Ο Κεμζούρα βγήκε από τη σκιά του Μπλατ και αυτενεργεί...

Σας είχαμε αναφέρει από το καλοκαίρι, πως ναι μεν η περσινή σεζόν χαρακτηρίζεται (δικαιολογημένα) αποτυχημένη για τον Ολυμπιακό, αλλά οι παίκτες (και όχι μόνο) θεωρούσαν πως το αποτέλεσμα αδικεί την δουλειά του προπονητικού-τιμ.

Οι πρωταγωνιστές συνήθιζαν να λένε τα καλύτερα για την δουλειά των βοηθών του Ντέιβιντ Μπλατ. Όχι μόνο για τον Κεστούτις Κεμζούρα, αλλά και για τους άλλους δύο συνεργάτες του. Τον Κώστα Δέδα και τον Μιχάλη Καλαβρό, με τον τελευταίο να ειδικεύεται στην ατομική βελτίωση των παικτών.

Σε σημείο, μάλιστα, να σχολιάζουν πως η εργατικότητα, το μεράκι, ο τρόπος δουλειάς, η μέθοδος, αλλά και η επικοινωνία που είχαν με το συγκεκριμένο τιμ, να είναι ενδεχομένως και η καλύτερη (!) που είχαν ποτέ τα τελευταία χρόνια, ακόμη και από εκείνα με τα οποία κατέκτησαν τίτλους και έφτασαν στα Final Four.

Υπήρχε, όμως, μία βασική διαφορά σε σχέση με τα προηγούμενα προπονητικά-τιμ του Ολυμπιακού. Ο Ντέιβιντ Μπλατ ήταν ο απόλυτος άρχοντας! Επικοινωνιακός και συναδελφικός με τους συνεργάτες του, αλλά κατά την διάρκεια των αγώνων, έκανε το απόλυτο κουμάντο. Δεν θα δεχόταν την συμβουλή ή την όποια παρατήρηση-άποψη από τους συνεργάτες του.

Για παράδειγμα, οι Ντούσαν Ίβκοβιτς, Γιώργος Μπαρτζώκας και Γιάννης Σφαιρόπουλος, θα άκουγαν και θα άφηναν τους βοηθούς τους (τον Βαγγέλη Αγγέλου και τον Μίλαν Τόμιτς, αλλά και τους άλλους) να παρέμβουν ως ένα σημείο. Θα δεχόντουσαν τον όποιο προβληματισμό και συμβουλή, θα τους έδιναν χώρο να μιλήσουν και στους παίκτες σε ένα τάιμ-άουτ. Σε αυτό το κομμάτι, όμως, ο Αμερικανός κόουτς ήταν ιδιαίτερα αυστηρός και ήθελε τα πάντα να κυλούν όπως θέλει ο ίδιος.

Το γεγονός αυτό, ουσιαστικά, είχε «ευνουχίσει» τους συνεργάτες του Ντέιβιντ Μπλατ και κυρίως τον Κεστούτις Κεμζούρα που ήταν και ο πρώτος βοηθός του. Ο Λιθουανός είναι ένας άνθρωπος που τρέφει απεριόριστο σεβασμό στον Ντέιβιντ Μπλατ και αναγνωρίζει (και καλά κάνει) την βοήθεια και τα μαθήματα που έχει πάρει από εκείνον. Προφανώς, όμως, έχει και εκείνος την δική του φιλοσοφία, τις δικές του ιδέες και το σίγουρο είναι πως δεν συμφωνούσε σε όλα μαζί του. Σαν βοηθός υποστήριζε τα "θέλω" του Ντέιβιντ Μπλατ, αλλά αν ήταν στο χέρι του θα άλλαζε κάποια πράγματα, όπως και κάνει πλέον.

Φάνηκε κιόλας από το ματς κόντρα στη Βαλένθια, στο οποίο έκανε ντεμπούτο ως πρώτος κόουτς της ομάδας, πως έβαλε τις δικές του πινελιές. Αρκετό πικ-εν-ρολ παιχνίδι, συνεργασίες ψηλού-κοντού και γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας, με διάθεση να βγει το ελεύθερο σουτ από την έξτρα πάσα. Περιόρισε το... αμερικάνικο στυλ «ένας εναντίον ενός» και λειτούργησε περισσότερο ευρωπαϊκά, αλλά και... Ολυμπιακά, αντιλαμβανόμενος πως οι "ερυθρόλευκοι" θα πρέπει να κρατήσουν και κάποιες βασικές τους αρχές οι οποίες τους έφεραν στην κορυφή. Άλλαξε ρόλους, χρησιμοποίησε τους παίκτες κυρίως σε μία θέση (σε αντίθεση με τον Μπλατ που άλλαζε συνεχώς πεντάδες και σχήματα, βάζοντας τους παίκτες να παίξουν σε δύο θέσεις), ενεργοποίησε τον Αντώνη Κόνιαρη και «εξαφάνισε» τον Γουίλ Τσέρι, ο οποίος ήταν η... αδυναμία του Αμερικανού κόουτς.

Όχι, ο Κεστούτις Κεμζούρα δεν είναι... μάγος, αλλά είναι δεδομένο πως πλέον, ως πρώτος προπονητής του Ολυμπιακού, θα έχει την δυνατότητα να πάρει πρωτοβουλίες, να ηγηθεί του προπονητικού-τιμ, να εκφράσει την φιλοσοφία του και να κάνει τις αλλαγές που θέλει. Πριν, βρισκόταν στη... σκιά του Ντέιβιντ Μπλατ. Πλέον, δεν είναι.

Φαινόταν από την περασμένη σεζόν πως οι απόψεις του, αλλά και ο τρόπος που αντιμετωπίζει το μπάσκετ, ταίριαζε περισσότερο με τις σκέψεις των παικτών. Αυτό εισπράτταμε. Και το αποτέλεσμα φάνηκε στη πράξη. Μπορεί η Βαλένθια να μην είναι κάποιο... μεγαθήριο, αλλά η αγωνιστική ανάταση των "ερυθρολεύκων" ήταν εντυπωσιακή. Δεν είναι μόνο η επιβλητική νίκη, αλλά και η φαντασμαγορική εμφάνιση, ειδικά στο πρώτο ημίχρονο.

Ο Κεστούτις Κεμζούρα έχει ήδη πάρει την... ψήφο από τους παίκτες, η διοίκηση τον εμπιστεύεται και αυτή τη στιγμή είναι το πρώτο φαβορί για να αναλάβει την τεχνική ηγεσία της ομάδας μέχρι και το τέλος της σεζόν.