίξει, καλύτερα μπορεί.

Τέλος υπάρχουν η ταπεινή Άλμπα που κάνει ζημιές αλλά μέχρι εκεί, η άχρωμη και άγευστη Ζενίτ και τέλος η δεύτερη μεγάλη απογοήτευση της χρονιάς, Η Ζαλγκίρις Κάουνας που προς το παρόν δεν έχει καμιά σχέση με την ομάδα των προηγούμενων χρόνων και ο τραυματισμός του Γκριγκόνις νομίζω πως την αποτελείωσε αν και πάντα το τέλος της χρονιάς είναι πολύ καλύτερο από το ξεκίνημα για την ομάδα του Σάρας.

Αυτή σε γενικές γραμμές είναι η εικόνα των πρώτων 15 αγωνιστικών της φετινής Ευρωλίγκα και μένει να δούμε τι θα επικρατήσει τελικά. Οι ομάδες Μακάμπι και Ρεάλ, οι ΤΣΣΚΑ και Εφές των παιχταράδων Τζέιμς και Λάρκιν η το ότι να είναι μπάσκετ των αστέρων της Μπάρτσα.

Τέλος περιμένουμε να δούμε μέχρι που μπορούν να φτάσουν οι Ελληνικές ομάδες που πάντα έχουν τον τρόπο τους και την τεχνογνωσία και δεν μπορεί να τις υποτιμά κανείς.